کشاورزان هندی می گویند که لغو قوانین کشاورزی توسط مودی کافی نیست

تقریباً یک سال و بیش از 700 کشته طول کشید تا دولت حزب هندی بهاراتیا جاناتا لغو سه قانون بحث برانگیز کشاورزی را اعلام کند.

در 19 نوامبر، گورو ناناک دو جایانتی، یک روز مبارک برای سیک ها (بیشتر کشاورزان معترض متعلق به جامعه سیک هستند)، نخست وزیر نارندرا مودی از کشاورزان معترض عذرخواهی کرد و لغو سه قانون کشاورزی را اعلام کرد. این نشان دهنده یک تغییر شدید نسبت به موضع قبلی دولت وی است.

این سه قانون عبارتند از: قانون تجارت و تجارت محصولات کشاورزی (ترویج و تسهیل)، موافقتنامه تضمین قیمت تولیدکنندگان محصولات کشاورزی (مجوز و حمایت) و قانون خدمات کشاورزی و قانون کالاهای اساسی (اصلاحی). آنها در سپتامبر 2020 به سرعت از طریق دو اتاق پارلمان هند به تصویب رسیدند. با این حال، در 12 ژانویه سال جاری، دادگاه عالی اجرای قوانین مزرعه را به حالت تعلیق درآورد.

قوانین مزرعه به کشاورزان اجازه می دهد تا محصولات کشاورزی خود را خارج از مقررات دولتی بفروشند حمام سیستم (بازار) برای هر تاجر دارای مجوز با قیمت های مورد توافق طرفین. کشاورزان می ترسیدند که به محض اجرای قوانین جدید، سیستم دستوری سقوط کند و آنها را در برابر استثمار شرکت های قدرتمند آسیب پذیر کند. آنها معتقد بودند که از طریق این قوانین، دولت قصد دارد بازیگران خصوصی بزرگی مانند گروه آدانی را جذب کند. آنها می ترسیدند که این امر کشاورزان را فقیر کند.

این ترس ها منجر به اعتراضات سراسری کشاورزان شد. کشاورزان، به ویژه از ایالت های شمالی پنجاب و هاریانا، به شدت با این قوانین مخالف بودند و خواهان لغو آن بودند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

یک کشاورز در محل اعتراض نماز می خواند. عکس از عزیر عثمانی.

تصمیم دولت مودی برای لغو این سه قانون باعث استراحت کشاورزان معترض خواهد شد. کشاورزان این را پیروزی برای صدای مردم می دانند. بسیاری از کشاورزان در سراسر کشور از این تصمیم استقبال کردند.

در مرز سینگو، یکی از بزرگترین سایت‌های اعتراضی علیه قوانین بحث‌برانگیز، کشاورزان معترض در حال بالا بردن پرچم‌ها، خواندن سرودهای انقلابی، توزیع شیرینی و شادی پس از تصمیم دولت مودی برای لغو قوانین مشاهده شدند.

با این حال، پیروزی بر اساس یک جریان قوی از احتیاط است.

کشاورزان سیک در 20 نوامبر در مرز سینگو، در نزدیکی دهلی، شعارهایی برای پیروزی سر دادند. عکس از عزیر عثمانی.

درشان کائور با بیان اینکه هنوز چیزی مشخص نیست، گفت: «تاکنون تنها تصمیم برای لغو قوانین اعلام شده است».

"تنهاش بزار [Prime Minister Modi] او می گوید: همه چیز را به صورت مکتوب به ما بدهید. «فقط در این صورت است که ما اینجا را ترک خواهیم کرد [the protest site]. در غیر این صورت، آشوب ادامه خواهد داشت.»

یکی دیگر از معترضان به نام راشبیر کوور گفت: «ما افراد بیشتری به خصوص زنان داریم که هر روز می آیند. ما بدمان نمی آید که 24 ساعت شبانه روز اینجا بنشینیم. بگذارید ابتدا قوانین خود را به مجلس برگرداند.»

آنها از ناحیه گورداسپور پنجاب آمدند تا به این سه قانون اعتراض کنند. زنان کشاورز در گروه های بزرگ وارد شدند و روحیه جنبش را تقویت کردند.

