آیا رئیس ASEAN بیش از حد قدرتمند شده است؟ "دیپلمات."

هیاهو پیرامون سفر هفته گذشته هون سن، نخست وزیر کامبوج به میانمار برای دیدار با مین آنگ هلائینگ، رهبر حکومت نظامی آنقدر کر کننده بود که هر نکته جزئی زمزمه ای است. فیل رابرتسون از دیده بان حقوق بشر آن را "سیلی به صورت هشت کشور دیگر عضو آسه آن" خواند، ادعای آشکاری مبنی بر اینکه بقیه اعضای اتحادیه سال گذشته به نوعی متحد شده اند و آنها با سفر او مخالفت کردند. شاید به همین دلیل است که استعفای آتی وزرای خارجه آسه آن که قرار بود هفته آینده در سیم ریپ برگزار شود، در روز پنجشنبه لغو شده است. برخی می گویند که سایر دولت های منطقه ای در اعتراض به اقامت هون سن در نایپیدو از سفر خودداری کرده اند. اولین جهش واقعی در عفونت های Omicron در کامبوج یک علت جایگزین است.

داستان دیگری که اکنون منتشر می شود ادعا می کند که امتناع هلینگ از شرکت در نشست آسه آن در اکتبر گذشته یک سیاست واقعی شجاعت و انعطاف بود و در واقع چیزی بود که به آسه آن اهرم بیشتری بر حکومت نظامی داد. این کاملاً واضح نیست. در نتیجه، این داستان ادعا می کند که سفر هفته گذشته هون سن، اجماع ظاهرا قاطعانه بلوک را خنثی کرد، در حالی که اکثر کشورهای منطقه احتمالاً صرف نظر از نتیجه، می خواهند که بحران میانمار از دستور کار خارج شود.

سوالی که به ندرت پرسیده می شود این است که چرا هون سن در وهله اول این فرصت را داشت که به طور یکجانبه تصمیم بگیرد که بازدید خود را انجام دهد - از طرف بقیه ASEAN به نایپیدو سفر کند بدون اینکه قبلاً به درستی با شرکای خود مشورت کرده باشد، به جز برای مدت کوتاهی. گفتگو با جوکو ویدودو، رئیس جمهور اندونزی در 4 ژانویه، چند هفته پس از اعلام و برنامه ریزی سفر هون سن. پیش از آغاز به کار، برخی از کارشناسان ریاست ضعیف کامبوج بر این اتحادیه را پیش بینی کرده بودند. "[E]چارلز دانست در نوامبر گذشته نوشت: "انتظارات برای ریاست جمهوری کامبوج کم است. ریاست جمهوری شکست خورده یا حتی کهنه کامبوج، افول آسه آن را تسریع خواهد کرد." با این حال، آنچه باید نگران کننده باشد این است که کامبوج ممکن است با استفاده از این پست برای تعقیب منافع خود اختیارات ریاست جمهوری را افزایش دهد، همانطور که در این ستون در نوامبر گذشته بحث کردم.

طبق منشور آسه‌آن، سندی که بسیار برای تفسیر باز می‌گذارد، صندلی چرخشی سالانه باید میزبان چیزی باشد که اساساً یک باشگاه آقایان است: سازماندهی دو اجلاس سران آسه‌آن که هر سال برگزار می‌شود، برای نمایندگی این بلوک در صحنه جهانی (مانند به عنوان جلسات G20) و برای سازماندهی جلسات متعدد وزیران بین کشورهای عضو. با این حال، قانون 32، که نقش رئیس جمهور را توصیف می کند، فضای بیشتری را باز می گذارد. انتظار می رود که رئیس "یک پاسخ موثر و به موقع به شرایط اضطراری یا بحران های موثر بر آسه آن، از جمله ارائه دفاتر خوب و ترتیبات مشابه برای رسیدگی فوری به این نگرانی ها ارائه دهد." به طور گسترده تر، بخش (ه) این ماده بیان می کند که دارنده باید: "سایر وظایف و وظایفی را که ممکن است مورد نیاز باشد انجام دهد". به عبارت دیگر، هون سن به طور منطقی می تواند بگوید که بازدید هفته گذشته او از نایپیدو این شرط را برآورده کرده است.

