منطقه هند و اقیانوس آرام، منطقه‌گرایی «جهانی» بریتانیا - دیپلمات را آشکار می‌کند

مناظره | نظر

پس از تصمیم خود برای خروج از اتحادیه اروپا، بریتانیا تلاش کرد نام خود را به عنوان بریتانیای جهانی تغییر دهد. اگرچه در ابتدا این مفهوم کمتر واضح و توسعه نیافته بود، اما در بریتانیا 2021 بررسی یکپارچه امنیت، دفاع، توسعه و سیاست خارجی دید کمی دقیق تر و دقیق تر ارائه می دهد. با این حال، با ثابت ماندن، همیشه تمرکز جغرافیایی واضحی بر منطقه هند و اقیانوس آرام به عنوان مکانی از اهمیت عمده برای انترناسیونالیسم بریتانیا پس از برگزیت وجود داشته است. شاید از قضا، این منطقه هند و اقیانوسیه است که محدودیت‌ها و منطقه‌گرایی‌های ذاتی بریتانیای جهانی را آشکار می‌کند. این حداقل از سه طریق ثابت می شود.

اول، منطقه هند و اقیانوس آرام تنها منطقه ای است که توجه قابل توجهی را از بررسی یکپارچه بریتانیا به خود جلب کرده است، که محدودیت های دیدگاه فرضی "جهانی" آن را آشکار می کند. در سال 2018، وزارت امور خارجه و جامعه بریتانیا گفت که بریتانیا جهانی می تواند به طور معناداری «در هر منطقه ای فعال باشد». [delivering] امنیت جهانی ...[and] تعامل با جهان در هر زمینه ای. اما در سال 2020 بریتانیا از کاهش کمک های رسمی برای توسعه خبر داده است، با اشاره به "اضطرار مالی داخلی" ناشی از COVID-19، که تنها "منابع محدود" را برای توزیع در خارج از کشور باقی می گذارد. لندن نیز کاهش تولید خود را اعلام کرده است حقوق بشر و نیروهای مسلح بودجه ها بررسی 2021 ارزیابی معتدل تری از بریتانیای جهانی و بخش جداگانه ای فقط برای منطقه هند و اقیانوس آرام ارائه می دهد. او به این ترتیب بر استثنایی که قاعده ثابت می کند تأکید می کند; از آنجایی که آفریقا، خاورمیانه، آمریکای جنوبی و بسیاری از سایر نقاط جهان توجه نسبتاً زودگذری را به خود جلب کرده‌اند، اساساً تنها اقیانوس هند و اقیانوس آرام وسیله‌ای برای بریتانیای جهانی فراهم می‌کند و فقط از ضروری بودن آن جلوگیری می‌کند.

ثانیاً، حتی در منطقه هند و اقیانوس آرام، به نظر می رسد که بریتانیا به طور مقاومت ناپذیری به مناطق آسایش منطقه ای آشنا کشیده شده است. یک مثال قابل توجه آنگلوسفر است که اخیراً با اشتیاق بریتانیا برای AUKUS برجسته شده است. در استرالیا، نخست وزیر بوریس جانسون ادعا می کند که بریتانیا می بیند "یک ملت خویشاوند ... و یک شریک طبیعی." اتحاد او با ایالات متحده هنوز ضروری تلقی می شود: جوهر رابطه "انسانی" در نظر گرفته می شود، که توسط "تاریخ مشترک و زبان مشترک." دو مورد از سه قرارداد تجاری اول بریتانیا پس از برگزیت با استرالیا و نیوزیلند است و اتحاد اطلاعاتی Five Eyes که شامل بریتانیا، ایالات متحده، استرالیا، نیوزیلند و کانادا می شود، در حال افزایش است. بریتانیا بیشتر به ژاپن، کره جنوبی و دیگران متعهد است. با این حال، همانطور که انگلستان به دنبال آن است "گام در صحنه جهانی" و به ویژه در منطقه هند و اقیانوس آرام، تا حدی تمایلی به انحراف از شبکه های منطقه ای قدیمی نشان داده است، حتی اگر به این معنی باشد. آسیب رساندن به دیگران. در حالی که بریتانیا جهانی به عنوان یک فرصت برای "دنیای آینده را شکل می دهد" به شدت به ارتباط با گذشته بستگی دارد.

