صندوق جهانی حیات وحش (WWF) در گزارشی در این هفته گفت: تریتون با شاخ شیطان، ماهی کور غار و یک مار سرریز: اینها از جمله 224 گونه جدیدی بودند که در منطقه مکونگ بزرگ در سال 2020 شناسایی شدند.
در میان کاتالوگ موجودات جدید فهرست شده در این گزارش که چهارشنبه منتشر شد، ده ها ماهی، دوزیستان و خزندگان، به اضافه 155 گونه گیاهی جدید، از جمله گونه جدیدی از درخت شاه توت در ویتنام و "تنها گونه بامبو آبدار شناخته شده موجود در لائوس: "این لیست همچنین شامل گونه جدیدی از پستانداران به نام Popa langur است که در نزدیکی قله Popa در میانمار یافت می شود، که می توان آن را با" حلقه های سفید پهنی که به طور کامل چشم ها را می پوشاند، یک شانه مو و یک سبیل رو به جلو شناسایی کرد."
در گزارش WWF آمده است: این اکتشافات جدید «نشان می‌دهد که این منطقه هنوز خط مقدم تحقیقات و کانونی برای تنوع گونه‌ای است»، چیزی که ناشی از تاریخ پیچیده زمین‌شناسی و اقلیمی منطقه و مناظر متنوع آن، از جمله مناطق کارستی گسترده است. طبق گزارش WWF، از سال 1997 بیش از 3000 گونه جدید در این منطقه که شامل میانمار، تایلند، کامبوج، لائوس و ویتنام می شود، یافت شده است.
در این گزارش آمده است که برای انجام وظیفه گاه دشوار شناسایی گونه های جدید، دانشمندان از اندازه گیری ها و نمونه هایی از مجموعه های موزه برای مقایسه گونه ها و شناسایی تفاوت های کلیدی در گیاهان و جانوران تازه کشف شده استفاده کردند. همه آنها در مناطق دورافتاده روستایی یافت نشده اند: گزارش کشف را مستند می کند مهمونیک گونه جدید از زنجبیل، در یک فروشگاه گیاهان در استان ساکون ناخون، شمال شرقی تایلند.
اما حتی در حالی که محققان برای فهرست‌بندی و شناسایی ثروت کامل اکولوژیکی منطقه تلاش می‌کنند، این منطقه با خطرات زیادی از دست دادن زیستگاه و سایر تجاوزات مواجه است. در گزارش WWF آمده است: «بسیاری از گونه‌ها قبل از اینکه کشف شوند منقرض می‌شوند، به دلیل تخریب زیستگاه، بیماری‌های منتقله از طریق انسان، شکار و رقابت ناشی از گونه‌های مهاجم، و اثرات مخرب تجارت غیرقانونی و ناپایدار حیات وحش».
توماس زیگلر، متصدی مؤسسه جانورشناسی در دانشگاه کلن، در مقدمه گزارش نوشت که مطالعه تفاوت‌های گونه‌ها می‌تواند به تعیین محدوده گونه‌ها و تهدیدهای خاص برای بقای آنها کمک کند. زیگلر با اشاره به اینکه بسیاری از گونه‌های در معرض خطر هنوز در فهرست قرمز گونه‌های در معرض خطر IUCN قرار ندارند، نوشت: «درک بهتر از حفاظت از مناطق حفاظت‌شده گونه‌های در خطر انقراض به طور قابل توجهی به اولویت‌بندی حفاظت از حیات وحش نادیده گرفته شده کمک می‌کند».
تهدید حیات وحش در منطقه نتیجه مستقیم یکپارچگی اقتصادی است که منطقه و سایر بخش‌های آسیا را در سه دهه گذشته به هم مرتبط کرده است. همانطور که چاتیچای چونهاوان، نخست وزیر تایلند در سال 1988 به هندوچین گفت، پس از پایان جنگ سرد، انتقال منطقه مکونگ بزرگ "از میدان جنگ به بازار"، جاده ها و بزرگراه ها زمانی در بخش های دورافتاده شبه قاره آسیای جنوب شرقی باز شدند و به دنبال آن طوفانی آزاد شد. بازاری که اغلب با چارچوب های قانونی ثابت یا مؤثر محدود نمی شود.
این واقعیت که بسیاری از گونه های جدید هنوز در حال کشف هستند، گواه این است که بوم شناسی منطقه چقدر غنی است و چقدر از مکونگ بزرگ باقی مانده است که باید مورد کاوش قرار گیرد. اما هر سال که می گذرد، در غیاب کنش معنادار، توسعه انسانی بیشتر و بیشتر وارد این مناطق می شود و فضایی را که این وفور طبیعت می تواند در آن شکوفا شود، تنگ می کند.
زیگلر نوشت: «در دنیایی که به طور فزاینده جهانی شده است، ما باید یک قدم به عقب برداریم و در رفتار خود تجدید نظر کنیم. اگر یاد بگیریم که از منابع طبیعی با دقت و پایداری بیشتری استفاده کنیم، آن‌گاه بحران کنونی می‌تواند به ما کمک کند تا در حفاظت از حیات وحش و حیات وحش پیشرفت‌های اساسی داشته باشیم.»