چگونه جهان زنان افغان را شکست داد - The Diplomat

در حالی که شورشیان طالبان کنترل خود را بر شهرهای کلیدی افغانستان در سال‌های 2020 و 2021 سخت‌تر کردند، آژانس توسعه بین‌المللی ایالات متحده یا USAID هنوز ده‌ها میلیون دلار برای کمک به زنان افغان برای مبارزه در محل کار و همراه با سایر برنامه‌های کمک هزینه می‌کرد تا مطمئن شود که آنها غرامت جراحات و جان باختگان خانواده خود دریافت کردند.

سیپی آذربایجان مقدم، متخصص جنسیت تحصیل کرده در آکسفورد، که سه دهه تجربه در افغانستان دارد، تلاش می کرد به یکی از شرکای اجرایی USAID مسئول طرح کمک 40 میلیون دلاری برای قربانیان جنگ کمک کند. اگر نان آور مرد مرد بمیرد، بر اساس این فرض (اغلب اشتباه) که او آن را به بیوه و فرزندانش خواهد داد، به هر بستگان مرد دیگری کمک می شود.

زمانی که من این موضوع را به چالش کشیدم و به آنها گفتم که باید مستقیماً به زنان بیوه کمک کنند، آنها به من گفتند که این پول بین مردان توزیع شده است زیرا زنان بیش از حد احساساتی و آسیب دیده بودند که نمی‌توانند از عهده مسئولیت برآیند و زنان نمی‌توانند به راحتی به سایت‌های توزیع بروند. این شهروند بریتانیایی آذربایجان مقدم در گفت و گو با The Diplomat گفت.

سفارت ایالات متحده در کابل خواستار انتقال سریع وجوه بود و مقامات نیز از شریک اجرایی خواستند که 12 میلیون دالر کامل به وزارت شهدا و معلولین بدهد. آذربایجان مقدم افزود: «ما می دانستیم که این وزارتخانه به زنان یا قربانیان تروریسم که ما در صدد کمک به آنها هستیم، علاقه ای ندارد. مدام از ما خواسته می شد که این پول را برای خرید خودروهای زرهی برای همسر و بستگان وزیر هزینه کنیم. همچنین فشارهایی برای استخدام نزدیکان وزیر به عنوان کارشناس با حقوق بالا وجود داشت.»

با اصرار USAID مبنی بر اینکه میلیون ها دالر از طریق این وزارتخانه فاسد رد و بدل شود، گزارش ها به هم ریخته و خوانده می شود که این پروژه موفق بوده و به "هدف" کمک به زنان افغان دست یافته است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

دولت ایالات متحده یک "استراتژی جنسیتی" مدرن جهانی را بر اساس مطالعات نشان می دهد که سطوح بالاتر برابری جنسیتی با تمایل کمتر برای درگیری همراه است. با این حال، فروپاشی تقریباً کامل ایالات متحده، سازمان ملل متحد و تقریباً تمام تلاش های بین المللی دیگر برای کمک به زنان افغان از سال 2009، زمانی که شورش طالبان تشدید شد، آغاز شده بود.

شکست به دلیل کمبود هزینه نیست. گزارش بازرس کل ویژه برای بازسازی افغانستان (سیگار) در فوریه 2021 در مورد "حمایت از برابری جنسیتی" نشان می دهد که 787 میلیون دالر توسط دولت ایالات متحده "در برنامه های به طور خاص و در درجه اول برای حمایت از زنان و دختران افغان از سال 2002 تا سال 2020" هزینه شده است. "، با صدها میلیون دلار دیگر که به طور غیرمستقیم از طریق جریان سازی جنسیتی برای برنامه های دیگر طراحی شده برای افزایش معیشت، حقوق و درآمد زنان هزینه می شود.

