نقطه عطف مهم در همکاری دوجانبه انرژی های تجدیدپذیر بین اندونزی و سنگاپور زمانی رخ داد که دو کشور در هفته بین المللی انرژی سنگاپور در سال 2020 متعهد شدند همکاری خود را افزایش دهند. همکاری در توسعه مزارع خورشیدی زمینی و شناور.
انتظار می رود که نیروگاه های خورشیدی در سال 2024 در جزیره بولان، جزیره کوچکی در جنوب باتام و منبع سنتی صادرات گوشت خوک به سنگاپور، شروع به کار کنند. علاوه بر این، مزارع خورشیدی شناور در سد دوریانگ کانگ در باتام ساخته خواهد شد. این کنسرسیوم قصد دارد تا سال 2035 حداقل 0.8 گیگاوات برق کم کربن تولید کند که حدود یک پنجم از هدف فعلی واردات انرژی پاک سنگاپور است. برق تولید شده توسط نیروگاه های خورشیدی از طریق کابل های زیردریایی به سنگاپور منتقل می شود.
همکاری های انرژی نشان دهنده تعهد دوجانبه دو کشور به بررسی هم افزایی فراملی در زمینه انرژی های تجدیدپذیر است.
بین کالاهای استراتژیک و بازار
اندونزی و سنگاپور به عنوان همسایگان نزدیک از همکاری طولانی مدت در بخش انرژی برخوردارند. این رابطه به یکدیگر وابسته است و سنگاپور برای تامین گاز طبیعی از طریق خطوط لوله زیر آب به اندونزی متکی است، در حالی که اندونزی نفت تصفیه شده و پتروشیمی را از سنگاپور وارد می کند.
کمبود منابع هیدروکربنی سنگاپور به این معنی است که واردات نفت خام و گاز طبیعی برای حفظ رشد اقتصادی آن بسیار مهم است. در سال 2020، دولت شهر 93 درصد از انرژی مورد نیاز خود را به صورت فرآورده های نفتی وارد کرد، در حالی که حدود 6.5 درصد گاز طبیعی را وارد کرد.
اگرچه کمتر از واردات نفت خام سنگاپور است، اما گاز طبیعی 95 درصد انرژی مورد نیاز آن را تشکیل می دهد. به همین دلیل، تامین مداوم گاز طبیعی از اندونزی برای ثبات تامین برق بسیار مهم است و بر اهمیت اندونزی برای سنگاپور تاکید می کند.
از سوی دیگر اندونزی دارای منابع طبیعی فراوانی است. برق از منابع داخلی زغال سنگ، نفت و گاز، علاوه بر ظرفیت رو به رشد کشور برای انرژی های تجدیدپذیر، تولید می شود. گزارش رسمی دولت همچنین حاکی از آن است که اندونزی از مازاد برق قابل توجهی در حدود 4.79 گیگاوات یا 12.6 درصد از ظرفیت برق کشور برخوردار است. در نتیجه، تحت شرایط مطلوب بازار، اندونزی انگیزه های قوی برای صادرات محصولات انرژی دارد.
انتقال به انرژی های تجدیدپذیر
سنگاپور کاوش منابع انرژی جایگزین را در سال 2014 آغاز کرد. در همان سال، ابتکار SolarNova، استقرار فتوولتائیک های خورشیدی بر روی سقف ساختمان های شورای توسعه خانه سنگاپور (HDB) و همچنین تأسیسات و زیرساخت های عمومی را آغاز کرد. دو نهاد دولتی، HDB و شورای توسعه اقتصادی (EDB)، هدف خود را تولید بیش از 1 گیگاوات انرژی تجدیدپذیر پس از سال 2020 تعیین کرده اند. دولت معتقد است که انرژی خورشیدی می تواند به بخش قابل توجهی از نیازهای برق و برق سنگاپور کمک کند. برای حفظ امنیت انرژی خود
در حالی که ابتکار SolarNova هنوز در حال انجام است، اهمیت آن با اختلال در عرضه گاز طبیعی از غرب ناتونا و سوماترای جنوبی در اواسط سال 2021 برجسته شد و تعدادی از شرکت های برق سنگاپور را مجبور به تعلیق کرد. با این حال، خاتمه قرارداد تامین گاز با اندونزی در افق است و ممکن است پس از سال 2023 به پایان برسد. این نقص با جهش قیمت جهانی گاز طبیعی مایع تشدید می شود، که برای جبران کاهش عرضه گاز خط لوله بسیار گران است.
