سفر مون جائه این، رئیس جمهور کره جنوبی به استرالیا در 12 تا 15 دسامبر، اختلاف زیادی را بین استراتژی سئول و کانبرا برای تشدید رقابت بین ایالات متحده و چین آشکار کرد. در یک کنفرانس خبری در 13 دسامبر، مون گفت که کره جنوبی در نظر ندارد در تحریم دیپلماتیک المپیک زمستانی 2022 پکن شرکت کند، در حالی که اسکات موریسون، نخست وزیر استرالیا، گفت که استرالیا برای "حاکمیت قانون و هند و اقیانوس آرام آزاد و باز تلاش می کند. انتقاد از رفتار چین در دریای چین جنوبی.
اگرچه یکی از مقامات کاخ آبی گفت که هنوز تصمیمی در مورد تحریم دیپلماتیک گرفته نشده است، اما حساب مون تفاوت بین استرالیا و کره جنوبی را در برخورد با ظهور چین برجسته کرد. در حالی که این دو کشور متحدان ایالات متحده با روابط اقتصادی قوی با چین هستند، کره جنوبی مقاومت قوی تری برای پیوستن به جنبش بایکوت نشان داده است. از سوی دیگر استرالیا به سرعت تصمیم گرفت المپیک 8 دسامبر را تحریم کند.
تحریم استرالیا در راستای تمرکز ایالات متحده بر حقوق بشر و دموکراسی در میان روابط تلخ چین و آمریکا است. در 7 دسامبر، ایالات متحده تصمیم گرفت به دلیل مشکلات حقوق بشری چین در سین کیانگ، هیئتی رسمی را در فوریه 2022 به پکن اعزام نکند. تحریم دیپلماتیک المپیک ایالات متحده با اقدامات متحدان سنتی آنها - استرالیا، کانادا، نیوزلند و بریتانیا - همراه شد که نشان داد تشدید درگیری های سیاسی و اقتصادی اخیر ایالات متحده و چین به جنبش تحریم دیپلماتیک از ورزش نیز کشیده شده است. رویدادهایی مانند تحریم هیئت های دیپلماتیک و ورزشکاران در بازی های المپیک تابستانی مسکو در سال های 1980 و 1984 در لس آنجلس در طول جنگ سرد. در پاسخ، چین از تصمیم آمریکا به عنوان "سیاسی کردن ورزش" انتقاد کرد.
از قضا، تردید کره جنوبی در مورد تحریم به شدت با انگیزه های سیاسی و اقتصادی در هم آمیخته است. اول، کره جنوبی تجربه تحریم های چین را از اصطکاک دیپلماتیک گذشته با چین دارد. تحریم های پکن علیه کره جنوبی به دنبال استقرار منطقه دفاعی تروریستی در ارتفاع بالا (THAAD)، سامانه دفاع موشکی آمریکا، در جولای 2016 نشان می دهد که چین چگونه می تواند از اهرم اقتصادی خود علیه کشورهای همسایه استفاده کند. گردشگری چین در کره جنوبی و واردات محصولات فرهنگی کره - از جمله فیلم و لوازم آرایشی - ممنوع شده است که منجر به ضرر 18.7 تریلیون وون کره (15.7 میلیارد دلار) برای صنعت گردشگری کره جنوبی شده است. از آن زمان، ترس از تحریم های بیشتر، رویکرد کره جنوبی به چین را محدود کرده است.
دوم، وابستگی اقتصادی کره جنوبی به چین، سرسختی دیپلماتیک این کشور علیه پکن را تضعیف می کند. بر اساس گزارش موسسه اقتصاد صنعتی و تجارت کره (KIET)، 1088 نوع کالای وارداتی در برابر تحریم های چین آسیب پذیر هستند. بسیاری از این مواد، از جمله لیتیوم و منیزیم، برای صنایع عمده کره جنوبی مانند نیمه هادی ها، فولاد، کشتی سازی و باتری ها حیاتی هستند. به عبارت دیگر، چین می تواند از مواد خام برای تقویت اهرم های سیاسی بر کره جنوبی استفاده کند.
تاثیر چین بر تامین مواد خام به کره جنوبی را می توان در حادثه کمبود اوره در اکتبر 2021 مشاهده کرد. اوره ماده ای است که می تواند آلاینده های اکسید نیتروژن تولید شده توسط موتورهای دیزل را به نیتروژن، دی اکسید کربن و آب تجزیه کند. تجهیزات احیای کاتالیزوری انتخابی (SCR) که برای کارکرد موتور به اوره نیاز دارند، به دلیل سازگاری با محیط زیست، به طور گسترده در خودروهای دیزلی برای کاهش آلودگی اکسید نیتروژن استفاده می شود. از آنجایی که قوانین زیست محیطی کره جنوبی همچنین کامیون های دیزلی را ملزم به استفاده از موتورهای SCR و اوره برای کاهش انتشار گازهای گلخانه ای می کند، اوره برای صنعت حمل و نقل داخلی این کشور ضروری شده است و 97.6 درصد آن از چین وارد شده است. بنابراین، پس از اینکه چین صادرات اوره را در اکتبر 2021 مسدود کرد، کامیون‌ها در کره جنوبی فعالیت خود را متوقف کردند و شبکه توزیع داخلی این کشور با بحران مواجه شد. بنابراین، سیاستمداران کره جنوبی با آگاهی کامل از این که مسدود شدن بیشتر زنجیره تامین یا واردات چین می تواند صنایع کره جنوبی را ناتوان کند، می ترسند که آنها هر گونه نزاع با پکن را تحریک کنند.
