تایلندی Telcos Dtac و True در حال برنامه ریزی برای ادغام هستند - The Diplomat

پول اقیانوس آرام | اقتصاد | جنوب شرقی آسیا

بازار ارتباطات از راه دور در تایلند، با تقریباً 91 میلیون مشتری تلفن همراه، چندین سال است که یک مسابقه سه اسب بوده است. پیشرو در صنعت AIS است که 46 درصد از بازار موبایل را در اختیار دارد و به طور مداوم سودآور است. در سال 2020، AIS 85.6 میلیارد بات جریان نقدی خالص حاصل از عملیات را گزارش کرد و 20.2 میلیارد بات سود سهام به سرمایه گذاران پرداخت کرد. دو رقیب اصلی آن True و Dtac هستند که به ترتیب حدود 33.7 و 20.8 درصد از بازار موبایل را در اختیار دارند.

به گزارش رویترز، هفته گذشته True و Dtac یک طرح ادغام 8.6 میلیارد دلاری را اعلام کردند. در صورت تایید رگولاتورها، شرکت جدید به بزرگترین شرکت مخابراتی تایلند از نظر سهم بازار تبدیل خواهد شد و حدود 54 درصد از کل کاربران تلفن همراه را به خود اختصاص خواهد داد. این همچنین به طور موثر رقابت برای خدمات مخابراتی در تایلند با سه اسب را به یک دوقطبی تضعیف می کند.

برای True و Dtac، این ادغام بسیار منطقی است، زیرا هر شرکت چیزی دارد که دیگری فاقد آن است. Dtac به طور مداوم سودآور بوده و از سال 2012 در مجموع 98.4 میلیارد بات سود سهام به سهامداران پرداخت کرده است. اما در سال های اخیر نیز سهم بازار خود را کاهش داده است و از اوج 28 میلیون مشترک تلفن همراه در سال 2014 به 18.9 میلیون در سال گذشته کاهش یافته است.

True در مسیر مخالف است. مشترکین تلفن همراه را با یک ویدیوی خوب (شاید با هزینه Dtac) اضافه می کند، که از 19.1 میلیون در سال 2014 به 30.6 میلیون در سال 2020 افزایش یافته است. علاوه بر این، منابع درآمدی متنوع تری وجود دارد که بر اساس مشترکین باند پهن و تلویزیون و یک شبکه بزرگ است. زیرساخت های فیزیکی، از جمله برج های سلولی و سیستم های نوری در سراسر تایلند.

با این حال، True با حاشیه های خود دست و پنجه نرم می کند و سود پیش از مالیات را برای سال 2020 تنها 944.3 میلیون بات با 138.2 میلیارد درآمد ثبت کرده است. بخشی از این به این دلیل است که مجبور است مبالغ زیادی را صرف کند تا اطمینان حاصل شود که می تواند رقابتی باقی بماند، زیرا تایلند به 5G روی می آورد. از سال 2012 تا 2020، True در مجموع 293.4 میلیارد بات برای سرمایه گذاری در دارایی های ثابت مانند زیرساخت شبکه فیزیکی هزینه کرد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

در همین مدت، او 125.3 میلیارد بات دیگر را برای دارایی های نامشهود از جمله مجوزهای گران طیف که به طور دوره ای توسط دولت به حراج گذاشته می شود، هزینه کرد. این هزینه‌های سرمایه بزرگ، هزینه‌های تجاری ضروری برای غول‌های مخابراتی مدرن هستند، اما می‌توانند با گذشت زمان، تعادل را جمع کنند و وزن کنند.

این ماهیت سرمایه بر کسب و کار است که در وهله اول ادغام بین رقبا را جذاب می کند. با این ادغام، Dtac می تواند از سرمایه گذاری های موجود True در زیرساخت های فیزیکی بهره مند شود و آنها می توانند مجوزهای طیف و حقوق استفاده خود را در حالی که سهم بازار را تصاحب می کنند، تثبیت کنند. از این منظر، ادغام بسیار منطقی است. اما آیا تنظیم‌کننده‌های تایلندی به این موضوع نگاه خواهند کرد؟

اولین مانع احتمالی نقش مالکیت خارجی خواهد بود. حدود 42.6 درصد از سهام Dtac مستقیماً در اختیار Telenor است که اکثریت شرکت مخابراتی دولتی نروژی است. مجموع قرار گرفتن Telenor با Dtac حدود 65 درصد است. بزرگترین سهامدار True میلیاردر تایلندی Danin Chearavanont و گروه شرکتی او است، اما China Mobile (پیشرو شرکت مخابراتی دولتی چین) 18 درصد سهام دارد.

ما نمی دانیم که ساختار مالکیت پس از فرونشستن گرد و غبار ناشی از ادغام چگونه خواهد بود. اما رگولاتورهای تایلندی مطمئناً به دنبال ایده یک شرکت جدید مخابراتی با بیش از 50 درصد بازار و مالکیت قابل توجه اروپایی و چینی خواهند بود. این نوع ساختارهای مالکیت خارجی رایج هستند (Singtel سنگاپور سهم عمده ای در AIS دارد) و می تواند برای انتقال فناوری و مهارت ها به صنایع پیشرفته مانند مخابرات مفید باشد. اما با توجه به قدرت ظاهری شرکت جدید در بازار، نقش این شرکت های خارجی تا حدودی تحت کنترل خواهد بود.

حوزه دیگری که تنظیم کننده ها می خواهند به آن بپردازند مصرف کننده است. این ادغام، در صورت تایید، برای مصرف کنندگان تایلندی تنها دو گزینه واقعی در مورد اپراتورهای تلفن همراه باقی می گذارد: AIS یا Dtac / True. این چیز خوبی است یا بد؟ مخابرات استدلال خواهد کرد که با تجمیع منابع خود، می توانند کارآمدتر شوند و از صرفه جویی در مقیاس برای ارائه طیف وسیع تری از خدمات با قیمت های پایین تر استفاده کنند. طرفداران مصرف‌کننده استدلال می‌کنند که چنین دوگانه‌ای قدرت بازار بیش از حد را در دست شرکت‌های بسیار کمی متمرکز می‌کند و در صورت نارضایتی از خدمات یا قیمت‌ها، انتخاب کمی به مصرف‌کنندگان می‌دهد. حق با چه کسی است و رگولاتورهای تایلند به کدام سمت می روند؟ ما باید منتظر بمانیم و در ماه‌های آینده ببینیم، اما بدیهی است که چیزهای زیادی به یک نخ آویزان است.