مشکل محافظه کاری استرالیا - دیپلمات

استرالیا کشوری محافظه کار است. منظور من از این نظر سیاسی نیست، بلکه در از نظر فلسفی و حس روانی این کشوری است که شورش را دوست ندارد و ثبات را بالاتر از هر چیز دیگری می داند. او ناسیونالیسم قوی و اغلب کوته بینانه دارد، اما عموماً به عوام فریبی مشکوک است. او هنجارها و قراردادهای دیرینه را دوست دارد، اما زمانی که آنها بر اساس شایستگی و طی مراحل قانونی به چالش کشیده شوند، راحت است. این کشوری است که از افراد مختلف در درون خود استقبال می کند، اما همچنین از فاصله ای که در نوک انگشتان شما از دنیایی که جغرافیای آن را فراهم می کند، قدردانی می کند.

به عنوان ادامه روانشناسی ملی استرالیا، این محافظه کاری ویژگی غالب سیاست خارجی این کشور است. اتحادهای طولانی مدت ارزش قائل می شوند، قوانین سودمند متقابل بهبود یافته و محافظت می شوند، و بازیگران تجدیدنظرطلب مشکوک تلقی می شوند. این می تواند هوشیاری روشنی را برای نیروهایی ایجاد کند که به دنبال خم کردن یا برهم زدن نظم مستقر هستند. استرالیا در بسیاری از نقاط جهان پیشتاز است به رسمیت شناختن حزب کمونیست چین روانشناسی اقتدارگرای خود را با ثروتمندتر شدن چین و در پاسخ به آن کانبرا استوارتر توسعه نخواهد داد. ژست به جریان پکن ستیزه جویی.

با این حال، این محافظه کاری باعث ایجاد احساس رضایت می شود. زمانی که مشکلات برای انطباق ذهنی بسیار دشوار یا پیچیده هستند، تمایل به عقب نشینی به سمت منفی گرایی وجود دارد. این کشور در حال حاضر با شریک امنیتی اصلی خود در ایالات متحده و همچنین با شریک امنیتی پررونق خود در هند واقع شده است. هر دو طرف در حال نشان دادن نشانه هایی از تبدیل شدن به نیروهای بی ثبات کننده جدی هستند، اما کانبرا تصمیم گرفته است به سادگی وانمود کند که نیستند.

بحران وجودی کنونی در ایالات متحده - و به ویژه بحران آشفته رفتار - اخلاق توسط حزب جمهوری خواه - باید به عنوان یک معضل بزرگ در سیاست خارجی استرالیا در نظر گرفته شود، و نه فقط به دلیل عقب نشینی دموکراتیک در ایالات متحده تشویق می کند بازیگران ضد دمکراتیک در جاهای دیگر. همانطور که اما شورتیس اخیراً انجام داد نوشته شده است اگر ایالات متحده از دموکراسی شدن دست بردارد، برنامه کانبرا چیست؟ ماهیت اتحاد استرالیا با آمریکا در صورت تغییر اساسی چگونه خواهد بود؟ و به طور خاص، سرنوشت پایگاه اطلاعاتی پاین گپ در مرکز استرالیا یا نیروهای آمریکایی که واقع شده در داروین؟

سیاست خارجی استرالیا روانی است مقید شده است برای حفظ یک دوست بزرگ و قدرتمند این یکی دیگر از ویژگی های محافظه کارانه اما ضروری است. با تنها 26 میلیون نفر که به لبه های خشکی به اندازه یک قاره چسبیده اند، این کشور فاقد ظرفیت برای دنبال کردن یک سیاست خارجی کاملا مستقل است. اما وفاداری او به واشنگتن باعث شده است تا استرالیا در موارد مزخرف بزرگی مانند جنگ عراق از ایالات متحده پیروی کند، و این وفاداری همچنین باعث می شود کانبرا به سادگی زندگی کند به این امید که بی ثباتی سیاسی فعلی آمریکا زودگذر است. وفاداری یک انگیزه محافظه کارانه مثبت است، مگر زمانی که کور باشد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

هوشیاری استرالیا در قبال چین اخیراً باعث شده است که به دنبال دوستان بزرگ و قدرتمند دیگری به عنوان یک بیمه نامه اضافی باشد. این امر باعث ایجاد شور و شوق در استرالیا شد دادگاه هند به عنوان یکی دیگر از شرکای مهم امنیتی. اگرچه هند از اتحاد اجتناب می کند، اما شروع به جدا شدن از موضع قبلی خود در عدم تعهد کرده است، زیرا متوجه شده است که روابط خصمانه خود با چین آنهایی است که می تواند برخی از تقویت ها را مدیریت کند. هر دو کشور کشف کردند قابل توجه منافع مشترک.

