ارزیابی ریسک - دیپلمات

مرسی کوئو، نویسنده Trans-Pacific View به طور منظم با کارشناسان موضوع، سیاست‌گذاران، و متفکران استراتژیک در سراسر جهان برای بینش‌های متنوعشان در مورد سیاست ایالات متحده در آسیا، درگیر می‌شود. این مصاحبه با دکتر هربرت اس. لین، پژوهشگر ارشد در سیاست و امنیت سایبری در مرکز امنیت و همکاری بین المللی، و هنک جی. هالند، همکار سیاست سایبری و امنیت در مؤسسه هوور، هم در دانشگاه استنفورد و هم نویسنده تهدیدات سایبری و سلاح‌های هسته‌ای اخیراً منتشر شده (انتشارات دانشگاه استنفورد، 2021)، سیصد و یکمین در مجموعه بینش ترانس پاسیفیک است.

عناصر کلیدی نیروگاه هسته ای ایالات متحده را شناسایی کنید.

نیروگاه هسته ای شامل همه چیزهایی است که به مسائل مربوط به سلاح های هسته ای مربوط می شود، از جمله طراحی و مدیریت سلاح های هسته ای. سیستم های تحویل هسته ای (مانند موشک، زیردریایی، بمب افکن)؛ فرماندهی، کنترل و ارتباطات هسته ای (NC3)؛ برنامه ریزی و تصمیم گیری هسته ای؛ و عملیات هسته ای فناوری اطلاعات (همچنین به عنوان فناوری محاسبات و ارتباطات شناخته می شود) برای همه این عناصر نیروگاه هسته ای بسیار مهم است.

سناریوهای احتمالی خطر سایبری برای نیروگاه هسته ای ایالات متحده را شناسایی کنید.

اول، دشمن ممکن است یک حمله سایبری عمدی علیه عناصر خاصی از نیروگاه هسته ای ایالات متحده انجام دهد که می تواند توانایی ایالات متحده را برای استفاده از سلاح های هسته ای خود در صورت لزوم (مثلا برای انتقام) به خطر بیندازد. گزارشی از دفتر پاسخگویی دولت ایالات متحده، آسیب‌پذیری‌های سایبری در سیستم‌های تسلیحاتی ایالات متحده (از جمله برخی از سیستم‌های هسته‌ای) را بررسی می‌کند، و خاطرنشان می‌کند که وزارت دفاع به طور معمول آسیب‌پذیری‌های سایبری حیاتی مأموریت را در طول آزمایش عملیاتی سیستم‌های تسلیحاتی در حال توسعه شناسایی می‌کند و بیان می‌کند که «با استفاده نسبتاً با ابزارها و تکنیک های ساده، تسترها توانسته اند کنترل سیستم ها را در دست بگیرند و تا حد زیادی مورد توجه قرار نگیرند. بهره‌برداری از چنین آسیب‌پذیری‌ها می‌تواند سیستم‌های ارسال سلاح‌های هسته‌ای را در زمین یا در حال پرواز فلج کند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

بررسی وضعیت هسته‌ای 2018 همچنین قابلیت‌های حمله سایبری دشمن را به عنوان ایجاد چالش‌های جدید و آسیب‌پذیری‌های بالقوه برای NC3 ایالات متحده شناسایی می‌کند و چالش‌های مربوط به امنیت شبکه، احراز هویت، یکپارچگی داده‌ها و جریان اطلاعات امن، ایمن و قابل اعتماد را برجسته می‌کند. مصالحه با NC3 می‌تواند فرماندهی ملی را از نیروی هسته‌ای ایالات متحده حذف کند، هشداری درباره حمله هسته‌ای دریافتی ارائه نکند، یا به اشتباه وجود یک حمله هسته‌ای را نشان دهد.

نوع دوم خطر سایبری از ادغام قابلیت های هسته ای و غیرهسته ای ناشی می شود که اغلب توسط فناوری های رایانه ای و ارتباطی فعال می شود. چنین ادغامی احتمالاً خطر تشدید غیرعمدی هسته ای در طول درگیری را افزایش می دهد. به عنوان مثال، ادغام سیستم‌های هسته‌ای و متعارف مزایای عملیاتی را در عملیات‌های رزمی فراهم می‌کند و به طور کلی ارزان‌تر از دستیابی به سیستم‌های هسته‌ای و متعارف جداگانه است. اما چنین مزایایی با احتمال افزایش حملات سایبری علیه یک سیستم دو منظوره به دلایل غیرهسته ای مقابله می کند که توسط تصمیم گیرندگان ایالات متحده به عنوان حمله به قابلیت های هسته ای ایالات متحده تعبیر می شود، به خصوص اگر این حملات سایبری از سوی یک قدرت هسته ای دیگر انجام شود. به این ترتیب، آنها ممکن است فشار بیشتری را برای بالا رفتن از نردبان هسته ای احساس کنند.