علاوه بر این، تمایل دولت مون برای پایان رسمی جنگ کره با کره شمالی مستلزم حمایت قوی چین است. مون خواستار پایان دادن به جنگ 70 ساله کره به عنوان نقطه شروعی برای خلع سلاح هسته ای کره شمالی شد. برای دولت ماه، المپیک آینده فرصتی برای احیای گفتگوهای بین کره ای است، مشابه بازی های المپیک زمستانی پیونگ چانگ 2018، که منجر به برگزاری سه اجلاس بین کره ای شد. از آنجایی که چین یکی از شرکت کنندگان در جنگ کره بود، دولت مون امیدوار است که حمایت چین از صلح در شبه جزیره کره را تایید کند. تحریم بازی های المپیک در حالی که به دنبال اعلام پایان جنگ است، نتیجه معکوس خواهد داشت و چین را آزار می دهد.
به همین دلایل، چین برای اطمینان از حضور کره جنوبی، «هویج» های مختلفی را به کره جنوبی پیشنهاد داده است. یک فیلم کره جنوبی در ماه دسامبر برای اولین بار پس از استقرار THAAD در چین اکران شد که نشان دهنده تمایل پکن برای کاهش تحریم ها علیه محصولات فرهنگی کره است. یانگ جیچی، یکی از اعضای دفتر سیاسی حزب کمونیست چین، گفت که از اعلامیه پایان جنگ به عنوان "ترویج صلح و ثبات در شبه جزیره کره" حمایت می کند و همچنین قول داده است که در تامین مواد خام برای تضمین "ثبات" همکاری کند. ارتباطات". برای زنجیره های تامین صنعتی منطقه ای و جهانی". نادیده گرفتن این پیشنهادات و خروج از پکن برای کره جنوبی سنگین خواهد بود.
با این حال، موضع مبهم کره جنوبی بین ایالات متحده و چین نیز می تواند برای دیپلماسی بلندمدت این کشور مشکلاتی ایجاد کند. اگر کره جنوبی نتواند بر وابستگی اقتصادی خود به چین غلبه کند، دیپلماسی آن به تدریج به چین تغییر خواهد کرد و به طور بالقوه سئول را از سایر دموکراسی های لیبرال منزوی خواهد کرد. حتی ممکن است کره جنوبی مورد علاقه رژیم اقتدارگرای چین باشد که به موقعیت آن به عنوان یکی از معدود دموکراسی های تمام عیار در شرق آسیا آسیب می رساند.
علاوه بر این، اتکای چین به خلع سلاح هسته ای کره شمالی می تواند اتحاد RK-آمریکا را به حاشیه براند. اگرچه چین نقش مهمی در موضوع کره شمالی ایفا می کند، کره جنوبی نیز باید اهمیت بازدارندگی بیشتر تسلیحات هسته ای و اقدامات تحریک آمیز کره شمالی را قبل از شروع هر گونه روند صلح در نظر بگیرد. یک روند صلح معتبر مستلزم تعهد قوی به امنیت با ایالات متحده است و اعلام صلح در شبه جزیره کره بدون چنین تلاش هایی تنها به کره شمالی و چین ابزاری برای تضعیف اهمیت ایالات متحده در منطقه می دهد.
بنابراین، «معمای چینی» کره جنوبی دائماً برای تصمیم گیران دردسر ایجاد می کند. همانطور که واکنش سئول به تحریم بازی‌های المپیک پکن نشان می‌دهد، موقعیت ژئوپلیتیک کره جنوبی و اهرم سیاسی و اقتصادی فزاینده چین مانع از همگام شدن با متحدان دموکراتیک این کشور خواهد شد. در همین حال، افزایش احساسات ضد چینی و میزان محبوبیت 50.9 درصدی برای تحریم دیپلماتیک به نگرانی های سئول در حالی که برای انتخابات ریاست جمهوری بعدی در ماه مارس آماده می شود، می افزاید. سئول باید شروع به یافتن پاسخ برای معضل «حفاظ یا انتخاب» بین ایالات متحده و چین کند.
این مقاله ابتدا توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در نشریه New Perspectives for Asia منتشر شد و با کسب مجوز تجدید چاپ شد.