راهول میشرا، مفسر برجسته آسیای جنوب شرقی، گفت که رئیس ASEAN "در سال های اخیر معتبرتر شده است". او به من گفت: «تصمیم هون سن برای تعامل با حکومت نظامی میانمار بدون هیچ گونه مشورت آزاد و علنی با دیگر اعضای آسه‌آن تنها نشانه دیگری از این پوسیدگی عظیم در سیستم است. با این حال، او ادامه داد، هون سن تنها کسی نیست که مستحق گناه است. او گفت: «دیگر کشورهای نسبتاً دموکراتیک‌تر که در گذشته ریاست ASEAN را بر عهده داشته‌اند نیز مقصر این عمل هستند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

از زمان تاسیس آسه آن در سال 1967، سوالات بی پاسخی در مورد رهبری آن وجود داشته است. اندونزی بود اول در میان برابران در روزهای اول با گسترش این بلوک از 6 به 10 عضو در دهه 1990، این موضوع فوریت بیشتری پیدا کرد - و به خصوص که آسه آن اکنون خود را در مرکز رقابت های ایالات متحده و چین می بیند. (مسئله چین پس از گسترش آسه آن به مرزهای چین پس از گسترش این بلوک در دهه 1990 همیشه سخت ترین خواهد بود.) «از آنجایی که ابتکارات آسه آن غیررسمی و غیر الزام آور باقی می ماند، رهبری به عنوان یک گزینه ضروری تلقی نمی شد. جاشوا برنارد بی اسپنیا و دان مک‌لین گیل در سال 2020 گفتند، با توجه به شرایط ژئوپلیتیک فعلی، نیاز به سطح عالی رهبری می‌تواند حیاتی باشد. قانونی رهبر. دیگران، از جمله من، پیشنهاد کرده اند که ویتنام می تواند چنین نقشی را ایفا کند.

بدون پاسخ، بلوک به ایده اجماع و اتفاق نظر در تصمیم گیری ها بازگشت. با این حال، اغلب این بازگشت یک تناقض است. از آنجایی که بلوک باید به روشی توافقی و هماهنگ کار کند، کشورهای عضو به دنبال دعوت از سایر اعضایی نیستند که به روشی توافقی و هماهنگ عمل نمی کنند. یا سایر اعضای آسه آن از سفر هون سن به میانمار حمایت کردند یا خیر، اما هیچ کس علنا ​​از سفر او انتقاد نکرد. به این ترتیب، اجماع باید حفظ شود حتی زمانی که سیاست های موجود تعریف شده توسط اجماع از هم گسسته شود.

چه اشکالی دارد اولاً مشکل ساختاری است. میشرا گفت: «رئیس آسه آن با استفاده از اختیارات خود برای میانمار، از اختیارات محدودی که دبیرخانه آسه آن در مورد مسائل فراملی دارد به ما می گوید. در زمان اونگ کنگ یونگ، دبیر کل بین سال‌های 2003 و 2007، و سورین پیتسووان (2008-2012)، مدیران اجرایی جاکارتا واقعا نقش فعال‌تری در این پرونده‌ها داشتند. اما در مورد لیم جوک هوی از برونئی که از سال 2018 بر سر کار آمده است، اینطور نیست. و دبیرکل ناکارآمد به این معنی است که رئیس دوره ای قدرت بیشتری دارد. مشکل دوم تضاد منافع است. زمانی که هون سن از نایپیدو بازدید کرد، مشخص نبود که آیا او به عنوان نخست وزیر کامبوج یا رئیس آسه آن رفت - و مهمتر از آن، اینکه مین آنگ هلائینگ فکر می کرد با نخست وزیر کامبوج یا رئیس آسه آن دیدار می کند.

در اصل، تمام چیزی که رئیس آسه آن را از اقدام به نفع شخصی خود باز می دارد حسن نیت است. قوانین نانوشته آسه‌آن، که گاهی به آن انعطاف‌پذیری می‌دهد، اگر رئیس‌جمهور فعلی تصمیم بگیرد از سنت پیروی نکند، در خطر است. و به دلیل اهمیتی که دیگران برای اجماع قائل هستند، بقیه اعضای بلوک تمایلی به درخواست چنین رفتارهای یک جانبه ندارند. به این ترتیب، اگر این بلوک از طریق مصالحه، گروهی و اجماع بهترین عملکرد را داشته باشد، اغلب بر ریاست ASEAN تکیه می‌کند، که مستلزم اجماع است، مناقشه‌ای که در قلب موضوع قدرت بلوک قرار دارد.

