سالی پر فراز و نشیب در سیاسی شدن مالزی - The Diplomat

بازی های پیچیده سیاسی مالزی از سال 2018 تشدید شده و صفحات سیاسی زمین ساختی به این سو و آن سو جابه جا شده اند. گذار دموکراتیک که بسیاری در پایان 61 سال حکومت تک حزبی به آن امیدوار بودند، محقق نشد. استعفای غیرمنتظره ماهاتیر محمد از سمت نخست وزیری و تغییر وفاداری برخی از رهبران مخالف به جانشین وی، محیدین یاسین، برای ایجاد اتحادیه جدید، راه را برای بازگشت قدرت به سازمان ملی متحد مالایی قدیمی (UMNO) هموار کرد. این بیماری همه گیر بحران اقتصادی بی سابقه ای را در مالزی و همچنین در سطح جهانی ایجاد کرده است و بی اعتمادی به نهادهای دولتی و دولت را بیشتر کرده است.

محدین که در مارس 2020 قدرت را به دست گرفت، با بحران های متعدد، چندین بار تلاش مخالفان برای سرنگونی دولت خود و ادامه خصومت ها با پادشاه مواجه شده است. نخست وزیر سرانجام پس از 17 ماه سخت در قدرت استعفا داد و موقعیت خود را به قوی ترین رقیب حزب: UMNO ارائه کرد. اما محدین همچنان در طراحی دولت جدید تحت رهبری UMNO برای جایگزینی او نقش داشت. او توانست جناح مهمی از جمله نجیب رزاق نخست وزیر سابق و زاهد حمیدی رئیس حزب را از رهبری UMNO برکنار کند. اسماعیل صبری ژاکوب در سپتامبر 2021 به عنوان نهمین نخست وزیر مالزی منصوب شد.

اسماعیل در 100 روز اول خود، برنامه بزرگ خود را طی سخنرانی در سازمان ملل به عنوان بخشی از این مفهوم اعلام کرد. خانواده مالزیایی، یا "خانواده مالزیایی" با هدف "ادغام مجدد مالزی" به منظور بازگرداندن رونق اقتصادی آن. Keluarga Malaysia بازتاب کمپین One Malaysia 2009 نجیب رزاق است که در حال حاضر به دلیل دست داشتن در رسوایی مالی 1MDB با اتهامات جنایی روبرو است. اما بودجه جدید 83 میلیارد دلاری دولت (بزرگترین بودجه تاکنون) تا حد زیادی به نفع اکثریت مالایی است و نشان می دهد که ایده "خانواده مالزیایی" فقط شعار است. با وجود عناصر متناقض آن، بودجه بدون هیاهو در پارلمان تصویب شد، زیرا ائتلاف اپوزیسیون پاکاتان هاراپان (PH) برای حمایت از طرح وی با دولت اسماعیل به توافق رسید.

یادداشت تفاهم (MOU) که ​​با PH امضا شد، به نخست وزیر جدید تضمین داد که مخالفان سیاست را متوقف خواهند کرد. بسیاری از ناظران این یادداشت تفاهم را نشانه ای از دوران سیاسی جدید که در آن منافع عمومی جایگزین برنامه های حزبی می شود، مورد انتظار قرار گرفت. با این حال، یادداشت تفاهم را نباید چیزی بیش از دود دیگری دانست که به سیاستمداران اجازه می دهد به دور از هرگونه همکاری آرمان گرایانه برای غلبه بر چالش های کشور، به مانور در پشت صحنه ادامه دهند. در همین حال، رسانه‌ها و جامعه مدنی همچنان بر هزینه‌های سخاوتمندانه دولت و هزینه‌های غیرقابل قبول تاکید می‌کنند و پرسش‌های بیشتری را در مورد نیات دولت مطرح می‌کنند و مشکل ساختاری حکومت‌داری را برجسته می‌کنند.

اتحادهای حزبی جدید مالزی در انتخابات ایالتی اخیر در مالاکا مورد آزمایش قرار گرفته اند که با تصمیم چهار قانونگذار مبنی بر لغو حمایت از سلیمان علی، وزیر امور خارجه UMNO آغاز شد. پس از هفته‌ها تنش و توطئه‌های جدید، سلیمان با دو سوم اکثریت مجلس ایالتی به قدرت بازگشت. ملاکا ایالتی در جنوب مالزی است که جمعیت شناسی آن منعکس کننده جمعیت کل کشور است. بنابراین، الگوهای رای گیری در انتخابات ایالتی به عنوان پیش بینی برای انتخابات عمومی آتی که می تواند در سه ماهه اول سال 2022 برگزار شود، به دقت رصد شد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

مانورهای سیاسی مالاکا باعث تغییر وفاداری و اتحاد در همه طرف ها شده است. در این درگیری سیاسی پیچیده، حزب اسلامی مالزی (PAS) در دو اردوگاه نشسته است، زیرا این حزب همچنین در اتحاد حاکم سابق Perikatan Nasional (PN) به رهبری محی الدین و معافکت ناسیونال (MN) قرار دارد، اتحادی که شامل اوه نه. در مالاکا، PAS به زیان UMNO و MN جانب PN را انتخاب کرد - ائتلافی به رهبری حزب برساتو به رهبری Muyhiddin. به این ترتیب، UMNO و شرکای ائتلاف قدیمی آن در باریسان ملی (BN) همه کرسی های ایالت را به تنهایی به چالش کشیده اند.

