اولین گفتگوی 2 + 2 بین وزرای خارجه و دفاع هند و روسیه در 6 دسامبر نشان دهنده تقویت بیشتر روابط دوجانبه امنیتی و استراتژیک بود. در عین حال، سفر رئیس جمهور ولادیمیر پوتین به دهلی نو برای بیست و یکمین اجلاس سالانه سران هند و روسیه، به ویژه در زمانی که سامانه دفاع موشکی زمین به هوای برد بلند اس-400 (قیمت 5، 4 دلار) شیوا است. میلیارد) در راه هند است. سفر پوتین توجه بسیاری را به خود جلب می کند. از زمان شروع همه‌گیری کووید-19، این دومین سفر خارجی او پس از دیدار با جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا در ژنو در ماه ژوئن بود.
در حالی که نخست وزیر نارندرا مودی بر روابط دوجانبه به عنوان "یک شراکت استراتژیک ویژه و ممتاز" تاکید کرد [that] پوتین، هند، به عنوان یک قدرت بزرگ، یک ملت دوست و یک دوست آزمایش شده، گفت: همچنان قوی تر می شود..” یکی از نتایج کلیدی این اجلاس بود امضای قرارداد 10 ساله همکاری فنی در زمینه دفاعی و همچنین قراردادی به ارزش 600 میلیون دلار برای ساخت بیش از 600000 کلاشینکف AK-203 در هند به عنوان بخشی از سرمایه گذاری مشترک هند و روسیه. دو کشور همچنین هدف بلندپروازانه ای برای افزایش تجارت دوجانبه به 30 میلیارد دلار تا سال 2025 تعیین کردند. در مجموع، این اجلاس شامل امضای 28 موافقتنامه بود..
این نشست و نتایج آن در برابر پس‌زمینه تغییر دینامیک ژئواستراتژیک در منطقه هند و اقیانوس آرام است. از نظر تاریخی، هند سیاست عدم تعهد را با روابط دوستانه قوی (شبه متحد) با اتحاد جماهیر شوروی سابق دنبال کرده است. پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، چین ابتکارات مثبتی را برای محاکمه هند از خود نشان داده است، از جمله حفظ صلح و آرامش در امتداد مرز مورد مناقشه 3488 کیلومتری، تقویت تجارت دوجانبه و فراهم کردن فضای کافی برای هر دو طرف برای صعود همزمان. در این فرآیند، هند به چارچوب های نهادی آغاز شده توسط چین، مانند برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی (BRICS) پیوسته است. روسیه، هند و چین (RIC)؛ و سازمان همکاری شانگهای (SCO) برای تعامل بیشتر با چین. علاوه بر این، گذار هند از عدم تعهد به خودمختاری استراتژیک به خوبی با محاسبات استراتژیک گسترده تر چین برای به حاشیه راندن ایالات متحده در آسیا مطابقت دارد.
با این حال، در سال های اخیر، ساخت زیرساخت های چین در مرز مورد مناقشه، مداخله بیش از حد در جنوب آسیا (به طور سنتی منطقه تحت تأثیر هند) و افزایش نفوذ دریایی در اقیانوس هند، روابط در حال ظهور را مختل کرده و عدم اعتماد بین این دو را افزایش داده است. علاوه بر این، ساخت زیرساخت‌های دائمی به عنوان بخشی از کریدور اقتصادی چین و پاکستان در کشمیر تحت مدیریت پاکستان، که هند مدعی است قلمرو مستقل آن است، هند را بر آن داشته است تا طرح «یک کمربند، یک جاده» را تحریم کند. به طور کلی، هند با یک معضل امنیتی با چین مواجه است.