مری فونتین، مشاور ارشد سابق جنسیت در USAID/افغانستان، به بازرسان SIGAR گفت: "تحلیل های جنسیتی باید قبل یا در طول طراحی برنامه انجام شود تا توصیه ها در اسناد برنامه ریزی نهایی گنجانده شود." "اما این به ندرت اتفاق می افتاد. با توجه به طولانی و دست و پا گیر بودن فرآیندهای توسعه، بررسی و تایید، تجزیه و تحلیل جنسیت معمولا پس از طراحی برنامه انجام می شود تا برنامه نویسی جدید به تاخیر نیفتد. این بدان معنی بود که ورودی برای زنان بعداً اضافه شد. گنجاندن توصیه‌هایی برای تجزیه و تحلیل جنسیتی به صورت موقتی، نه استراتژیک و اغلب سطحی بود، و گاهی اوقات صرفاً در یک پاراگراف گنجانده می‌شد که بیان می‌کرد «ملاحظات جنسیتی در نظر گرفته می‌شود».

کمک های مالی گسترده ایالات متحده برای زنان افغان در اوایل نوامبر 2001 آغاز شد، زمانی که بانوی اول لورا بوش، ضمن محکوم کردن "سرکوب شدید طالبان علیه زنان در افغانستان" گفت که "مبارزه با تروریسم همچنین مبارزه برای حقوق و کرامت است. اعضای برجسته کنگره، اعم از دموکرات و جمهوری خواه، این دیدگاه را با کمی انتقاد در افتتاحیه خزانه پذیرفتند.

لیست برنامه هایی که برای کمک به زنان افغان طراحی شده اند در طول سال ها طولانی تر و طولانی تر شده است. این گستره را شامل می شود: برنامه هایی برای جلوگیری از خشونت خانگی، طرح هایی برای کمک به زنان افغان در پرورش و فروش مرغ، تبدیل زنان به پلیس محلی، و پروژه هایی برای ارتقای تخصص زنان در بخش صحت.

عاطفه کاکر، یک زن افغان که برای زنان سازمان ملل و ماموریت سیاسی سازمان ملل کار کرده است، گفت: «همه در مورد چگونگی کمک به نجات زنان افغان از فقر و شوهرانشان، ایده متفاوتی داشتند.

برخی از تلاش ها اثرات مثبت ثبت شده ای داشته اند، مانند افزایش امید به زندگی زنان از 58 به 66 و محدود کردن نرخ بالای مرگ و میر نوزادان. پس از تسلط طالبان در ماه اوت سال جاری، برخی از مدافعان زنان استدلال می‌کنند که طعم آزادی و برابری که زنان افغان برای دو دهه از آن برخوردار بوده‌اند، تغییری در افغانستان آینده ایجاد خواهد کرد، علی‌رغم خاموش شدن صدای زنان در اینترنت و در ماه های اخیر در خیابان

با این حال، تلاش مشترک در بهترین حالت تنها نتایج متفاوتی به همراه داشت، زیرا قبل از اینکه طالبان پس از یک وقفه 20 ساله دوباره قدرت را به دست آورد، ادامه یافت. تسخیر شهرهای بزرگ توسط افراط گرایان آشکارا زن ستیز، امید حتی خوشبین ترین زنان افغان را که هنوز در وطن خود هستند، از بین برده است.

در حین تدریس روزنامه نگاری در دانشگاه آمریکایی در افغانستان، که مسلماً یکی از بهترین سرمایه گذاری های USAID در آن زمان بود، از جمله کمک هزینه تحصیلی کامل سفارت ایالات متحده برای زنان، از من خواسته شد که به طراحی پروژه ای برای تلاش های عظیم USAID به ارزش 280 میلیون دلار کمک کنم، که در تئوری - آموزش زنان افغان برای رقابت مستقیم با مردان افغان در محل کار و ایجاد ده ها هزار شغل. وقتی پارامترهای اجرای اولیه پروژه را خواندم تعجب کردم و دیدم که هیچ تلاشی برای افزایش آگاهی مردان افغان در مورد این ایده که زنان می توانند و باید همتایان خود در نیروی کار باشند، صورت نمی گیرد. من از تدریس روزنامه نگاری می دانستم که زنان افغان اغلب نویسندگان بهتری نسبت به شاگردان من هستند، اما این بدان معنا نیست که آنها یک یا دو هفته «آموزش توانمندسازی» خواهند دید. من چند خط را ویرایش کردم و چند ایمیل نگران کننده به سفارت ایالات متحده فرستادم. در پایان، طرح ارتقای USAID تنها چند هزار نیروی جدید به دست آورد، که عمدتاً برای موقعیت هایی بودند که اکنون تحت رژیم جدید طالبان در کابل حذف شده اند.