دارشان کائور و راشبیر کائور در مرز سینگو سوا (خدمت به خدا) انجام می دهند. عکس از عزیر عثمانی.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

گورپریت سینگ، یکی از بخشداران روستای خانپور در پنجاب گفت: «تصمیم برای لغو این قوانین بسیار دیر اتخاذ شد. «کشاورزان معترض به قدری زجر کشیده اند، صدها نفر جان خود را از دست داده اند.

وی با تاکید بر اینکه معترضان تا زمانی که به همه خواسته هایشان نرسند، آنجا را ترک نخواهند کرد، گفت: «وقتی با ما به عنوان دشمن رفتار می شد، دولت کجا بود؟»

در اوایل سال جاری، زمانی که کشاورزان معترض به دهلی نو، پایتخت هند راهپیمایی کردند، با ماشین های آب پاش، سیم خاردار و قطع اینترنت از آنها استقبال شد.

گورپریت سینگ، بخشدار روستای خانپور در پنجاب. عکس از عزیر عثمانی.

دکتر هاردیپ سینگ که اهل امریتسار است و در تظاهرات شرکت کرده بود، از تصمیم دولت استقبال کرد. او ضمن توصیف مبارزه نه تنها برای کشاورزان، بلکه برای بی‌صداها، یادآور شد که قول داده بود "هر اتفاقی بیفتد" "تنها پس از پایان این مبارزه" به خانه بازخواهد گشت.

او می‌گوید: «اما ببین، من هنوز اینجا هستم، من هنوز منتظرم، زیرا جنگ هنوز به پایان نرسیده است. ما از دولت می خواهیم که فوراً تمام افرادی که به دروغ به دلیل شرکت در این کمپین محکوم شده اند را آزاد کند و می خواهیم این سه قانون سیاه در مجلس لغو شود. تنها در این صورت است که این سایت اعتراضی را ترک خواهم کرد.»

دکتر هاردیپ سینگ، که ماه‌هاست در مرز سینگو کمپ زده است، می‌گوید که نبرد هنوز به پایان نرسیده است. عکس از عزیر عثمانی.

رام سینگ پس از اعلام نخست وزیر لبخند می زند. یکی از ساکنان تیلاک نگر در دهلی نو به ما گفت: «امروز یک روز تاریخی است. ما بالاخره در این نبرد پیروز شدیم، همیشه امیدوار بودیم آن روز فرا برسد. من با تمام خانواده ام آمدم تا با خانواده ام همبستگی کنم رقابت برادران (کشاورز)».

او می گوید: «این کشاورزان صدای ما هستند، آنها اینجا نشسته اند و با مشکلات مبارزه می کنند. آنها این کار را برای خودشان نمی کنند، بلکه برای نسل های آینده، برای افرادی مثل من و شما. مبارزه آنها هرگز فراموش نخواهد شد."

رام سینگ با دخترش تانپریت سینگ. عکس از عزیر عثمانی.

Suhdev Singh، یک معترض 60 ساله که از ابتدا بخشی از مبارزات انتخاباتی بوده است، گفت که "به این دولت اعتماد ندارد".

آیا مردگان ما هرگز باز خواهند گشت؟ در مورد ضرر و زیان آنها چطور؟ ما خواهان برآورده شدن همه خواسته هایمان هستیم که یکی از آنها غرامت به خانواده های قربانیان است. فقط بعد از این همه می‌توانم مثل بقیه جشن بگیرم.»

سهدف سینگ از دولت می خواهد که به همه درخواست ها پاسخ دهد. عکس از عزیر عثمانی.

از سپتامبر 2020، هزاران کشاورز در اطراف مرز دهلی جمع شده اند و تا زمانی که قوانین در پارلمان لغو نشده است، از حرکت خودداری کرده اند. اگرچه مودی اعلام کرده است که این قوانین لغو می شود، اما همچنان بی اعتمادی در بین کشاورزان وجود دارد.

از شرایط جوی سخت گرفته تا ماشین های آب پاش، این کشاورزان همه چیز را اداره کرده اند. اعتراض کشاورزان عمدتاً مسالمت آمیز و در عین حال کاملاً انقلابی است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه