بحث‌های داغ در مورد خشونت علیه زنان در تایوان پس از اینکه Khao Chia-yu، قانونگذار حزب پیشرو دموکراتیک (DPP) فاش کرد که توسط شریک زندگی‌اش لین بینگ شو، یک ستون‌نویس سیاسی پانسبز که زیر قلم خود می‌نویسد، مورد تجاوز فیزیکی قرار گرفته است، وجود دارد. رافائل لین کائو نماینده منطقه نیهو-نانگانگ تایپه به عنوان قانونگذار است.
خبر این حادثه پس از انتشار گزارشی توسط Mirror Media در 30 نوامبر منتشر شد. این گزارش حاکی از آن است که لین پس از اینکه متوجه شد کائو در حال تبادل پیامک با دوست پسر سابقش است، او را مورد ضرب و شتم قرار داد و به صورت و اندام های او آسیب دید. گفته می شود که این حمله در هتلی در بانکیائو، نیو تایپه، جایی که این دو پس از تجمع پیش از انتخابات برای همه پرسی ملی آتی در آنجا اقامت داشتند، رخ داده است. لین پس از حمله به او، تلفن کائو را گرفت و او را در هتل محبوس کرد و از ویدیوهای خصوصی گرفته شده از تلفن کائو به عنوان اهرم استفاده کرد.
لین، که بنا به گزارش‌ها سابقه خشونت علیه شرکای قبلی خود را دارد، فیلمبرداری یا زندانی کردن کائو را رد کرده است.
این حادثه در 11 نوامبر اتفاق افتاد و کائو برای چند روز از دید عموم ناپدید شد. هنگامی که کائو در 17 نوامبر در تلویزیون ظاهر شد، با وجود این واقعیت که مقررات فعلی COVID-19 در تایوان نیازی به پوشیدن ماسک در تلویزیون ندارد، برای پوشاندن جراحات خود ماسک پزشکی پوشید.
بر اساس گزارش Mirror Media، کائو تاکید کرد که این موضوع در اولین تماس با آژانس شخصی بوده است. با این حال، زمانی که آنها در 29 نوامبر، یک روز قبل از انتشار گزارش، دوباره به هم متصل شدند، کائو تایید کرد که او قربانی یک حمله شده است.
در صبح روز 29 نوامبر، کائو این حادثه را به پلیس گزارش داد. حکم بازداشت در آن شب برای دادستان صادر شد و لین در ساعات اولیه 30 نوامبر بازداشت شد. اتهاماتی که او با آن روبرو است شامل حمله، سلب اجباری از آزادی و نقض حریم خصوصی است.
به گفته مجری رادیو کلارا چاو، که به گفتن داستان های داخلی در مورد دولت معروف است و اغلب مقامات بلندپایه دولتی را مهمان برنامه خود می کند، رئیس جمهور کای ینگ ون از سوی مقامات امنیت ملی که از این حمله مطلع شده بودند در جریان این حادثه قرار گرفت. پس از اینکه کائو برای جراحاتش به دنبال کمک پزشکی بود. با این حال، تسای سعی کرد به خواسته های کائو احترام بگذارد و سعی کرد او را متقاعد کند تا جنایت را گزارش کند.
کائو چیا یو، 41 ساله، یکی از گروه رو به رشد سیاستمداران جوان DPP است. برخلاف دیگر سیاستمداران جوان که پس از جنبش آفتابگردان در سال 2014 وارد سیاست شدند، فعالیت سیاسی کائو خیلی زودتر آغاز شد. پس از کار به عنوان دستیار قانونگذار وقت لو ون جیا، کائو در سال 2005 به جوانترین عضو مجلس ملی تبدیل شد.
در آن زمان، مجلس ملی قبلاً یک نهاد وجود نداشت و انتخابات فقط به منظور تصویب تغییرات قانون اساسی بود که قبلاً توسط یوان قانونگذاری تأیید شده است. مجلس ملی اواخر همان سال لغو شد، پس از آن کائو با موفقیت در سال 2010 برای عضویت در شورای شهر تایپه نامزد شد و در سال 2014 و 2018 مجدداً در انتخابات پیروز شد. سپس کائو در انتخابات 2020 قانونگذار شد.
در رسانه‌های تایوانی، کائو گاهی به عنوان معیاری برای مقایسه مشاغل دیگر سیاستمداران جوان GMP شناخته می‌شود، به‌ویژه آن‌هایی که ممکن است چهره‌های عمومی شناخته شده باشند، اما در واقع مبارزات انتخاباتی نکرده‌اند و این شغل را به دست نیاورده‌اند.