با این حال، هند نیز با یک حزب سیاسی مسلط که انگیزه های رادیکال و ذهنیتی مسلط دارد، در وضعیت آشفتگی داخلی قرار دارد. در حالی که حزب بهاراتیا جاناتا (BJP) ممکن است در حال حاضر قدرت اجرای کامل را نداشته باشد مفرط هدف حزب از عناصر ایدئولوژی آن چیزی است که استرالیا باید از آن بر حذر باشد. اکثریت او ارزش دارد - و هیجان زده است روانشناسی - با استرالیا متفاوت است. BJP است راحت با ایجاد اختلالات درونی برای بهبود نیازهای عاطفی خود.

در قلب مشارکت پر رونق استرالیا با هند یک پارادوکس وجود دارد. استرالیا خواهان هند قدرتمندتر و فعال تر در سطح بین المللی به عنوان وزنه تعادلی در برابر چین است، اما با توسعه توانایی های بیشتر هند، پتانسیل بیشتری برای BJP برای تبدیل شدن به یک نیروی بی ثبات کننده بین المللی دارد. در حالی که تعداد زیادی وجود دارد مناظره به دلیل وجود سیاست خارجی هندوتوا، ماهیت آتشین این ایدئولوژی ممکن است هند را به جستجوی قدرت خارجی در مسیر که BJP این کار را در داخل انجام داده است.

هم BJP و هم حزب جمهوری خواه احزابی نیستند که فقط بخواهند جوامع خود را اداره کنند. آنها احزابی هستند که به دنبال تغییر اساسی در کشورهای خود هستند تا ارزش های جدیدی را در کشورهای مربوطه القاء کنند که مغایر با اصول قبلی حاکمیت است. با توجه به اندازه و تأثیر آنها، این می تواند منجر به پیامدهای جهانی ویرانگر شود که مقابله با آن برای استرالیا چه از نظر عملی و چه از نظر روانی دشوار خواهد بود. درک دقیق این موضوع - و یک طرح اضطراری - باید بخشی از تلاش استرالیا باشد.

این پیشنهادی برای استرالیا نیست که شراکت خود با ایالات متحده و هند را کنار بگذارد. در عوض، من می خواهم تأکید کنم که استرالیا اکنون با پیچیدگی های مهم دیگری در سیاست خارجی خود مواجه است. اینها عوارضی هستند که ممکن است کشور را ملزم به رسیدن به خارج از منطقه آسایش روانی خود کند تا ستون‌های خلاقانه جدیدی را پیدا کند که حول آن سیاست خارجی خود را بنا کند. هدفمندتر نامزدی با آسیای جنوب شرقی شروعی خواهد بود.

در آستانه استرالیا کشور بزرگی با 275 میلیون نفر جمعیت قرار دارد که استرالیا است نه می داند و نه خوب می فهمد. روانشناسی محافظه کار استرالیایی معتقد است که اندونزی بسیار پیچیده است مشغول کردن با جدیت و دلسوزانه هیچ نقطه ورود فرهنگی مشترکی وجود ندارد (برخلاف، مثلاً کریکت با هند) و استرالیا ثابت کرده است ناخواسته، بی میل برای توسعه یکی. این به ضرر اوست.

بدیهی است که تغییر روانشناسان ملی ممکن است دشوار باشد، اما استرالیا نیازی به کشف مجدد ریشه ای ندارد. در بیشتر موارد، کشور آرام، محتاط، منطقی و قابل اعتماد است. اما او همچنین مستعد رمانتیسم و ​​انکار است و بی‌علاقگی آشکار به پیچیدگی دارد. بدون درک این ویژگی ها، محافظه کاری استرالیایی ممکن است خود را در خواب ببیند و وارد یک محیط بین المللی شود که در آن تمایلی به مذاکره موثر ندارد.