توافق «اصولی» برای اعلام پایان جنگ به چه معناست؟ "دیپلمات."

کره ای ها | دیپلماسی | آسیای شرقی

مون جائه این، رئیس جمهور کره جنوبی روز دوشنبه گفت که ایالات متحده، چین و کره شمالی «در اصل» برای اعلام پایان جنگ کره در سال های 1950-1953 توافق کرده اند.

مون در کنفرانس خبری مشترک با اسکات موریسون، نخست وزیر استرالیا صحبت کرد. مون در جریان سفر خود به کانبرا از استرالیا خواست تا از روند صلح خود برای شبه جزیره کره حمایت کند و در عین حال بر منافع مشترک آنها در پیشرفت اتحادیه خود تأکید کند.

مون و موریسون برای تقویت شراکت استراتژیک کشورها در زمینه امنیت و دفاع در بحبوحه تنش‌های فزاینده بین دو ابرقدرت آمریکا و چین و توانایی‌های موشکی و هسته‌ای کره شمالی به توافق رسیدند. استرالیا به عنوان اولین گام برای نشان دادن همکاری و اتحاد بهبود یافته خود، قراردادی را برای خرید 30 فروند هویتزر خودکششی K-9 تندر کره جنوبی امضا کرده است.

با وجود این دیدار و توافق مثمر ثمر، بزرگترین تیتر این نشست پس از اظهارات مون مبنی بر اعلام پایان جنگ، آخرین تلاش او برای از سرگیری مذاکرات هسته ای کره شمالی و آمریکا و گفتگوهای بین کره ای مطرح شد. با این حال، آخرین اظهارنظر مون در واقع دلیلی بر این است که از آخرین تلاش وی تاکنون هیچ پیشرفت قابل توجهی وجود نداشته است.

ایالات متحده و چین قبلاً حمایت تئوریک خود را از اعلام مون مبنی بر پایان دادن به جنگ در سخنرانی خود در سازمان ملل در ماه سپتامبر ارائه کرده اند. کیم یو چن، خواهر بانفوذ رهبر کره شمالی، کیم جونگ اون، نیز زمانی گفت که این پیشنهاد جالبی است، اما زمان اعلامیه را زیر سوال برد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

از آنجایی که کره شمالی قبلاً به صراحت اعلام کرده است که تا زمانی که ایالات متحده و کره جنوبی «سیاست‌های خصمانه» خود را لغو نکنند، به میز مذاکره باز نخواهد گشت، پیونگ یانگ علاقه‌ای به ازسرگیری گفت‌وگو با مون برای گفتگو درباره پایان جنگ نشان نداده است. . دو کشور پیش از این توافق کرده بودند که درباره اعلام پایان جنگ کره در اجلاس سران کره در سال‌های 2007 و 2018 گفتگو کنند. با این حال، نشست ناکام کره شمالی و آمریکا در سال 2019 در هانوی امیدهای مون را برای دستیابی به روند مهم با روند صلح خود قبل از پایان درهم شکست. دوره او پیونگ یانگ تصمیم دونالد ترامپ، رئیس جمهور وقت ایالات متحده را برای خروج از درب بدون معامله، تحقیر عمیقی برای رهبر عالی خود دانست که برای شرکت در نشست ویتنام حدود 66 ساعت را در قطار گذراند.

با این حساب، توافق «اصولی» برای پایان رسمی جنگ کره چه معنایی دارد؟

حمایت «در اصل» به صراحت با حمایت در عمل متفاوت است. دولت بایدن نشان داده است که این ملاحظات دارد که روند صلح مون هم زودرس و هم ناکافی است. بسیاری از تحلیلگران آمریکایی روند صلح، از جمله اعلام پایان جنگ را به عنوان تلاش مون برای ایجاد یک میراث تاریخی در مورد مسئله کره شمالی می دانند.

دولت مون بارها تاکید کرده است که واشنگتن و سئول در یک صفحه قرار دارند، اما نشانه های زیادی از چیز دیگری وجود دارد. در اوایل این ماه، 35 نماینده جمهوری ایالات متحده او درخواست کرد دولت بایدن نباید قبل از خلع سلاح هسته ای کره شمالی چنین بیانیه ای را امضا کند. پیش از این، جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی کاخ سفید، گفته بود که واشنگتن و سئول ممکن است دیدگاه‌های متفاوتی در مورد توالی دقیق، مدت یا شرایط گام‌های مختلف داشته باشند که از ایالات متحده برای حمایت از اعلامیه پایان جنگ درخواست شود.

از آنجایی که قرار است انتخابات ریاست جمهوری کره جنوبی در 9 مارس برگزار شود، ایالات متحده احتمالا منتظر خواهد ماند و ببیند چه کسی کاخ آبی را اداره می کند، زیرا دو نامزد اصلی ریاست جمهوری از حزب حاکم دمکرات و دولت محافظه کار خلق ابتکارات بسیار متفاوتی دارند. سیاست های کره شمالی

چین محاسبات متفاوتی پشت موضع خود در مورد پایان دادن به جنگ دارد. چین به عنوان بزرگترین شریک تجاری کره شمالی و مهمترین متحد، مایل است شمال را به عنوان یک منطقه حائل در شبه جزیره کره برای آزمایش اهرم آمریکا در منطقه نگه دارد. با این حال، چین نمی‌خواهد کره شمالی توانایی‌های هسته‌ای و موشکی خود را افزایش دهد، زیرا انباشت تسلیحات می‌تواند به استقرار بیشتر موشک‌های آمریکایی در کره جنوبی منجر شود - پکن به شدت با تصمیم سئول برای استقرار منطقه دفاعی پایانه ایالات متحده در ارتفاع بالا مخالفت کرد (THAAD) ). ) در سال 2016. در عین حال، چین همچنین نمی خواهد کره شمالی به طور فعال در مذاکرات صلح با ایالات متحده شرکت کند، زیرا ممکن است چین را در منطقه شرق آسیا منزوی کند. در این زمینه، سناریوی ترجیحی چین حفظ وضعیت موجود است: ارائه حمایت لفاظی از روند صلح ماه، اما عدم برداشتن گام های مشخص در جهت اعلام پایان جنگ.

ظاهراً دو ابرقدرت از پیشنهاد مون به نفع خود استفاده می کنند. در همین حال، ساعت در سمت سئول در حال حرکت است و مون قرار است در ماه مه 2022 سمت خود را ترک کند. در تلاش برای متقاعد کردن واشنگتن و پکن برای همکاری در مورد کره شمالی، مون رویکردی استراتژیک در پیش گرفته و در میان بسیاری از موضوعات بحث برانگیز قرار گرفته است. تقسیم چین و ایالات متحده با این حال، در نهایت، این پیونگ یانگ است که با فشار بر خروج نیروهای آمریکایی از کره جنوبی و توقف مانورهای نظامی مشترک آمریکا و کره جنوبی قبل از شروع مجدد، روند صلح سئول را کند می کند.