کائو شخصیتی است که به طور گسترده در تایوان مورد بحث قرار گرفته است. مطالعه‌ای در مورد اشاره‌های آنلاین از سیاستمداران تایوانی در نوامبر ۲۰۲۰ نشان داد که از کائو فقط کسانی که توسط Tsai ذکر شده است پیشی گرفته‌اند. کائو در آن زمان در سرفصل اخبار بود - اعضای اپوزیسیون کومینتانگ (KMT) زمانی که کائو عکسی از آپارتمان به هم ریخته خود را به عنوان بخشی از یک پست فیس بوک به صورت آنلاین منتشر کرد و توجه را به شرایط زندگی بدی که با بسیاری از جوانان روبرو هستند، جلب کرد، دارایی او را زیر سوال بردند. مردم.
به ویژه، کائو زمانی مغناطیسی برای حملات سیاسی اردوگاه پان آبی بود. در نمونه اخیر دیگری، شهردار تایپه، کو ون-جه، تلاش کرد تا کائو را متهم کند که دو کلینیک در تایپه ترتیب اولویت واکسیناسیون را نقض کرده است.
حالا دوباره اتهام خشونت خانگی به سرفصل های کائو بازگشته است. از جمله کسانی که از خشونت‌هایی که کائو با آن روبه‌رو می‌شود انتقاد می‌کنند، کای و نخست‌وزیر سوتسنگ چانگ هستند. برخی از سیاستمداران برای ابراز حمایت از کائو از مرزهای حزب عبور کرده اند، با چن یو-ژن، قانونگذار KMT، پست طولانی در فیس بوک در حمایت از کائو منتشر کرد، که همچنین نشان دهنده تجربه گذشته او با شرکای بدرفتار است.
با این حال، در محیط سیاسی بسیار مغرضانه تایوان، سیاستمداران دیگر از این موقعیت برای حملات سیاسی به حزب دموکراتیک خلق استفاده کرده اند. Hsu Chao-sin، عضو شورای شهر تایپه، یکی از سیاستمداران جوان KMT و یکی دیگر از سیاستمداران زن جوان، لین را "دالوبان" (塔 綠 -) می نامد - یک بازی کلمات طالبان (塔利班) که توسط اعضای KMT برای ادعای اینکه اعضای پان استفاده می شود. اردوگاه سبز قلدرهای سیاسی هستند.
هوانگ چین وی، عضو کمیته مرکزی KMT ابروی خود را بیشتر کرد و گفت که کائو مستحق شکست دادن توسط لین است. نظرات هوانگ توسط اریک چو، رئیس KMT مورد انتقاد قرار گرفت. حزب بیانیه رسمی صادر کرد و هوانگ عذرخواهی کرد. اما چو همچنین به دلیل استفاده از اصطلاح "دالوبان" برای اشاره به لین در نظرات عمومی مورد بررسی قرار گرفت. به همین ترتیب، جری لیو، مدیر روابط بین‌الملل NPP، به دلیل ارسال پستی در فیس بوک مورد انتقاد قرار گرفت، که در ابتدا با کائو ابراز همدردی کرد، اما سپس سعی کرد از DPP انتقاد کند.
این حادثه یادآور مشکلات طولانی مدت خشونت علیه زنان در تایوان است - حتی زنانی که در مناصب قدرتی مانند کائو هستند و در زمانی که تایوان توسط اولین رئیس جمهور زن اداره می شود. بر اساس مطالعه ای که توسط وزارت بهداشت و رفاه انجام شده است، از هر پنج زن در تایوان، یک زن گزارش کرده است که روابط خشونت آمیز داشته است.