سناریوی دوم مبتنی بر این واقعیت است که حملات سایبری و جاسوسی سایبری / جمع‌آوری اطلاعات از تکنیک‌های نفوذ یکسانی استفاده می‌کنند و تنها در آنچه به دنبال دستیابی به آن هستند متفاوت هستند. به این ترتیب، هر گونه نفوذ سایبری پتانسیل ناشناخته ای برای حمله، جمع آوری اطلاعات یا هر دو به همراه دارد. یک نفوذ سایبری از چین یا روسیه که در سیستم NC3 ایالات متحده یافت می شود ممکن است بخشی از تلاش نسبتاً کم هزینه برای جمع آوری اطلاعات باشد یا ممکن است آغاز یک حمله سایبری جدی با هدف تخریب NC3 باشد. اما غیرممکن است که تصمیم گیرندگان آمریکایی قبل از اینکه نتایج واقعی نفوذ را ببینیم، از اهداف چین یا روسیه مطلع شوند. اگر ایالات متحده نفوذ سایبری NC3 خود را در طول یک بحران یا در طی مراحل اولیه یک درگیری جنبشی تشخیص دهد، تصمیم گیرندگان ایالات متحده ممکن است به سمت ارزیابی بدترین حالت حرکت کنند.

توانایی چین و کره شمالی در ایجاد خطرات هسته ای سایبری را تجزیه و تحلیل کنید.

توانایی چین و کره شمالی برای ایجاد خطرات سایبری برای نیروگاه هسته ای ایالات متحده در ادبیات طبقه بندی نشده شناخته شده نیست. با این حال، توانایی‌های سایبری تهاجمی چین در سطح جهانی شناخته شده است، و توانایی‌های کره شمالی قابل توجه است، حتی اگر لزوماً در هر سطح و در هر شرایط احتمالی با چین همتراز نباشد.

علاوه بر این، برخی از سناریوهای عملیاتی، از جمله به ویژه چین، شامل تعدادی سیستم با استفاده دوگانه است. به عنوان مثال، ایالات متحده تعدادی ماهواره هشدار دهنده در مدار ژئوسنکرون دارد که می توانند پرتاب موشک های بالستیک قاره پیما را شناسایی کنند. اما این ماهواره ها همچنین به اندازه کافی حساس هستند تا پرتاب موشک های بالستیک تاکتیکی کوتاه برد مورد استفاده در نبردهای متعارف را شناسایی کنند. دفاع ایالات متحده در برابر چنین موشک های بالستیک تاکتیکی از تشخیص زودهنگام مبتنی بر ماهواره برای بهبود احتمال رهگیری استفاده می کند - و بنابراین چین یا کره شمالی انگیزه ای برای انجام حملات سایبری علیه ماهواره های هشدار دهنده اولیه ایالات متحده برای بدتر کردن عملکرد موشک های بالستیک تاکتیکی آمریکایی خواهند داشت. دفاع چنین حملاتی می تواند تصمیم گیرندگان ایالات متحده را در مورد توانایی آنها در شناسایی پرتاب موشک های بالون میانی چینی علیه ایالات متحده نگران کند و در نتیجه فشار برای تشدید درگیری را افزایش دهد.

مؤلفه‌های اصلی نمایه ریسک سایبرهسته‌ای را که راه‌حل‌های هسته‌ای ایالات متحده باید بدانند، توضیح دهید.

تصمیم گیرندگان ارشد در ایالات متحده به خوبی از اولین خطر سایبری که در بالا توضیح داده شد - خطر حمله سایبری عمدی - آگاه هستند یا بهتر است بگوییم، آنها آن را به عنوان یک مشکل می شناسند و برنامه ها و فعالیت هایی را برای مقابله با آن آغاز کرده اند. چیزی که کمتر قطعی است میزان درک آنها از وقفه های مکرر بین بیانیه های سیاسی و آنچه واقعاً در میدان اتفاق می افتد است. این دومی تنها با تلاش مداوم تیم های قرمز ایجاد می شود که برنامه ها و اقدامات امنیتی را در حین اجرا به چالش می کشند.

من معتقد نیستم که آنها از خطر تشدید غیرعمدی، به ویژه زمانی که طرف آمریکایی را تحت تأثیر قرار می دهد، آنقدر آگاه باشند. به یاد داشته باشید که، طبق تعریف، تشدید غیرعمدی شامل سوء تفاهم یا تفسیر نادرست از اقدامات طرف مقابل است، و تصمیم گیرندگان کمی مایل به تصدیق این احتمال هستند که ممکن است در قضاوت خود اشتباه کنند. بنابراین، توصیه سیاستی برای مقابله با این مشکل این است که تمام تلاش خود را برای تفکیک به جای ادغام قابلیت‌های هسته‌ای و متعارف در خریدهای سیستمی انجام دهیم.