در 28 نوامبر، رادیو بین‌المللی فرانسه ادعاهایی از سوی سیگنال چینی منتشر کرد که در تناقض با اظهارات رسمی مبنی بر کم اهمیت جلوه دادن آسیب به میله‌های سوخت در راکتور هسته‌ای تایشان 1 در تایشان، استان گوانگدونگ بود.
یک مخبر که برای یک شرکت انرژی هسته‌ای فرانسوی کار می‌کرد، هشدار داد که بیش از 70 میله سوخت آسیب دیده‌اند، که 14 برابر تعداد شناسایی شده توسط وزارت محیط‌زیست و محیط‌زیست چین (MEE) در ماه ژوئن، زمانی که گفت "حدود پنج" میله‌ها آسیب دیده‌اند. علاوه بر این، شاکی ادعا می کند که آسیب ممکن است مربوط به "نقص طراحی" باشد.
تحت فشار فعالیت‌های عمومی، تنظیم‌کننده هسته‌ای فرانسه، Autorité de sûreté nucléaire (ASN) دیروز اعلام کرد که توسعه راکتور EPR در فلامنویل در نرماندی را که از طراحی مشابه تایشان استفاده می‌کند، متوقف می‌کند تا تحقیقات در مورد نقص عملکرد تایشان در انتظار بررسی باشد. . . .
«هنوز کارهای زیادی برای انجام دادن وجود دارد [Flamanville] مکان قبل از راه اندازی و بازخورد باید از تجربه انحراف EPR Taishan 1 بدست آید. گفت جولین کول معاون مدیر کل ASN دیروز.
تایشان که در 110 کیلومتری جنوب گوانگژو قرار دارد، اولین رآکتور انرژی تکاملی (EPR) در جهان است. دو راکتور آن قادر به تولید 1750 مگاوات برق (Mwe) هستند.
به گفته افشاگر، مشکل راکتور Taishan EPR «یک سیستم هیدرولیکی نه چندان موفق در پایین کشتی است که توزیع نابرابر نیرو را در ماژول ها ارائه می دهد. جریان عرضی در هسته ایجاد می شود و واحدها را به حرکت در می آورد، به خصوص آنهایی که در اطراف هستند.
این ادعاها توسط برونو شارین، مدیر کمیسیون تحقیقات مستقل و اطلاعات در مورد تشعشعات (CRIIRAD)، یک سازمان غیردولتی مستقر در پاریس که در سال 1986 برای نظارت بر افشای اطلاعات پس از فاجعه چرنوبیل تأسیس شد، مطرح شد.
شارین در مصاحبه با The Diplomat گفت: اگر افشاگر شخصاً اعلام کند، احتمالاً شغل خود را از دست خواهند داد.
پس از مشورت با افشاگر، CRIIRAD نامه ای سرگشاده به رئیس ASN، تنظیم کننده هسته ای فرانسه ارسال کرد. در این نامه آمده است که اگر نگرانی‌های فرستنده در مورد تایشان 1 تأیید شود، یک نقص طراحی می‌تواند ایمنی راکتورهای دیگر پروژه EPR از جمله Taishan 2 را که هنوز عملیاتی است و Flamanville EPR در حال ساخت در نرماندی به خطر بیاندازد.
Chareiron گفت: "در تایشان، جریان آب به درستی توزیع نمی شد و ماژول های سوخت هسته ای دارای ارتعاشات و شوک هایی بودند که به آنها آسیب می رساند."
«حداقل سه پیامد وجود دارد. یکی این واقعیت است که به دلیل آسیب به سوخت هسته ای، مقدار قابل توجهی از مواد رادیواکتیو از طریق پوسته میله ها مهاجرت کرده و در مدار اولیه به آب می روند.
"بنابراین گازهای رادیواکتیو مانند کریپتون و زنون در آب داخل مخزن تحت فشار انباشته می شوند... این گازها در مخازن جمع آوری می شوند و این مخازن معمولاً هر دو ماه یکبار به جو باز می شوند. اما با آسیب به میله سوخت، برخی از گازهای خروجی از اگزوز نیمه عمر سال ها دارند، مانند کریپتون 85.
او ادامه داد: "[The] مشکل دوم تأثیر بر افراد شاغل در کارخانه است. زیرا اگر چنین آسیبی در هسته راکتور داشته باشید، آب داخل مخزن تحت فشار را آلوده می کنید، اما بخشی از این آلودگی در داخل لوله ها، لوله ها، پمپ ها باقی می ماند.
بنابراین هنگامی که اپراتورها باید تعمیر و نگهداری را انجام دهند، تشعشع بسیار بیشتری نسبت به زمانی که روکش فلزی به درستی نصب شده باشد، دریافت می کنند.
در نهایت، "مشکل سوم این است که اگر مجموعه های سوخت کمی شکسته باشند، به این معنی است که ممکن است در شرایطی قرار بگیرید که مثلاً در یک زلزله، نمی توانید میله های کنترل را در مجموعه های سوخت قرار دهید زیرا ماژول ها آسیب دیده اند. "چاریرون گفت.
پروفسور یی-چونگ ژو از دانشگاه گریفیث در بریزبن استرالیا، نویسنده سیاست انرژی هسته ای چین، معتقد است که در حالی که حادثه تایشان یک شکست است، انرژی هسته ای همچنان آینده ای قوی در چین دارد.
چین در حال ساختن تجربه داخلی خود است. سو گفت: اکنون می تواند به طور مستقل راکتورهای نسل 3 بسازد که یکی از معدود کشورهایی است که این کار را انجام می دهد. هوآلونگ 1 چین که امسال در فوجیان افتتاح شد، در رقابت با مدل های نسل 3 دیگر مانند وستینگهاوس AP1000 آمریکا، APR-1400 کره جنوبی و EPR فرانسه است.
در درازمدت، چین همچنین در تلاش است تا به یک پیشرو در صنعت در به اصطلاح راکتورهای مدولار کوچک تبدیل شود که برای استان های داخلی چین امکان پذیرتر است. منطقه ایمنی نیروگاه های بزرگ هسته ای حدود 8-10 کیلومتر است [5–6.2 miles]. اما یک راکتور مدولار کوچک به این نیاز ندارد، به کمتر از یک کیلومتر نیاز دارد. زو گفت، نمونه اولیه راکتور مدولار ACP100 چین در سال جاری ساخت و ساز در هاینان را آغاز کرد.