مداخله ژاپن در حمایت از هند علیه چین در جنوب آسیا - The Diplomat

وقتی نوبت به اقتصاد می رسد، خورشید قدرت چین سایه هیمالیا را بر هند می افکند. نتیجه این نابرابری نه تنها در روابط دوجانبه آنها، بلکه در مشارکت اقتصادی فزاینده چین در همسایگی نزدیک هند و در دامنه محدود واکنش های دهلی نو احساس می شود. با این حال، در چند سال اخیر، یکی از کشورهایی که به هند کمک های مختلفی در این زمینه ارائه کرده است، شریک چهارگانه آن ژاپن است.

به طور خلاصه، چهار زمینه وجود دارد که همکاری هند و ژاپن علیه چین در آنها قابل مشاهده است: همکاری امنیتی رو به رشد. وعده های ژاپن برای کمک به هند برای کاهش وابستگی اقتصادی خود به چین؛ کمک ژاپن برای بهبود پیوندهای زیرساختی بین هند و همسایگانش و پروژه های مشترک هند و ژاپن در کشورهای کوچکتر جنوب آسیا.

مشارکت مبتنی بر بنیاد؟

در حال حاضر هیچ مدرکی دال بر حضور نیروی دریایی چین در اکثر کشورهای جنوب آسیا وجود ندارد. تمام صحبت ها در مورد "رشته مروارید" - زنجیره ای از پایگاه های دریایی که توسط ارتش آزادیبخش خلق (PLAN) برای محاصره هند استفاده می شود - به جای واقعیت، تخیلی بود. به نظر می رسد چین در هیچ کجای جنوب آسیا پایگاه دریایی ندارد و حتی به نظر می رسد حق مالکیت آن را هم ندارد. تنها استثنا ممکن است پاکستان باشد، اما حتی هیچ مدرکی دال بر حضور نظامی دائمی و هیچ مدرکی مبنی بر تبدیل بندر گوادر به چنین پایگاهی وجود ندارد - اگرچه برخی از ناظران می گویند که چنین پایگاهی می تواند به طور بالقوه در جای دیگری در شهرستان گوادار ایجاد شود.

در عین حال، آنچه که چین در واقع در اقیانوس هند با تعداد فزاینده حضور نیروی دریایی و افتتاح پایگاهی در جیبوتی انجام می دهد، به اندازه کافی برای هند نگران کننده است. همچنین نمی توان انکار کرد که چنین رویدادهایی به عنوان یک چالش امنیتی در دهلی نو دیده می شود.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

تعمیق همکاری بین هند و ژاپن پاسخی به روند فوق الذکر است. این راه‌های همکاری شامل تمرین‌های مشترک دریایی، کل چهارچوب چهارگانه و مذاکرات جاری است توافق دوطرفه بر اساس گزارش ها، هند می تواند از پایگاه ژاپنی در جیبوتی استفاده کند و به نیروهای ژاپنی اجازه می دهد تا از تأسیسات هند در جزایر آندامان و نیکوبار استفاده کنند.

علاوه بر این، ژاپن کمک هزینه می دهد برای بهبود تولید برق در همان مجمع الجزایر. اگرچه این یک پروژه غیرنظامی است، اما نمی توان انکار کرد که در مناطق حساس اجرا می شود: این جزایر اولین خط دفاعی هند در صورت تهدید دریایی چین هستند.

وابستگی مجدد آسیای جنوبی (به چین) را کاهش دهید.

ژاپن ده ها سال است که از نظر اقتصادی در هند و سایر نقاط آسیای جنوبی مشارکت داشته است. تعهد توکیو به طور کلی عمدتاً اقتصادی است تا انگیزه سیاسی. بیشتر فعالیت های ژاپن در این زمینه هنوز غیرقابل انکار است. با این حال اخیراً برخی از تلاش های مشترک هند و ژاپن به عنوان مقابله با نفوذ فزاینده چین در جنوب آسیا دیده می شود.

