در دو ماه گذشته، پاکستانی‌ها دو بار با افزایش شدید قیمت سوخت که توسط دولت عمران خان تصمیم گرفته بود، در بحبوحه رکود شدید اقتصادی از خواب بیدار شدند. در همان زمان، دولت تعرفه برق را افزایش داد و یارانه 72 میلیارد روپیه پاکستان (تقریباً 40 میلیون دلار) را لغو کرد و قیمت انرژی را به بالاترین سطح خود افزایش داد.
پاکستان با افزایش سرسام آور قیمت کالاها در بازار بین المللی، تورم بی سابقه ای را تجربه می کند که منجر به جهش در بازار داخلی می شود.
همانطور که کشور به سمت بحران اقتصادی عمیق تر می رود، فشار بر نخست وزیر خان در حال افزایش است که به نایا وعده داده است. [new] پاکستان با بهبود اقتصاد، کاهش فقر و ایجاد 10 میلیون شغل تحت چشم انداز دولت رفاه اسلامی.
خان قبل از به قدرت رسیدن، به شدت با وام های صندوق بین المللی پول (IMF) به دلیل شرایط سخت آن مخالفت کرد. بنابراین، مذاکرات دولت PTI برای یک بسته کمک مالی 6 میلیارد دلاری برای جلوگیری از بحران تراز پرداخت ها، یک تغییر اساسی در موضع خان بود.
آخرین افزایش تعرفه ها برای برآوردن شرایط تعیین شده توسط صندوق بین المللی پول قبل از پرداخت 500 میلیون دلار در ماه آوریل صادر شد. قرارداد 2019 بر اقتصاد شدیداً مبتنی بر واردات پاکستان مالیات اعمال کرد و به روپیه اجازه داد آزادانه سقوط کند که منجر به کاهش ارزش تاریخی پول شد.
در 38 ماه پس از روی کار آمدن PTI، هزینه زندگی در پاکستان 35 درصد افزایش یافته است. مقایسه ارقام CPI از آگوست 2018 تا اکتبر 2021 نشان می دهد که هزینه های مراقبت های بهداشتی و حمل و نقل 32 درصد افزایش یافته است، در حالی که قیمت مواد غذایی 48 درصد افزایش یافته است.
امروزه مرغ 118 درصد گرانتر از سال 2018 است، در حالی که قیمت تخم مرغ و شیر به ترتیب 71 درصد و 33 درصد بالاتر است. قیمت سبزی دو برابر شده، حبوبات و گندم به ترتیب 83 و 59 درصد و روغن خوراکی 89 درصد گران شده است.
با افزایش ۷۹ درصدی قیمت، قیمت شکر به اندازه بنزین است.
علاوه بر محصولات غذایی و انرژی، سطح سایر اقلام نیز طی سه سال گذشته بین 6 تا 8 درصد افزایش و کاهش یافته است. روندها حاکی از آن است که تورم CPI احتمالاً در این ماه دو رقمی خواهد شد و در چند ماه آینده نیز به همین ترتیب باقی خواهد ماند. این در حالی است که SPI در هفته گذشته 17 درصد به صورت سالانه افزایش داشته است.
اوایل این ماه، خان یک بسته کمکی 120 میلیارد روپیه ای (تقریباً 600 میلیون دلار) با هدف بهره مندی 20 میلیون خانواده در سراسر کشور را اعلام کرد. در بسته راشن مدد، شهروندان می توانند به مدت شش ماه از تخفیف 30 درصدی سه غذای اصلی شامل روغن، گندم و حبوبات بهره مند شوند.
یک روز پس از سخنرانی وی، دولت قیمت بنزین را 8.03 روپیه در هر لیتر افزایش داد.
خان از دولت خود دفاع کرد و سیاست های دولت های قبلی و فساد و همچنین تورم را در بازار بین المللی مقصر دانست. از سوی دیگر وزرای او تورم جهانی را مقصر می دانند و اصرار دارند که قیمت های داخلی مواد غذایی و انرژی همچنان ارزان تر از اقتصادهای منطقه است.
تورم سرسام آور در زمان بیکاری بالا و درآمدهای راکد در بحبوحه همه گیری شیوع پیدا می کند. اما بدبختی بی‌سابقه شهروندان پاکستانی به دلیل عدم همدردی ارائه‌شده توسط دولت تشدید می‌شود، زیرا دولت از پذیرش نقش خود در افزایش هزینه‌های زندگی و تلاش برای بی‌اعتبار کردن انتقادات از سوء مدیریت و تصمیم‌های تاخیری خودداری می‌کند.
با این حال، اکثریت پاکستانی ها کمترین نگرانی را در مورد بهانه های دولت دارند و بیشتر نگران مبارزه روزانه خود برای مقابله با فشار افزایش قیمت برای مایحتاج اولیه هستند. اکثر پاکستانی‌ها با سقوط در انبوه تورم و مالیات غیرقابل تحمل، از تلاش دولت برای کاهش رنج خود احساس خیانت کرده‌اند.
با ریختن نفت روی آتش، جناح رسانه اجتماعی PTI پاکستانی ها را در خارج از کشور فریب داد تا "آموزشمردم محلی برای تورم جهانی، در حالی که رئیس بانک دولتی پاکستان (SBP)، دکتر رضا باکر، کاهش ارزش روپیه را به عنوان نقره برای پاکستانی های خارج از کشور معرفی کرد.
علیرغم سه سال اعتراض عمومی علیه تورم مستمر، به نظر می‌رسد دولت هزینه سیاسی غم و اندوه اقتصادی را نادیده می‌گیرد، شکستی که باعث تشویق ائتلاف اپوزیسیون شد که اگر دولت اشتباهات او را تشخیص ندهد، شهروندان عادی ممکن است نتوانند از عهده نیازهای اولیه برآیند. .
در حالی که تنها یک سال و نیم تا انتخابات بعدی باقی مانده است، خان باید در سیاست اقتصادی خود تجدید نظر کند، زیرا این بار شعار "نایا پاکستان" ممکن است برای تأثیرگذاری بر رای دهندگان کافی نباشد.