آمارها نشان می دهد که به طور متوسط هر پنج دقیقه یک بار در تایوان، 322 مورد سوء استفاده در هر روز گزارش می شود. بر اساس آمار جمع آوری شده توسط بنیاد باغ امید، یک سازمان غیردولتی تایوانی که در سال 1988 برای کمک به بازماندگان خشونت جنسی و خانوادگی تأسیس شد، سالانه حدود 100000 مورد خشونت خانگی بین سال های 2005 تا 2020 گزارش می شود. مانند سایر نقاط جهان، اعتقاد بر این است که موارد سوء استفاده از ابتدای همه گیری کووید-19 افزایش یافته است. نیو تایپه افزایش 29 درصدی خشونت خانگی را در مارس 2020 در آغاز همه‌گیری گزارش داد، و در حالی که تایوان توانست تا حد زیادی بدون کووید در سال 2020 باقی بماند، مشکلات مشابه احتمالاً پس از اینکه تایوان تحت تأثیر اولین اپیدمی بزرگ COVID-19 قرار گرفت بدتر خواهد شد. در می 2021
تایوان پس از تبدیل شدن به اولین کشوری در آسیا که ازدواج همجنس گرایان را در سال 2019 قانونی کرد، به دیدگاه های مترقی در مورد تمایلات جنسی در آسیا شهرت دارد. با این حال، قوانین جرم انگاری خیانت تا زمان صدور حکم دادگاه در ماه مه 2020 در کتاب باقی ماند و تایوان را به یکی از آخرین ها تبدیل کرد. مکان هایی در آسیا برای حفظ چنین قوانینی. قوانین ضد خیانت اجازه می دهد تا یک صنعت داخلی از کارآگاهان خصوصی ایجاد شود که به نام جمع آوری شواهد برای دادخواهی در کمین، تهدید و آزار مردم - عمدتاً زنان - قرار می گیرند. حتی پس از لغو قوانین جزایی، باز هم امکان تشکیل پرونده های مدنی برای خیانت وجود دارد.
در سال‌های اخیر، گروه‌های حامی زنان نیز از قوانین ضد کمین در تایوان انتقاد کرده‌اند و آنها را بی‌دندان می‌دانند، زیرا مجازات‌های سبک نتوانسته است مردم را از سوء استفاده از زنان باز دارد. در نتیجه، در 1 دسامبر، رئیس جمهور کای یینگ ون نسخه پیشرفته قانون آزار و اذیت و پیشگیری را اعلام کرد. تسای هنگام امضای این لایحه در اظهارنظرهایی به ترور پنگ وانگ رو، رئیس امور زنان حزب دموکراتیک خلق و یک فعال برجسته فمینیستی در سال 1996 اشاره کرد.
اخیراً به اشکال غیر فیزیکی آزار و اذیت زنان توجه بیشتری شده است. در ماه اکتبر، یوتیوبر جو یو چن به دلیل راه اندازی یک سری گروه های تلگرامی که فیلم های مستهجن عمیق را به زنان، عمدتاً شخصیت های برجسته عمومی، تولید و می فروختند، دستگیر شد، اگرچه ژو نیز دستور ساخت ویدیوهای جعلی عمیق را برای تعداد کمتری پذیرفت. شکل "پورن انتقامی". در گفتمان رسانه ای تایوانی، این مورد اغلب با «پرونده اتاق N» در کره جنوبی مقایسه می شد.
از جمله، گروه تلگرامی ویدیوهای جعلی از زنان سیاستمدار، از جمله کائو، هوانگ جی، عضو شورای شهر کائوسیونگ و اینفلوئنسرهای رسانه‌های اجتماعی ساخت و تعدادی از قربانیان مشترکاً ژو را متهم کردند. پس از دستگیری ژو، تسای این موضوع را در فیس بوک ارزیابی کرد، با برخی بحث های عمومی در مورد اینکه چگونه قوانین موجود برای مجازات «پورنوگرافی انتقام جویانه» یا پورنوگرافی جعلی عمیق ممکن است به دلیل پیشرفت در اشکال جدید فناوری کافی نباشد. در یک پست فیس بوک توسط کائو، که پس از حادثه اخیر از حامیان خود تشکر کرد، کائو سعی کرد توجه بیشتری را به مشکل جعل عمیق جلب کند.
و با این حال، علیرغم آگاهی بیشتر از این مسائل، پوشش رسانه ای سوء استفاده ای که خائو چیا یو با آن مواجه است به خودی خود هیجان انگیز است. رسانه‌های تایوانی مشکلات طولانی‌مدتی در رابطه با زن‌ستیز دارند، و اغلب پوشش‌های جنسی شدیداً جنسی را از زنان، از جمله در صورت وقوع تراژدی شخصی یا سوء استفاده از سوی شریک زندگی‌شان، ارائه می‌کنند. به این ترتیب، مشکلات پیش روی زنان صرفاً ناشی از توسعه فناوری های جدید نیست، بلکه به مشکلات ریشه دارتر در جامعه تایوان، از جمله فرهنگ رسانه ای آن بازمی گردد.