حمایت از این نوع - برای کمک به هند برای کاهش وابستگی اقتصادی خود به چین - جدید است، اما تاکنون فقط وعده ها و اعلامیه هاست. تنش ها در لاداخ در سال 2020 عزم دهلی نو را برای کاهش واردات از چین با ارائه مشوق هایی به تولیدکنندگان داخلی و صحبت در مورد شرایط بهتر برای سرمایه گذاران خارجی و غیر چینی تقویت کرده است. دولت هند همچنین در مورد چین در بخش امنیت سایبری محتاط‌تر شده است، پیشرفتی که می‌توان آن را در رویکرد سخت‌گیرانه‌تر آن برای ساخت شبکه‌های 5G مشاهده کرد و ظاهراً تصمیم به حذف شرکت‌های چینی گرفته است. کمی تعجب آور است که ژاپن در همان زمان شروع کرد کمک خود را ارائه می دهد در ساخت چنین شبکه هایی در هند.

دوم، توکیو به دهلی نو کمک می کند تا روابط زیرساختی خود را با همسایگان خود بهبود بخشد. می توان ادعا کرد که چنین پروژه هایی بدون توجه به وضعیت روابط چین و هند می توانست به هر حال انجام شود. با این حال، ژاپن به وضوح در مناطقی که دهلی نو آن ها را حساس می داند (شمال شرقی) و در ایجاد روابط با برخی از کشورهایی که هند از نفوذ چین در آن ها هراس دارد (بوتان، بنگلادش، میانمار) به هند کمک می کند. بودجه ژاپن از جمله برای توسعه بزرگراه ها در ایالت های شمال شرقی مانند میزورام، مگالایا و تریپورا با برنامه ای برای بهبود ارتباط در این منطقه توسعه نیافته هند و همچنین با میانمار استفاده می شود. این بدان معنا نیست که چنین زیرساختی به دلایل نظامی مورد استفاده قرار خواهد گرفت، بلکه هدف آن تعمیق روابط هند با همسایگانش و در نتیجه کاهش غیرمستقیم ترس از نفوذ پکن است.

سوم، همکاری نوپای هند و ژاپن برای محدود کردن چین به سایر بخش‌های جنوب آسیا قابل مشاهده است، حتی در حال شکل گیری. در بنگلادش، یک شرکت ژاپنی و یک شرکت هندی به طور مشترک برنده پروژه ساخت خط 6 راه آهن داکا در سال 2018 شدند. برخی به عنوان جنبه ای از رقابت با چین معرفی می شوند. با این حال، ارتباط این توافق با ژئوپلیتیک قابل بحث است.

در مورد سریلانکا، تاریخ بندر کلمبو شاید مشهورترین مورد یک شرکت هندو-ژاپنی باشد که به عنوان تلاشی برای متعادل کردن وابستگی بیش از حد جدید سریلانکا به چین تلقی می شود. قراردادی در دولت قبلی Sirisena-Vikramasinghe امضا شد که بر اساس آن شرکت های هندی و ژاپنی به طور مشترک ترمینال کانتینری ساحل شرقی در بندر کلمبو را توسعه خواهند داد. با توجه به اینکه این کشور جزیره ای در نتیجه پروژه بندر هامبانتوتا به شدت به چین بدهکار است، تعامل هند و ژاپن در کلمبو می تواند به سریلانکا فرصتی بدهد تا وابستگی مالی خود به چین را بیشتر نکند. با این حال، تحت یک رژیم سیاسی جدید (هر دو راجاپاکسا: رئیس جمهور و نخست وزیر) این معامله توسط دولت سریلانکا در اوایل سال 2021 لغو شد. توضیح رسمی این است که در ازای کمک های مالی خود، شرکت های هندی و ژاپنی می خواستند 49 دلار دریافت کنند. درصد سهام ترمینال، در حالی که کلمبو تصمیم گرفت مالکیت ترمینال را برای خود حفظ کند. اگرچه گزارش های اخیر حاکی از ارائه این پروژه در اختیار یک شرکت چینی است، اما هنوز این موضوع تایید نشده است.