حرکت به سمت انرژی پاک همچنین تعهد سنگاپور به دستور کار تغییرات آب و هوایی است. از آنجایی که سنگاپور به شدت به سرمایه گذاری مستقیم خارجی متکی است، حفظ اهمیت عرصه جهانی در مبارزه با تغییرات اقلیمی به اندازه تامین انرژی مقرون به صرفه برای شهروندانش یک استراتژی مهم است. به گفته Gilles Pascual، مشاور انرژی های تجدیدپذیر مستقر در سنگاپور، واردات انرژی همچنین "یک حرکت استراتژیک برای جذاب ماندن برای تعداد فزاینده ای از شرکت هایی است که به دنبال بازارهایی هستند که بتوانند برق سبز را برای سرمایه گذاری و ایجاد شغل تامین کنند."
اندونزی نیز انرژی پاک را فرصتی برای جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی می داند. در اجلاس اخیر COP26 در گلاسکو، حضور رئیس جمهور جوکو ویدودو - یک ظاهر بین المللی نادر - علاقه او را به استفاده از برنامه بین المللی تغییرات آب و هوایی اندونزی نشان داد. در واقع، در این اجلاس، رئیس جمهور پیشرفت چشمگیری در ارتقای تعهد سرمایه گذاری داشت.س در بخش انرژی های تجدیدپذیر در اندونزی.
در داخل، دولت اندونزی همچنین به دنبال نهایی کردن چارچوب های نظارتی مربوطه، از جمله طرح بزرگ ملی انرژی و قانون انرژی های تجدیدپذیر، برای اجازه جریان سرمایه گذاری در انرژی پاک در این کشور است. با آماده سازی این مقررات، دولت خود را متعهد به حذف تدریجی نیروگاه های زغال سنگ موجود و همچنین توقف برنامه های جدید برای پروژه های سازگار با محیط زیست کرده است. این کشور پیش بینی می کند که ژنراتورهای ساخته شده پس از سال 2030 عمدتاً از انرژی خورشیدی تغذیه می کنند.
انتقال انرژی: یک بلوک ساختمانی کلیدی
یکی از راه‌های تفسیر روابط دو کشور در همکاری‌های انرژی این است که سنگاپور لحن را تنظیم می‌کند و اندونزی از تقاضای بازار پیروی می‌کند، پایه‌ای موجود که احتمالاً همکاری‌های دوجانبه آینده را برای توسعه انرژی پاک شکل می‌دهد. از یک طرف، سنگاپور قصد دارد از گاز طبیعی خارج شود، اما به دلیل محدودیت های جغرافیایی در توسعه انرژی خورشیدی به عنوان یکی از مشارکت کنندگان اصلی در شبکه برق خود ناامید است. از سوی دیگر، جغرافیای مطلوب و منابع طبیعی فراوان اندونزی می تواند به سنگاپور در دستیابی به طرح انتقال انرژی کمک کند. همچنین فرصت هایی را برای سنگاپور با دانش پیشرو فتوولتائیک خورشیدی برای انتقال فناوری با همتایان اندونزیایی خود باز می کند.
اگرچه همکاری در زمینه منابع انرژی تجدیدپذیر به عنوان یک بلوک کلیدی امیدوارکننده برای اندونزی و سنگاپور برای حمایت از همکاری دوجانبه خود در آینده عمل می‌کند، اما مشکلاتی وجود دارد که باید در نظر گرفت. فقدان شبکه برق (به شکل کابل های زیردریایی) که اندونزی و سنگاپور را به یکدیگر متصل می کند مانعی بر سر راه پیشرفت همکاری در زمینه انرژی پاک است و در اندونزی نیز کابل های زیردریایی به دلیل لنگر انداختن کشتی ها و فعالیت های ماهیگیری مخرب به خطر افتاده است. برای رفع این نقیصه، دو دولت باید برای ایجاد یک طرح توسعه زیرساخت مشترک تلاش کنند.
مشکل دیگر سرعت متفاوت توسعه انرژی پاک در دو کشور است. در مقایسه با سنگاپور که از سال 2014 دارای اکوسیستم انرژی پاک است، اندونزی هنوز در مراحل اولیه گذار از سوخت های فسیلی به انرژی های تجدیدپذیر است، با این انتظار که قانون انرژی های تجدیدپذیر تا پایان سال جاری تصویب شود. اگر نه در اوایل سال 2022. تا زمانی که این لایحه تصویب نشود، همچنان سؤالاتی در مورد تضمین های نظارتی برای بازیگران نفت و گاز اندونزی وجود خواهد داشت تا به سمت اشکال پاک تر انرژی روی بیاورند. سرعت متفاوت بین اندونزی و سنگاپور به این معنی است که هر دو دولت باید برای ایجاد یک برنامه استراتژیک برای هدایت پیشرفت خود به سمت اهداف مشترک با یکدیگر همکاری کنند.