دهلی نو برای جبران معضل امنیتی پکن، نزدیکی رو به رشد با ایالات متحده را در برابر چالش های استراتژیک ناشی از رشد چین شناسایی کرده است. در این روند، هند امتیازات ویژه ای از ایالات متحده برای توسعه برنامه هسته ای خود بدون امضای معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT) دریافت کرد. در پاسخ، هند چندین موافقتنامه بنیان‌گذار با ایالات متحده منعقد کرده است، علاوه بر این، از ساخت‌وساز ژئواستراتژیک هند-اقیانوس آرام توسط ایالات متحده حمایت کرده و به گفتگوی چهارجانبه امنیتی با استرالیا و ژاپن می‌پیوندد. تجارت دفاعی بین دو کشور از 200 میلیون دلار در سال 2000 به بیش از 20 میلیارد دلار در سال 2020 افزایش یافت و واردات تسلیحات به هند از ایالات متحده در این دوره 557 درصد افزایش یافت و هند را به دومین تامین کننده بزرگ تسلیحات پس از روسیه تبدیل کرد. این امر موجب کاهش 33 درصدی واردات تسلیحات به هند از روسیه شده است. این گرم شدن روابط منجر به ورود دهلی نو به چشم انداز استراتژیک مشترک بین ایالات متحده و هند برای منطقه آسیا-اقیانوس آرام و اقیانوس هند شد. برای تحقق این چشم انداز، این دو شروع به انجام تمرینات نظامی مشترک، شامل هر سه خدمات ارتش، نیروی دریایی و نیروی هوایی کردند.
با وجود تعمیق روابط، هند همچنان نگران نیات ایالات متحده است، به ویژه اینکه آیا در شرایط بحرانی از دهلی نو حمایت خواهد کرد یا خیر. این امر زمانی مشاهده شد که نیروهای چینی در دره گالوان در سمت تحت کنترل هند در قلمرو مورد مناقشه مستقر شدند. این تعهد در نهایت منجر به کشته شدن 20 سرباز هندی و تعداد نامعلومی از سربازان چینی شد. رئیس جمهور وقت دونالد ترامپ که از انتظارات هند از حمایت ایالات متحده ناامید شده بود، به جای انتقاد از تهاجم PLA به خاک هند، پیشنهاد داد میان هند و چین میانجیگری کند. به همین ترتیب، اگرچه مایک پمپئو، وزیر امور خارجه وقت ایالات متحده، پیام حمایت از هند را ارائه کرد، ماهیت این حمایت نامشخص است. با این پاسخ های ایالات متحده، هند احساس می کرد که اوج و خشک شده است.
در این شرایط غیرقابل حل، دهلی نو از معاهده صلح، دوستی و همکاری که در سال 1971 با اتحاد جماهیر شوروی امضا شد خارج شد و در سال 2000 به مشارکت استراتژیک با روسیه ارتقا یافت. وزیر دفاع هند راجنت سینگ از روسیه خواست 21 میگ تحویل دهد. هواپیمای Fulcrum و 12 فروند هواپیمای Su-30MKI Flanker و قطعات یدکی بر اساس اولویت، و همچنین فشار بر چین برای حفظ صلح و آرامش در سراسر مرز مورد مناقشه بر اساس توافقنامه های امضا شده بین دهلی نو و پکن. هند همچنین از روسیه خواسته است که تحویل موشک های اس-400 را که هند در اکتبر 2018 سفارش داده است، سرعت بخشد.
دولت سابق ترامپ در واکنش به خرید اس-400، هند را با قانون ضد آمریکا (CAATSA) تهدید کرد. دولت جدید جو بایدن، علیرغم تقویت بیشتر روابط دوجانبه و همگرایی منافع استراتژیک با هند، دیدگاه های مشابهی در مورد دستیابی هند به فناوری نظامی مدرن از روسیه دارد.