همانطور که به نظر می رسد اقدام خود برای ایجاد تعادل باشد، دولت سریلانکا در همان زمان انجام داد (فوریه 2021) اطلاعیه ها ترمینال دیگری در همان بندر، ترمینال کانتینری ساحل غربی، توسط شرکت های هندی و ژاپنی توسعه خواهد یافت. در این مورد، ابتدا اعلام شد که کلمبو با توجه به اینکه پروژه ترمینال باید از صفر شروع شود، مالکیت خارجی سهام و حتی اکثریت سهام را می پذیرد. چند ماه بعد اینطور شد گزارش شده است این پروژه توسط یک شرکت هندی به نام آدانی گروپ راه اندازی شده است، هرچند باز هم بهتر است در جریان اخبار جدید در مورد این تحولات باشید. چنین کشمکش‌هایی بین دو گروه هند و ژاپن و شرکت‌های چینی برای پروژه‌های زیرساختی در جنوب آسیا، نوعی رویداد است که ممکن است در سال‌های آینده دوباره شاهد آن باشیم.

گروه Quad بالاخره شروع به کار کرد امیدوار کننده ارائه مشترک واکسن به کشورهای آسیای جنوب شرقی و همچنین در منطقه هند و اقیانوس آرام. با توجه به شرایط فعلی، محتمل‌ترین سناریو این است که سه عضو Quad - ایالات متحده، استرالیا، ژاپن - بودجه‌ای را برای افزایش بیشتر تولید واکسن در چهارمین کشور، هند، فراهم کنند، جایی که چنین واکسن‌هایی می‌توانند از آنجا به کشورهای دیگر ارسال شوند. همچنین انتظار می رود که چنین اقداماتی با هدف مقابله با نفوذ چین در کشورهایی باشد که واکسن ضد کووید-19 را از چین دریافت یا خریداری می کنند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

شراکت کسی که به آن نیاز دارد با کسی که می تواند

همکاری نوظهور هند و ژاپن علیه چین در جنوب آسیا دارای دو جنبه اصلی است: سطح امنیت، که در آن هدف جلوگیری از تهاجمات دریایی بیشتر چین با نشان دادن مشارکت رو به رشد است. و سطح اقتصادی، که در آن هدف کاهش وابستگی به چین است، جایی که در حال رشد است (در هند و جاهای دیگر)، یا تا حدی از رشد آن با تعمیق همکاری هند با همسایگان کوچکتر جلوگیری شود. به طور خلاصه، این مشارکت یک کشور است که به دلیل جغرافیایی باید با نفوذ چین مبارزه کند، اما بودجه کافی ندارد، و کشور دیگری که منابع بیشتری دارد و می خواهد پکن را بازدارد، اما حتی از شبه قاره دورتر است. برای ژاپن، منطقه جنوب آسیا، البته، یک سنگر جغرافیایی در برابر چین نیست، بلکه شاید چیزی شبیه یک جبهه ثانویه باشد، منطقه ای که در آن خوب است تلاش کنیم تا راهپیمایی چین را متوقف کنیم، زیرا پول در دسترس و اراده سیاسی وجود دارد. تلاش کردن

با این حال، آنچه قابل توجه است این است که سایر کشورهای چهارگانه تاکنون با هند در پروژه های مشابه در جنوب آسیا کار نکرده اند (در مورد اقتصاد - زیرا وقتی صحبت از امنیت به میان می آید، ایالات متحده همکاری خود را با هند بیش از حد عمیق تر کرده است. ژاپن). . اگر قرار است بازدارندگی چین در جنوب آسیا توسط گروه چهارجانبه جدی گرفته شود، واشنگتن باید برای همکاری در جبهه مشترک اقتصادی مداخله کند.