همچنین برنامه های دولت ایالات متحده در مقیاس بزرگ برای حمایت از زنان در محل کار، به مشکل گسترده استثمار جنسی، که منحصر به افغانستان نبود، پاسخ کافی نداد. در نیروی پلیس، پس از اصرار ایالات متحده و سازمان ملل بر استخدام زنان بیشتر، زنان استخدام شده در معرض استثمار و خشونت جنسی افسارگسیخته و سیستماتیک قرار گرفتند، اما هیچ کس رسما به این موضوع رسیدگی نکرد. گزارش ها دفن شد و همه وانمود کردند [the problem] آذربایجان مقدم توضیح داد که وجود نداشت.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

برای برنامه ریزان آمریکایی جای تعجب نیست که بسیاری از والدین افغان نمی خواستند دخترانشان در این محیط سمی پرتاب شوند.

پایان ناگهانی درگیری در افغانستان بسیاری را شگفت زده کرد، اما آنچه برای زنان در افغانستان اتفاق افتاد غم انگیز و قابل پیش بینی بود. به یاد می آورم که در سال 2009 به عنوان یک گزارشگر خبری در حال تماشای یک جراح مغز ماهر ایالات متحده، یک کاپیتان در نیروهای ذخیره ارتش ایالات متحده، احساس غرق شدنم در تلاش برای استخدام یک مامای وحشت زده افغان برای کمک به افتتاح یک کلینیک محلی بودم. در طول روز، قابله با نیروهای آمریکایی در حال گشت زنی صحبت می کرد، اما شب ها در میان طالبان زندگی می کرد و مجبور بود وسایل پزشکی خود را پنهان کند. طالبان هفته‌ها با سلاح به راهپیمایی می‌رفتند و او سعی می‌کرد تا با یکی از بستگان خود در پاکستان همسایه ملاقات کند. او در حضور من با جراح مغز زمزمه کرد که دیگر برای او تدارکاتی نیاورد، تا او را به عنوان یک حکم اعدام مجازی با ارتش آمریکا کار نکند.

با وجود صدها میلیون دلاری که در دو دهه گذشته برای برنامه های کمک به زنان افغان هزینه شده است، که معادل سال ها هزینه های USAID برای برابری جنسیتی در سراسر جهان است، ایالات متحده چیزی برای سرمایه گذاری خود ندارد. زنان افغان غالباً بدون دستمزد و بدون وسایلی برای تغذیه فرزندانشان ویران و به حاشیه رانده شده اند.

این بدان معنا نیست که تلاش ها برای کمک به زنان و دختران افغان مرده است. من امیدوارم که فقط سامانتا پاورز، رئیس فعال و فعلی USAID، که یک گزارشگر نظامی باتجربه نیز هست، بتواند به ارائه تجربه افغانستان کمک کند. سودی که زنان در اروپا و ایالات متحده در طول صد سال به دست آورده‌اند را نمی‌توان فوراً به ملتی عمدتاً بی‌سواد و مردسالار که در درگیری‌ها غرق شده است پیوند زد - یا با "جنگ علیه تروریسم" مخلوط کرد.

همانطور که آذربایجان مقدم امروز خاطرنشان می کند، "جنبش های موفق زنان به طور ارگانیک از پایین به بالا با سواد و زنان محلی قوی با چشم اندازی برای تغییر جامعه از درون رشد می کنند." به عبارت دیگر، راز کمک در این نیست که چه چیزی خرج می کنید، بلکه در این است که چه چیزی می توانید بر آن بسازید.