سوم، جاه‌طلبی‌های تجاری بریتانیا پس از برگزیت در آسیا بر اساس بیانیه‌های سیاسی داخلی و سود اقتصادی ملموس شکل گرفته است. بریتانیا به شدت به تجارت با اروپا متکی است و بعید به نظر می رسد، اما غیرممکن کاهش 4 درصدی تولید ناخالص داخلی بریتانیا پس از برگزیت برآورد می شود با هر تعداد تراکنش در خارج از اتحادیه اروپا جبران شود. به عنوان مثال، معاملات با استرالیا و نیوزلند با هم انتظار می رود تا تنها 0.01 - 0.03 درصد به تولید ناخالص داخلی بریتانیا اضافه شود. سپس، برای آینده قابل پیش‌بینی، پیگیری تجارت هند و اقیانوس آرام در درجه اول یک اجرای سیاسی حواس‌پرتی برای ادعای پیروزی‌های نمادین برگزیت بود. اما حتی فریب های غنائم هند و اقیانوس آرام نیز نمی تواند به طور نامحدود وابستگی بریتانیای جهانی به مناطق اطراف را پنهان کند. با گذشت زمان، تئاتر تجاری سیاسی بریتانیا - که در حال حاضر بیشتر به صورت عمومی در منطقه هند و اقیانوس آرام پخش می شود - می تواند به منبع قدرتمندی برای ناامیدی داخلی تبدیل شود، و خواستار تمرکز بر حل مشکلات اروپا شود. از آنجایی که انتظار می‌رود برگزیت آسیب بلندمدت‌تری نسبت به کووید-19 به اقتصاد بریتانیا وارد کند، جاه‌طلبی‌های لندن در اقیانوس آرام به ناگزیر به منطقه‌گرایی اقتصادی در داخل کشور گره خورده و به آن بستگی دارد.

اگرچه سیاست خارجی جدید بریتانیا به طور گسترده پذیرفته شده است و خود را در خارج از کشور به عنوان یک قدرت جهانی معرفی می کند کاملا قانع کننده نباش. اما همانطور که قبلاً پیشنهاد شد، بریتانیای جهانی یک داستان است در درجه اول برای مخاطبان محلی و نه بین المللی در نظر گرفته شده است. شرکای آسیایی عموما از افزایش مشارکت بریتانیا و تخصص های ارزشمند آن استقبال می کنند. با این حال، با بریتانیای «جهانی» که چشم‌اندازی عمدتاً خاص منطقه‌ای را تعیین می‌کند، این شرکا را می‌توان برای این که بدانند وقتی منابع گسترده آن در جاهای دیگر مورد نیاز است چه اتفاقی می‌افتد، ببخشند. در سال 2017، کمیته روابط خارجی مجلس نمایندگان بریتانیا خاطرنشان کرد که منابع دیپلماتیک اضافی برای هدف قرار دادن اروپا قبلاً برای کاهش اثرات برگزیت اختصاص داده شده بود و این منابع تا حدی توسط صرفه جویی در هزینه در منطقه آسیا و اقیانوسیه و جنوب آسیا. در حالی که منطقه هند و اقیانوس آرام فرصت هایی را برای بریتانیا فراهم می کند، برند جهانی بریتانیا (تا جایی که وجود دارد) اعتماد خود را در آنجا به خطر می اندازد. این امر ناشی از خطر وعده بیش از حد و تحقق ناکافی زمانی است که الزامات رقابتی بیش از حد زیاد شود. ممکن است نیاز باشد که منابع بدون اخطار خارج شوند و تمرکز فعلی آنها در منطقه هند و اقیانوس آرام به این معنی است که می توان ابتدا آنها را از آنجا خارج کرد. بوریس جانسون دوست دارد ببیندغرش یک شیر انگلیسیاما لفاظی های دیدنی دولت او خطر افشای بریتانیای جهانی را به عنوان یک ببر کاغذی دارد.