در همین حال، ائتلاف PH اپوزیسیون مشکلات خود را دید که با اشتباهات استراتژیک رهبر آن، انور ابراهیم، ​​تشدید شد. نماد سابق جنبش دموکراتیک مالزی مدتهاست که با رهبری UMNO (تا حدودی بحث برانگیز) به امید به دست آوردن اکثریت پارلمانی که برای به دست گرفتن قدرت نیاز دارد، معاشقه کرده است. با وجود ادعاهای فراوان، تلاش های انور بی نتیجه ماند. اعتبار او به عنوان یک رهبر به شدت آسیب دیده است. برای انتخابات در ملاکا، انور تصمیم گرفت با دو عضو سابق UMNO در مجلس ملی ملاقات کند که باعث سقوط دولت شدند و با وجود مخالفت های شدید حزب خود، Keadilan و متحد اصلی آن، عمل دموکراتیک (DAP) به آنها کرسی هایی برای شرکت در انتخابات پیشنهاد دادند. ).

در نتیجه کوته فکری انور، کیادیلان از مجلس ایالتی اخراج شد و همه 15 کرسی را به BN از دست داد. علیرغم پیروزی کوبنده UMNO که در مجموع 18 کرسی به دست آورد، برساتو مداخله کرد. اگر اپوزیسیون فرمول خود را تغییر ندهد، برای آخرین بار، نفس و ایده خواهد رفت. UMNO با BN و Bersatu با PN رقبای اصلی برای انتخابات عمومی آینده خواهند بود.

همانطور که غول های سیاسی PH، PN و UMNO-BN مشتاقانه منتظر انتخابات عمومی بعدی هستند، جناح گرایی در حال رشد است. در UMNO، جناح نجیب زاهد، که با اپتیک پیروزی ملاکا تقویت شده است، به انتخابات عمومی زودهنگام امیدوار است. محبوبیت نجیب در میان مردم UMNO همچنان قوی است و او احتمالا امیدوار است که پیروزی حزب، به ویژه جناح او، به او کمک کند تا از پیچ و خم قانونی 1MDB خارج شود. قابل قبول بودن نجیب که به 12 سال زندان محکوم شده بود و آخرین درخواست تجدیدنظر خود را در این ماه از دست داد، همچنان موضوع گمانه زنی های شدید کارشناسان حقوقی و سیاسی است. به این دلایل، سایر بخش‌های UMNO ترجیح می‌دهند که اسماعیل صبری در راس آن باقی بماند تا به عدالت فرصت داده شود تا از خود پیروی کند و نجیب و همکارانش را برکنار کند.

در همین حال، امیدهای ائتلاف PN به رهبری برساتو مبتنی بر هجوم رای دهندگان جدید در سال 2022 است. معرفی خودکار ثبت نام رای دهندگان و کاهش سن رای دادن از 21 به 18 به این معنی است که تعداد رای دهندگان برای انتخابات عمومی بعدی تقریبا 30 نفر افزایش خواهد یافت. درصد و عمدتاً شامل رای دهندگانی است که برای اولین بار زیر 25 سال رای می دهند. اما حزب مودا (جوانان) به رهبری سیدصادق وزیر سابق ورزش نیز ممکن است محل مناسبی برای جذب برخی از این رای دهندگان باشد. این حزب با مخالفت دولت روبرو شد، اما هفته گذشته با موفقیت ثبت شد. او در تلاش است تا ائتلاف جدیدی با حزب واریسان مستقر در صباح تشکیل دهد، اما این امر هنوز محقق نشده است.

جناح Quadilan انوار به رهبری عظیم علی که در سال 2020 حزب را ترک کرد تا به دولت محیدین بپیوندد نیز از اختلاف نظر رنج می برد. ناامیدی در آنچه مخالفان «باند آزمایش» می نامند، که اعضای آن اکنون بخشی از برساتو هستند، افزایش یافته است. گفته می‌شود یکی از چهره‌های برجسته او، زوریدا کامارودین، پشت ایجاد یک حزب جدید به نام «پارتی نگارا مالزی» است، اگرچه او هنوز رسماً به آن ملحق نشده است. مشخص نیست که آیا دیگر رهبران آزمون به آن خواهند پیوست یا خیر. رئیس جمهور بساتو، محی الدین، ریسک از دست دادن مناصب ارزشمند وزارتی برساتو را نخواهد داشت، زیرا این امر باعث ایجاد عدم تعادل قدرت در دولتی می شود که عمدتاً بین حزب او و UMNO مشترک است. در این آشفتگی سیاسی، اسماعیل صبری، تحت تأثیر محیدین، ممکن است تصمیم بگیرد زریده و دیگران را از سمت های وزارتی خود برکنار کند و ثبات حکومت خود را تضمین کند.

سال گذشته نشان داد که مالزی هنوز به سمت یک دموکراسی یکپارچه حرکت نکرده است، اگرچه سکسکه بخشی از همه گذارهای سیاسی است. به نظر می‌رسد ناظران سیاسی خارجی از جهت‌گیری مسیر سیاسی منحصربه‌فرد مالزی و همچنین چرایی محبوبیت نجیب رزاق گیج شده‌اند. در اینجا برای تحلیل و پیش‌بینی بهتر سیاست‌های مالزی به یک تغییر پارادایم نیاز است. بعد دراماتیک سیاست جهانی است و بدون در نظر گرفتن اینکه سیاست انسانی است و به این ترتیب تحلیل احساسی و مادی از سیاست مالزی فقط تقریبی است. همانطور که سیاست ادامه دارد و فرهنگ سیاسی ریشه دوانده است، سال های اخیر نشان داده است که صحنه سیاسی مالزی بیش از هر زمان دیگری نیاز به خداحافظی با غول های خود دارد و اجازه می دهد تا نسل جدیدی رشد کند.

این مقاله ابتدا توسط مرکز مطالعات استراتژیک و بین المللی در نشریه New Perspectives for Asia منتشر شد و با کسب مجوز تجدید چاپ شد.