آیا راه حلی برای بحران روهینگیا در میانمار وجود دارد؟ "دیپلمات."

در 10 ماه پس از به قدرت رسیدن ارتش میانمار، این کشور را به یک وضعیت اضطراری سیاسی سمی و سراسری کشانده است و یک بحران جدی دیگر - پناهندگان روهینگیا در بنگلادش - عمدتاً در حاشیه توجه بین‌المللی قرار گرفته است.

بیش از 1 میلیون غیرنظامی، عمدتا مسلمانان روهینگیا، پس از فرار از حملات نظامی به سرزمین سوخته رحان در ایالات متحده، مانند بلاتکلیفی در کمپ‌های آوارگان شورشی اطراف شهر کاکس بازار در جنوب شرقی بنگلادش گرفتار شده‌اند. در سال 2016 و 20 تصمیم گیری حتی قبل از کودتا نیز به تعویق افتاد، بحران جدید مشکلات آنها را پیچیده تر کرد، هر گونه حل و فصل اضطراری پناهندگان را پیچیده تر کرد، در حالی که تمرکز جامعه بین المللی را از آنچه می توان برای حل آن انجام داد منحرف کرد.

گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد روز یکشنبه گفت که با وجود مشکلات کنونی کشور، جهان نباید بحران انسانی عظیم در همسایگی بنگلادش یا مسئولیت نهایی نیروهای مسلح میانمار برای ایجاد آن را فراموش کند.

تام اندروز، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد وضعیت حقوق بشر در میانمار، در جریان سفر به بنگلادش، که طی آن با پناهندگان روهینگیا، مقامات دولتی و نمایندگان آژانس های کمک رسانی بین المللی دیدار کرد، گفت که به اصرار قوی تر و قوی تر ادامه خواهد داد. تلاش های بین المللی هماهنگ تر

وی در جمع خبرنگاران گفت: "من تمام تلاش خود را برای فشار برای پاسخ بین المللی قوی تر و هماهنگ تر به این بحران از جمله فشار بر ارتش میانمار و اقدامات مشخص برای مسئول دانستن حکومت نظامی ارتش در قبال این بحران انجام خواهم داد." . آسوشیتدپرس گزارش داد در داکا پایتخت.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

او همچنین گفت که جهان باید در نحوه واکنش خود به این بحران در آینده تجدید نظر کند. "من معتقدم که باید یک ارزیابی اساسی از نحوه واکنش ما به عنوان یک جامعه بین المللی به این بحران صورت گیرد. این به معنای بررسی گزینه هایی برای افزایش فشار بر رژیم نظامی است. این همچنین به این معنی است که چگونه از قربانیان آن، از جمله جامعه روهینگیا حمایت می کنیم.

مشکل اینجاست که حل بحران روهینگیا حتی قبل از کودتا نیز دشوار بود. در آن زمان، حل بحران پناهجویان به هموار کردن راه برای بازگرداندن داوطلبانه آوارگان روهینگیا به روستاهایی که با سرنیزه در سال‌های 2016 و 2017 فرار کردند، بستگی داشت. مشکل این بود که شرایط در ایالت راخین تا حد زیادی برای بازگشت پناهجویان نامطلوب بود.

بازگشت‌کنندگان روهینگیا با دشمنی احتمالی ارتش و ملی‌گرایان بودایی راخین روبرو خواهند شد، که گروه‌های هوشیار را برای همراهی با "عملیات پاکسازی" ارتش در سال 2017 تشکیل دادند. وقوع جنگ داخلی بین دولت میانمار و ارتش آراکان (AA) در سال 2017. سپس در سال 2018 منجر به اسکان مجدد غیرنظامیان در ایالت راخین شد و مانع دیگری برای بازگشت داوطلبانه به کشور ایجاد کرد. همانطور که اندروز اذعان کرد، «شرایط برای بازگشت امن و پایدار و شرافتمندانه روهینگیاها در حال حاضر وجود ندارد. ایجاد چنین شرایطی در میانمار به زمان و تلاش قابل توجهی نیاز دارد.

با امید کمی به بازگشت داوطلبانه، دولت بنگلادش راه حل های جزئی خود را ارائه کرد. یکی از آنها نقل مکان روهینگیا به باسان چار، جزیره ای بادگیر در خلیج بنگال است. بیش از 19000 نفر به این جزیره نقل مکان کرده اند که داکا 100000 نفر را هدف قرار داده است.اما فعالان حقوق بشر می گویند جزیره غیرقابل مهمان نوازی است و موارد زیادی را ثبت کرده اند که در آنها غیرنظامیان مجبور به نقل مکان به جزیره شده اند. Zau Win از گروه مدافع حقوق Fortify در این هفته در The Diplomat نوشت که امکانات باسان چار "به زندان جزیره ای نزدیک تر است تا مکانی مناسب برای پناهندگان."

به گفته اندروز، راه حل در فشار بر حکومت نظامی میانمار با تحریم‌های اقتصادی تنبیهی و تحریم‌هایی است که برای خفه کردن منابع درآمدی این کشور طراحی شده‌اند. او به ارتش میانمار گفت: «این یک ارتش بزرگ است و بسیار ترسناک است، اما ارتش بزرگ تدارکات و تدارکات قابل توجهی را دریافت می‌کند». من فکر می‌کنم جامعه بین‌المللی می‌تواند کار بسیار بهتری در شناسایی منابع درآمدی که به خزانه این حکومت نظامی سرازیر می‌شود و حفظ این جنایات انجام دهد.»

البته، استفاده او از اصطلاح «جامعه بین‌الملل» حاکی از درجه قوی‌تری از وحدت نسبت به آنچه در عمل وجود دارد، دارد و این واقعیت را از بین می‌برد که متأسفانه قدرت‌های بزرگ در رویکردشان نسبت به وضعیت دچار اختلاف شده‌اند. به ویژه، روسیه کودتا را فرصتی برای افزایش فروش تسلیحات در میانمار و تضعیف اقتدار اخلاقی غرب می‌داند، در حالی که همسایه چین، شاید متقاعد شده است که ارتش در نهایت قادر به تحکیم کودتای خود خواهد بود، اولویت را به حفظ راهبردی و استراتژیک خود می‌دهد. خطرات اقتصادی در اعمال نفوذ خود بر حکومت نظامی. (پکن همچنین منبع مهم سلاح برای تاتمادو است.)

تصمیم اندروز نه تنها بهترین راه حل برای بحران میانمار است. احتمالا تنها اما هر تلاشی برای تسلیم کردن ارتش میانمار احتمالاً مدتی طول خواهد کشید. مانند بسیاری از چالش های میانمار، هر گونه راه حلی برای بحران روهینگیا به شدت به حل بن بست سیاسی گسترده تر این کشور متکی است.