همانطور که قطار با سرعت 160 کیلومتر در ساعت از جنگل لائوس عبور می کرد، من یک فلاش بک از فوریه گذشته داشتم که از وینتیان به مرز چین سفر کردم تا رویدادهای منطقه ویژه اقتصادی سرزمین زیبای بوتن را مستند کنم. سپس این سفر در مجموع 18 ساعت طول کشید و دو روز را در جاده معروف ملی 13 طی کرد، سفری که با چشم اندازهای خیره کننده، چاله ها، گرد و غبار متراکم و ترافیک سنگین مشخص شد. بخش‌هایی از جاده می‌تواند بسیار خطرناک باشد و کامیون‌های بزرگی که مواد خام را به چین حمل می‌کنند به طور قابل‌توجهی سفر را کاهش می‌دهند.
برای بسیاری، این سفرهای طولانی متعلق به گذشته است. خط آهن کاملاً جدید لائوس-چین که پایتخت وینتیان را به کونمینگ در استان یوننان چین متصل می کند، سرانجام تکمیل شد و به روی بار و مسافر باز شد. (در حال حاضر فقط خدمات مسافربری در لائوس به دلیل بیماری همه گیر COVID-19 در دسترس است.) 5.9 میلیارد دلار و مهندسی چینی با کیفیت بالا برای مهار چشم انداز تقریبا غیرقابل نفوذ شمال لائوس و ایجاد شاهکاری از زیرساخت های حمل و نقل نیاز داشت. خط 414 کیلومتری وینتیان تا بوتن شامل 61 کیلومتر پل و 198 کیلومتر تونل است. سفر به مرز چین در حال حاضر کمتر از چهار ساعت در قطارهای مسافری Lane Xang Electric Multiple Unit (EMU) طول می کشد و برای یک صندلی درجه دوم 330000 کیپ (حدود 33 دلار) هزینه دارد. (یک «قطار معمولی» ارزان‌تر اما کندتر به زودی یک گزینه با قیمت 238000 کیپ خواهد بود). این کشور گام مهمی در انتقال خود از یک کشور کوهستانی محصور در خشکی به یک مرکز تدارکات متصل برداشته است.
ایستگاه راه آهن وینتیان در روز افتتاحیه خود، 4 دسامبر، از صبح زود مملو از مردم طبقه متوسط بود. "وینتینزمصمم به ارائه آنچه برای بسیاری اولین سفر قطار بود. هیجان قبل و بعد از ورود محسوس بود. سنگ، یوتیوبر تایلندی، در حین ضبط پخش زنده گفت: "اتصال زمانی که ما در تونل هستیم قطع می شود، اما تکرار کننده های سیگنال زیرزمینی به زودی نصب خواهند شد." در ماشین بعدی، تیمی از فیلمبرداران لائوس به سفارش یک کانال تلویزیونی دولتی چین، مستندی درباره راه آهن ساختند. آنها توسعه آن را در شش ماه گذشته زیر نظر داشته اند. مردم سلفی گرفتند، با اقوام ساکن در استان های دیگر تماس تصویری برقرار کردند و با هم شادی کردند و افتخار کردند که بخشی از این روز تاریخی هستند.
راه آهن لائوس-چین بخشی از ابتکار یک کمربند، یک جاده (BRI)، استراتژی توسعه فراملی 1 تریلیون دلاری پکن است که چین را با بیش از 70 کشور در آسیا، آفریقا و اروپا از طریق ساخت جاده ها، راه آهن، بنادر دریایی و فرودگاه ها متصل می کند. در حالی که سیاستمداران لائوس انتظار دارند راه‌آهن هزینه‌های حمل‌ونقل را کاهش دهد، سرمایه‌گذاری مستقیم خارجی را تحریک کند و رشد اقتصادی را تقویت کند، صندوق بین‌المللی پول ابراز نگرانی کرده است که حمایت مالی چین از ساخت راه‌آهن عمدتاً به شکل وام است و خطر محسوس بدهی لائوس را برجسته می‌کند. . بدهی این کشور به چین 45 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور در سال 2019 تخمین زده می شود. اوایل سال جاری، دولت لائوس که قادر به انجام تعهدات بدهی خود نبود، قرارداد امتیازی 25 ساله امضا کرد که به یک شرکت دولتی چینی با اکثریت دارایی اجازه می دهد. برای ساخت و مدیریت بیشتر شبکه برق کشور.
وقتی به لوانگ پرابانگ رسیدیم، خورشید در پشت کوه های شیب دار اطراف پایتخت سلطنتی سابق غروب می کرد. مینی‌ون‌ها در خروجی ایستگاه منتظر بودند تا ما را به مرکز شهر برسانند. وقتی از قطار پیاده شدم، خانمی که با همان ماشین سفر می کرد، دستی به شانه ام زد. لائوس قوی است، نه؟با افتخار گفت. با لبخند جواب دادم و سری تکون دادم.
مشخص نیست لائوس چگونه بدهی خود به چین را پرداخت خواهد کرد، اما تقریباً برای دو ساعت در قطار EMU، همه، از جمله من، پیامدهای مالی راه آهن را فراموش کرده بودند و احساس می کردند که شاهد مرحله مهمی در لائوس هستند. تاریخ.