واردات فناوری نظامی به هند از اتحاد جماهیر شوروی / روسیه و ورود به سرمایه گذاری های مشترک در پنج دهه گذشته منجر به وابستگی متقابل طولانی مدت در بخش دفاعی شده است. با توجه به همگرایی منافع استراتژیک چین و روسیه، هند به دنبال تنوع بخشیدن به دستیابی به فناوری نظامی خود از فرانسه، اسرائیل، ایالات متحده و سایر کشورها است. با این حال، هند همچنان به شدت به فناوری نظامی روسیه وابسته است. بیش از 70 درصد تجهیزات نظامی و سیستم های تسلیحاتی هند منشأ شوروی/روسی دارند. یک مزیت اضافی برای هند این است که روسیه اجازه تولید بسیاری از تسلیحات خود را در هند به صورت سرمایه گذاری مشترک می دهد که نمونه بارز آن تولید موشک های هدایت شونده مافوق صوت برهموس است. هند تنها کشور خارجی است که روسیه با آن توافق نامه بلندمدت همکاری نظامی-فناوری بین سال های 2011 تا 2020 امضا کرده است که 10 سال دیگر تمدید شد. از نظر سودآوری، فناوری روسیه نیز در مقایسه با سایر رقبا در حال افزایش است. علاوه بر این، هند به منظور ایجاد و تقویت روابط دفاعی، تمرینات نظامی را با سه سرویس ایندرا با روسیه به الگوی رزمایش نظامی با آمریکا انجام می دهد.
علیرغم تعمیق روابط با ایالات متحده در دو دهه گذشته، به نظر می رسد که هند هنوز به روابط استراتژیک خود با واشنگتن اعتماد ندارد. دهلی نو همچنین نسبت به نزدیکی دفاعی و استراتژیک روسیه به چین نگرانی دارد. در مقابل این پس زمینه، هند احتمالاً هر دو نیرو را به طور همزمان برای مقابله با چین درگیر می کند و در عین حال استقلال استراتژیک خود را حفظ می کند. این نشان می دهد که بدون همکاری نزدیک با ایالات متحده یا روسیه، هند به الزامات امنیتی و استراتژیک خود متعهد خواهد بود. در درازمدت، به نظر می رسد هند جاه طلبی خود را برای تبدیل شدن به یک قدرت بزرگ دارد. به این ترتیب، همسویی با ایالات متحده یا روسیه ممکن است در اهداف آن اختلال ایجاد کند.
با توجه به پویایی ژئواستراتژیک در حال تحول، هند می تواند ریسک های حساب شده را بپذیرد. برخلاف نارضایتی روسیه، این کشور می تواند نقش فعالی در گروه چهارجانبه ایفا کند، زیرا مسکو نمی تواند خطر بیگانگی این کشور را که 25 درصد از کل صادرات نظامی روسیه را خریداری می کند، بپذیرد. به طور مشابه، ایالات متحده ممکن است به CAATSA تکیه نکند، زیرا هند علاوه بر اینکه یک بازار دفاعی سودآور است، به عنوان سنگری در برابر چین در منطقه هند و اقیانوس آرام ایستاده است. با در نظر گرفتن این موضوع، به نظر می رسد استراتژیست ها و سیاستمداران هندی در استفاده از اصطلاح «اتحادیه» برای توصیف این روابط تردید دارند (در عوض، آنها ترجیح می دهند بر تعهد هند به «چندجانبه گرایی» یا دیپلماسی «چند قطبی» تأکید کنند). S. Jaishankar وزیر امور خارجه هند گفت که آسیای چندقطبی یکی از اجزای اصلی نظم ژئواستراتژیک در حال تحول و هسته اصلی استراتژی منطقه ای هند است.
[ad_2]
مقالات مشابه
- Which Intex Pool Should I Get?
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی
- Coronavirus بحران: WA تدابیر مرزی اقدامات برای ویکتوریا مسافران
- كانون درخواست برای شفافیت: "شنیدن من با صدای بلند و روشن ما نه ترک'
- شیوه زندگی حاکم عالی
- Westpac اذعان پول شویی نقض
- چگونه در 8 قدمهای ساده در مورد اسباب بازی دریابیم
- {درست است} راست راه درباره صحبت کردن پودر کربنات کلسیم و وجود دارد دیگری روش...
- بهترین سشوار را انتخاب کنید
- ناسا پارکر خورشیدی کاوشگر پرواز با خورشید, در 5th, برخورد نزدیک