جاکارتا است اضافه بار، آلودهمستعد زلزله و غرق شدن سریع در دریای جاوه دولت اکنون در حال ترک و انتقال پایتخت کشور به جزیره بورنئو است.
رئیس جمهور جوکو ویدودو، ساخت پایتختی جدید را به عنوان نوشدارویی برای مشکلاتی که جاکارتا را فرا گرفته است، در نظر می گیرد، و جمعیت آن را کاهش می دهد و در عین حال به کشور اجازه می دهد با یک "شهر پایدار" که حمل و نقل عمومی خوبی دارد، با محیط طبیعی خود ادغام شده و در منطقه ای قرار دارد، از نو شروع کند. مستعد نیست بلایای طبیعی.
ویدودو هفته گذشته پیش از تصویب این طرح در مجلس گفت: «ساخت پایتخت جدید فقط یک جابجایی فیزیکی ادارات دولتی نیست. "هدف اصلی ساخت یک شهر هوشمند جدید، شهری جدید که در سطح جهانی رقابتی است، ساخت یک لوکوموتیو جدید برای تحول... به سمت اندونزی، بر اساس نوآوری و فناوری های مبتنی بر اقتصاد سبز است.
با این حال، بدبینان نگران تأثیرات زیست‌محیطی تخریب شهر وسیع 256000 هکتاری استان کالیمانتان شرقی بورنئو هستند که محل زندگی اورانگوتان‌ها، پلنگ‌ها و طیف گسترده‌ای از دیگر حیات‌وحش‌ها و وقف 34 میلیارد دلار برای پروژه جاه‌طلبانه یک محیط همه‌گیر جهانی است. .
Dui Savung، کارمند گروه محیط زیست WALHI گفت: «مطالعه استراتژیک زیست محیطی پایتخت جدید نشان می دهد که حداقل سه مشکل اصلی وجود دارد.
او گفت: "تهدیداتی برای سیستم های آبی و خطرات تغییرات آب و هوایی، تهدیدات گیاهان و جانوران و تهدیدهای آلودگی و آسیب های زیست محیطی وجود دارد."
اولین بار در سال 2019 پیشنهاد شد، طرح ویدودو برای ایجاد شهر مجمع الجزایر - یک اصطلاح جاوه ای قدیمی به معنای "مجمع الجزایر" - منجر به ساخت ساختمان های دولتی و مسکن از ابتدا خواهد شد. برآوردهای اولیه حاکی از آن بود که حدود 1.5 میلیون کارمند دولتی به این شهر، در حدود 2000 کیلومتری شمال شرق جاکارتا، منتقل خواهند شد، اگرچه وزارتخانه ها و سازمان های دولتی هنوز در حال کار برای نهایی کردن این تعداد هستند.
این بندر در نزدیکی بالیک پاپان، بندری در شرق کالیمانتان با جمعیتی حدود 700000 نفر قرار خواهد گرفت.
اندونزی مجمع الجزایری متشکل از بیش از 17000 جزیره است، اما در حال حاضر 54 درصد از جمعیت بیش از 270 میلیون نفری این کشور در جاوه، پرجمعیت ترین جزیره کشور و جایی که جاکارتا در آن قرار دارد، زندگی می کنند.
جاکارتا خود خانه حدود 10 میلیون نفر و سه برابر این تعداد در کلان شهر بزرگتر است.
این شهر به عنوان سریع ترین شهر در حال غرق شدن در جهان توصیف می شود و با نرخ فعلی تخمین زده می شود که یک سوم شهر تا سال 2050 به زیر آب می رود. دلیل اصلی آن تولید بی رویه آب های زیرزمینی است، اما با بالا آمدن دریای جاوه بدتر می شود. تغییرات در آب و هوا
علاوه بر این، هوا و آب های زیرزمینی آن به شدت آلوده است، به طور مرتب سیل می آید، و خیابان های آن چنان شلوغ است که برآورد می شود ازدحام سالانه 4.5 میلیارد دلار برای اقتصاد هزینه داشته باشد.
اندونزی در ساخت یک پایتخت خاص، مسیری را دنبال خواهد کرد که دیگران در گذشته از جمله پاکستان، برزیل و میانمار داشته اند.
کمیته نظارت بر ساخت و ساز توسط وارث تاج و تخت ابوظبی، شیخ محمد بن زاید آل نهیان - که با پروژه های بلندپروازانه ساخت و ساز خانه در امارات متحده عربی غریبه نیست - رهبری می شود و همچنین شامل ماسایوشی سون، بنیانگذار و مدیر عامل میلیاردر ژاپن، شرکت هلدینگ SoftBank و تونی بلر، نخست وزیر سابق بریتانیا که در حال حاضر ریاست موسسه تونی بلر برای تغییرات جهانی را بر عهده دارد.
بودجه دولتی 19 درصد از پروژه را پرداخت خواهد کرد و مابقی از طریق همکاری بین دولت و مشاغل و سرمایه گذاری مستقیم شرکت های دولتی و بخش خصوصی تامین می شود.
باسوکی هادیمولونو، وزیر فواید عامه و مسکن گفت که برنامه ریزی اولیه با پاکسازی 56180 هکتار (138800 هکتار) زمین برای ساخت کاخ ریاست جمهوری، پارلمان ملی و دفاتر دولتی و همچنین راه های ارتباطی پایتخت با سایر شهرهای کشور انجام شد. کالیمانتان شرقی
هادیمولیونو گفت که ایده این است که منطقه اصلی دولتی تا سال 2024 تکمیل شود. برنامه‌های فعلی این است که تا آن زمان حدود 8000 کارمند دولتی به شهر نقل مکان کنند.
ویدودو پیشتر گفته بود که انتظار دارد کاخ ریاست جمهوری پیش از اتمام دوره دوم ریاست جمهوری خود در سال 2024 همراه با وزارتخانه های کشور، خارجه و دفاع و دبیرخانه دولتی به پایتخت جدید منتقل شود.
کل فرآیند جابجایی قرار است تا سال 2045 تکمیل شود.
آگوس پامباجو، کارشناس سیاست عمومی در دانشگاه اندونزی، که از مردم شناسان برای مطالعه این موضوع دعوت می کند، گفت که این امر چه تأثیری بر جاکارتا و افرادی که باقی می مانند، مشخص نیست.
او گفت: «تغییرات اجتماعی بزرگی هم برای افرادی که به عنوان کارمند دولتی کار می کنند، برای کل جامعه و هم برای مردم محلی رخ خواهد داد.