وزیر امور خارجه هند سفر رسمی خود را به میانمار تحت حاکمیت نظامی آغاز کرد - The Diplomat

هارش واردان شرینگلا، وزیر امور خارجه هند امروز سفر رسمی دو روزه خود را به میانمار آغاز کرد که اولین سفر وی به این کشور از سال 2020 و اولین تماس رسمی این کشور با حکومت نظامی است که در فوریه سال جاری قدرت را در دست گرفت.

بر اساس بیانیه وزارت امور خارجه هند، شرینگلا با شورای اداری ایالتی، احزاب سیاسی و اعضای جامعه مدنی گفتگو خواهد کرد. وی افزود: «مسائل مربوط به حمایت های بشردوستانه از میانمار، نگرانی های امنیتی و مرز هند و میانمار و همچنین وضعیت سیاسی میانمار را مورد بررسی قرار خواهد داد».

دومی یک روش معمولی آندی برای مقابله با طوفان بحران‌هایی بود که پس از سرنگونی ارتش میانمار دولت غیرنظامی به رهبری آنگ سان سوچی، اقتصاد را در هم شکست و کشور را به سمت وضعیت جنگ داخلی ملی بین حکومت نظامی و بسیاری سوق داد. مخالفان

با سفر به دهلی نو، این کشور عملا آخرین دولتی بود که تا حدودی حکومت نظامی میانمار را به رسمیت شناخت. در اوایل ژوئن، رقیب هند در شرق آسیا، چین، رسما حکومت نظامی را به رسمیت شناخت و از آن زمان به تعهدات دیپلماتیکی که برای تامین منافع مهم اقتصادی و استراتژیک خود در این کشور طراحی شده بود، عمل کرد.

به همین ترتیب، کامبوج، رئیس آینده انجمن کشورهای جنوب شرقی آسیا (آسه آن) نشان داده است که از خط سخت‌تر اتخاذ شده (پس از تأخیر قابل توجه) توسط رئیس‌جمهور مستعفی برونئی دست می‌کشد و خود را مستقیماً به حکومت نظامی متعهد می‌کند، موضعی که همچنین احتمالاً توسط همسایگانش تایلند، لائوس و ویتنام حمایت می شود. به همین منظور، هون سن، نخست وزیر کامبوج ماه آینده به میانمار سفر خواهد کرد تا راه حلی برای بحران این کشور جستجو کند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

طبق گزارشی در هندو، انتظار می‌رود شرینگلا جلسات خود را با چهره‌های مخالف و نمایندگان جامعه مدنی «تا حد امکان گسترش دهد». با توجه به اینکه اکثر اعضای دولت موازی وحدت ملی (NUG) پس از اعلام رسمی جنگ علیه دولت نظامی یا در بازداشت باقی می مانند یا متواری می شوند، این بیانیه به بهترین وجه می تواند به عنوان دهان به دهان تفسیر شود.

در واقع، هند مدتی است که به آرامی به سمت تعهد رسمی حرکت کرده است. دهلی نو ضمن ابراز نگرانی عمیق از کودتای نظامی و خواهان احیای دموکراسی در کشور، گزینه های خود را باز نگه داشته است. در ماه مارس، مقامات هندی در رژه بدنام روز نیروهای مسلح نایپیدو، که در بحبوحه سرکوب خونین اعتراضات کودتا برگزار شد، شرکت کردند. در ماه ژوئن، این کشور از تصویب قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل در محکومیت کودتا و تلاش برای جلوگیری از ارسال تسلیحات به ارتش میانمار خودداری کرد. سپس در ماه نوامبر، او سفیر جدیدی را در میانمار منصوب کرد که نشانه دیگری از رویه دیپلماتیک بود.

در حالی که تعهد اقتصادی هند به میانمار نسبتاً کم است - 2 میلیارد دلار در سال تجارت دوجانبه، در مقایسه با 12 میلیارد دلار برای چین - منافع استراتژیک هند در میانمار قابل توجه است. مهمتر از همه، این دو کشور مرز متخلخلی به طول 1600 کیلومتر دارند که مناطقی از شرق هند را که مدت‌ها محل وقوع یک سری شورش‌های سرسختانه توسط اقلیت‌های قومی بوده است، در بر می‌گیرد. ارتش هند نیروهای مسلح میانمار را شریکی کلیدی در کنترل این گروه های شورشی می داند که در بسیاری از موارد در دو سوی مرز متخلخل فعال هستند.

به عنوان مثال، سال گذشته ارتش میانمار گروهی متشکل از 22 شورشی را که در آسام فعالیت می کردند به دولت هند تحویل داد. و بیانیه MEA در مورد سفر شرینگلا به طور خاص به تعدادی از حملات اخیر شورشیان در منطقه مرزی اشاره دارد که یکی از آنها شامل حمله مسلحانه به یک واحد تفنگ مانیپور آسامی از جبهه آزادی خلق و جبهه مردمی مانیپور ناگا بود که در آن هفت نفر کشته شدند. .

دومین دلیل اصلی پایبندی هند به حکومت نظامی چین است. هند و ارتش میانمار در مورد نفوذ فزاینده پکن در منطقه نگرانی مشترک دارند، که همراه با امنیت مرزی، پایه دیگری برای مشارکت امنیتی پر رونق را تشکیل می دهد. ژنرال ارشد مین آنگ هلائینگ، رهبر کودتای میانمار، دو بار از هند دیدار کرد، از جمله در سال 2019، زمانی که دو کشور یادداشت تفاهمی در مورد همکاری دفاعی امضا کردند. سپس، سال گذشته، هند یک زیردریایی کلاس کیلویی را به نیروهای مسلح میانمار هدیه داد.

همانطور که Archana Atmakuri و مصطفی ایزودین در سال گذشته در این صفحات اشاره کردند، میانمار تنها کشوری است که توسط دو سیاست کلیدی دولت نخست وزیر نارندرا مودی احاطه شده است که حداقل تا حدی توسط چین ایجاد شده است: ابتکار همسایگی که ناگفته نماند، و سیاست اعمال شرق، که به دنبال گسترش تعهد دهلی نو به آسیای جنوب شرقی است، که میانمار دروازه اصلی هند است.

مانند ژاپن، دولت هند، با وجود تمام نگرانی‌های آشکار خود در مورد برهم زدن تجربه محدود دموکراتیک میانمار، به وضوح احساس می‌کند که نمی‌تواند برای مدت نامحدود از میانمار خارج شود. همانطور که سوهاسینی حیدر از هندو دیروز خاطرنشان کرد، دیدار شرینگلا منعکس کننده "عمل متعادلی است که دهلی نو در تلاش است برای حفظ ارزش های دموکراتیک در همسایگی خود حفظ کند، اما همچنین در تلاش است تا با نفوذ چین در میانمار مقابله کند، که با تغییر رژیم ممکن است. به طور فزاینده ای منزوی می شود.» از آنجایی که دولت اکنون روابط دیپلماتیک خود را با حکومت نظامی تعمیق می بخشد، به نظر می رسد این اقدام متعادل در آستانه فروپاشی است - اگر قبلاً اتفاق نیفتاده باشد.