تیتولان پونگسودیراک، دانشمند علوم سیاسی و روشنفکر عمومی در دانشگاه چولالانگکورن، به من گفت که فکر نمی‌کند ریاست ASEAN معتبرتر شده باشد. همینطور. وی با اشاره به اینکه روسای جمهور قبلی (تایلند، ویتنام و برونئی) بیشتر مشورت کرده اند، گفت: «کاری که هون سن با ریاست ASEAN انجام می دهد، فوق العاده است. تیتینان گفت: «حتی برونئی، زمانی که سال گذشته فرصتی برای رویارویی با بقیه به‌عنوان رئیس آسه‌آن و دبیرستان داشت، برای دستیابی به اجماع پنج ماده‌ای در مورد میانمار سنجیده و معقول بود.»

اما به عیب آن توجه کنید. سال گذشته، برونئی این فرصت را داشت که با بلوک بجنگد، اما نشد. چرا؟ نه به این دلیل که قوانین یا پروتکل هایی برای متوقف کردن او وجود داشت، بلکه به این دلیل که او به عنوان رئیس تصمیم گرفت که اجماع را حفظ کند. اما کامبوج که کمتر نگران اجماع است، در غل و زنجیر نیست. به سادگی هیچ قانون و ساختاری برای جلوگیری از آن وجود ندارد و نه تمایلی از سوی کشورهای دیگر برای انتقاد از آن وجود دارد.

بر اساس مدل کنونی، متصدی فعلی اساساً این حق را دارد که تصمیم بگیرد به صورت یکجانبه یا با اجماع رهبری کند. با این حال، اجماع اغلب باید به صورت یک جانبه حفظ شود، همانطور که در دوره ریاست جمهوری برونئی در سال گذشته چنین بود، و تصمیمات یکجانبه به دلیل ترس از شکستن اجماع مورد انتقاد قرار نمی گیرند، همانطور که در حال حاضر وجود دارد. شاید زمانی که آسه آن فقط به دنبال کسب درآمد بود، این موضوع قابل کنترل بود، اما امروز که مشکلات جدی ژئوپلیتیکی در خطر است، قابل مدیریت نبود.

به نظر می رسد بهترین راه حل اعطای اختیارات بیشتر به دبیرخانه آسه آن باشد و آن را چیزی شبیه به کمیسیون اروپا کند که به عنوان نهاد اجرایی مناسب عمل می کند. اما این مشکلات خود را دارد. خواننده مشتاق ممکن است بداند که از آنجایی که پست دبیرکل هر پنج سال یک بار در بین اعضا به ترتیب حروف الفبا تغییر می کند، کامبوج می تواند زمانی که کارمند فعلی در ژانویه 2023 بازنشسته شود، ساکنین را انتخاب کند. اگر کسی نگران است که کامبوج چگونه ASEAN را به عنوان رئیس جمهور امسال اداره کند همچنین باید نگران این بود که دبیر کل بعدی منصوب شده توسط کامبوج از سال 2023 تا 2028 چه خواهد کرد.

با این حال، تیتینان توصیه می کند که پست دبیرکل را در مقایسه با دوره پنج ساله فعلی خود کاهش دهد و همچنین احتمالاً چرخش مناصب بین طرفین را حذف کند. در عوض، او ممکن است با اکثریت آرای کشورهای عضو انتخاب شود. این امر پرونده‌های آسه‌آن را از دست دولت‌های کشورهای عضو خارج می‌کند و تضمین می‌کند که اجماع هدیه‌ای نیست که رئیس‌جمهور فعلی آسه‌آن داده شود. می توان فراتر رفت و گفت که برای دادن اختیارات بیشتر به دبیرخانه به پارلمان آسه آن نیاز است و اعضای پارلمان آسه آن (در صورت تمایل MAP) می توانند کارکنان دبیرخانه را انتخاب کنند.

تیتینان گفت: «اصلاحات جسورانه برای راه اندازی مجدد و راه اندازی مجدد سازمان مورد نیاز است. در غیر این صورت، این موضوع به طور فزاینده ای بی ربط خواهد شد و دیگر در امور منطقه ای مرکزی و معتبر نخواهد بود، تحت الشعاع قدرت های بزرگ، که در صورتی که ASEAN دیگر نتواند به عنوان حایل، میانجی و یک حائل عمل کند، چاره ای جز تحمیل ترجیحات فردی خود نخواهد داشت. پل."