"اولین کاری که صبح انجام می دهم گرد و غبار ماست تیپاد (تراس) "، شیو سینگ 12 ساله، ساکن روستای چوتیا، می گوید که عمدتا توسط مردم قبیله مینا در کوتپوتلی، راجستان سکونت دارند. شیو در سال 2019 مادر خود را بر اثر سیلیکوزیس (بیماری ریوی ناشی از استنشاق بیش از حد گرد و غبار سیلیکون موجود در معادن و معادن) از دست داد و اکنون از برادر یا خواهر 2 ساله خود مراقبت می کند در حالی که پدر آنها در یک سنگ شکن کار می کند. توافق.
"گرد و غبار حاصل از سنگ شکن در هوا حرکت می کند و در تراس ما می نشیند. هوای اطراف ما به قدری غبارآلود است که باید هر روز با احتیاط قدم برداریم و از میان لایه ضخیم غبار عبور کنیم. شیو ادامه می دهد: «بیشتر اوقات ما هوا را تنفس می کنیم.
عکس بالا: شیو سینگ 12 ساله برادر یا خواهر 2 ساله خود را در آغوش گرفته است. در زیر: تراس خاکی آنها در روستای چوتیا، کوتپوتلی، راجستان. عکس ها از Sneha Swaminathan.
کوتپوتلی، واقع بین دهلی و جیپور، به عنوان یک مرکز مهم برای استخراج سنگ در این کشور در حال رشد است. به این ترتیب چندین روستای اطراف شهرداری همچنان در سایه استخراج غیرقانونی معادن آسیب می بینند.
«سال‌هاست که درست نخوابیده‌ام. سر و صدای ایجاد شده توسط مین [use of explosives to break rock for excavation] این بسیار وحشتناک است که من فرزندانم را به جیپور، به خانه برادرم فرستادم.» خدمات اجتماعی (مددکار اجتماعی) در روستای شوکلاواس کوتپوتلی. خانه‌اش نیز مانند خواب آزاردهنده‌اش، بار سنگین انفجار غیرقانونی مین‌ها را متحمل می‌شود و شکاف‌هایی در دیوارها افزایش می‌یابد.
انفجار غیرقانونی مین ها منجر به گشاد شدن شکاف ها در امتداد خانه RK Miyna در روستاهای Suhlavas، Kotputli، راجستان شد. عکس ها از Sneha Swaminathan.
علاوه بر آسیب به زیرساخت‌ها، استخراج غیرقانونی معدن نیز عامل افزایش سیلیکوزیس است، یک بیماری تنفسی طولانی‌مدت که افرادی را که بدون هیچ گونه تجهیزات ایمنی در معادن کار می‌کنند، تحت تاثیر قرار می‌دهد. معدنکاری همچنین اثر انگشت برخی از کارگران را محو می کند و استفاده از اثر انگشت آنها برای اثبات هویت آنها در اسناد و پورتال های دولتی را دشوار می کند.
"دو سال پیش تشخیص داده شد که مبتلا به سیلیکوزیس هستم. اگر من به کار در معادن ادامه ندهم، چه کسی امور مالی را مدیریت خواهد کرد؟ لاهمی چند، کارگر 50 ساله در سنگ شکن در روستای چوتیا، کوتپوتلی، می گوید.
بر اساس قانون کارخانه ها و قانون جبران خسارت کارکنان، سیلیکوزیس به عنوان یک بیماری شغلی شناخته می شود که کارفرمایان را ملزم به پرداخت غرامت به کارگرانی می کند که به آن مبتلا شده اند. در سال 2012، طرحی از کمیسیون حقوق بشر در راجستان غرامت 100000 روپیه هندی را به کارگران مبتلا به سیلیکوزیس از بیمارستان‌های دولتی و 300000 روپیه به خانواده‌های کسانی که تسلیم آن شدند، اعلام کرد. با این حال، اکثر کارگران از این طرح‌های غرامت بی‌اطلاع هستند و حتی کسانی که روند درخواست غرامت را می‌دانند خسته‌کننده هستند.
سمت چپ: لحمی چند، کارگر معدن، نسخه و داروهای خود را برای سیلیکوزیس نشان می دهد. سمت راست: ریه ها با علائم سیلیکوز لهمی چند. عکس ها از Sneha Swaminathan.
یکی دیگر از نتایج مشکل‌ساز برداشت غیرقانونی، عدم موفقیت برداشت در یکی از خشک‌ترین نقاط هند است. اکثر مناطق مسکونی در کوتپوتلی در کنار مکان های انفجاری و سنگ شکن ها قرار دارند. گرد و غباری که آزاد می شود روی محصولات کشت شده توسط دهقانان جمع می شود.
«سودآوری آنقدر پایین است که خریداران را از دست دادم. هر چقدر هم برای نجات تولید تلاش کنیم، گرد و غبار همیشه غالب است. کاملا دیوی، کشاورز اهل روستای چوتیا که 100 مترمربع زمین دارد، گفت: اکنون من تسلیم شده ام. دیوی و چندین نفر دیگر چندین دادخواست ارائه کرده و حتی نسبت به انفجار غیرقانونی مین ها و تخریب محیط زیست به دلیل گرد و غبار بیش از حد منتشر شده توسط سنگ شکن ها در سال 2017 اعتراض کرده اند، اما تاکنون هیچ اقدام مشخصی انجام نشده است.
بخش بزرگی از محصول کاملا دیوی زیر لایه‌های گرد و غبار در روستاهای چوتیا، کوتپوتلی، راجستان مدفون شده است. عکس از Sneha Swaminathan.
در سرتاسر شهرداری، تمایل به پاسخگویی به تقاضای روزافزون برای مصالح ساختمانی و مزایای پولی این فعالیت‌ها، تأثیر فاجعه‌باری بر مردم، معیشت و اکوسیستم داشته است. فعالانی مانند RK Meena استدلال می‌کنند که نقض معادن و سنگ شکن‌های غول‌پیکر به دلیل ارتباط‌های سیاسی ادعایی، مورد توجه مقامات قرار نمی‌گیرد.
آنچه در کوتپوتلی باقی مانده است، خرابه های خانواده های فروریخته، معیشت و میراث است. کوتپوتلی که زمانی روستایی دست نخورده در راجستان بود، اکنون به یک مورد کلاسیک از تولید بیش از حد، کاهش منابع، نقض حقوق بشر و کمبود پول تبدیل شده است.