این پنجمین روز از آغاز اعتراضات در قزاقستان است که در روزهای اخیر به خشونت کشیده شده است تا اینکه دولت اینترنت را قطع کرد. در همین حال، اینجا در قرقیزستان همسایه، مردم به طور فعال نگرانی های خود را در مورد بحران محله در شبکه های اجتماعی مختلف ابراز می کنند.
حال و هوا به گونه ای است که انگار اینجا هیجان در حال رخ دادن است.
مردم وقتی حمایت خود را از همسایگان خود که ما آنها را یک ملت برادر می بینیم ابراز می کنند کاملاً احساساتی هستند. از این رو، خبر پیوستن ارتش قرقیزستان به ائتلاف سازمان پیمان امنیت جمعی (CSTO) برای حمایت از نیروهای دولتی قزاقستان در مبارزه با آنچه آنها «تروریست های خارجی» می خوانند، بلافاصله و به طور گسترده محکوم شد.
مردم قرقیزستان شروع به امضای طوماری علیه مشارکت کرده‌اند و تعدادی از فعالان در مقابل ساختمان‌های اصلی دولتی در بیشکک، پایتخت، تظاهرات کردند. قرقیزها همچنین نگران هستند که مشارکت در ماموریت CSTO منجر به شکاف بین دو کشور همسایه شود. آنها از رئیس جمهور و پارلمان خواستند که سربازان قرقیزستان را برای حمایت از دیکتاتوری فاسد قزاقستان علیه مردمش اعزام نکنند. آنها CSTO را سلاح ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه می دانند که با آن روسیه می تواند جنگ های نیابتی را برای تقویت دیکتاتوری در کشورهای اقماری شوروی سابق به راه بیندازد.
قرقیزستان همچنین خاطرنشان می کند که CSTO درخواست های بیشکک برای حمایت را در جریان درگیری های بین قومی در سال 2010 و زمانی که ارتش تاجیکستان سال گذشته به غیرنظامیان قرقیز در روستاهای مرزی حمله کرد، رد کرد. حقوقدانان و فعالان خاطرنشان می کنند که مأموریت CSTO برای مداخله در موقعیت هایی است که در آن یک اقدام تجاوزکارانه از سوی یک کشور خارجی صورت می گیرد، که به وضوح اکنون چنین نیست.
قزاقی با این حال، رئیس جمهور قاسم جومارت توکایف خواستار مداخله CSTO شد و استدلال کرد که این کشور نه تنها در حال تجربه ناآرامی های اجتماعی داخلی است، بلکه یک اقدام تجاوزکارانه توسط "تروریست های خارجی" است.
در 7 ژانویه، پارلمان قرقیزستان پیشنهاد رئیس جمهور سدیر جپاروف را برای اعزام نیروهای قرقیزستانی به عنوان بخشی از ائتلاف CSTO به قزاقستان تصویب کرد. رئیس جمهور ممکن است احساس کند که مجبور به انجام این کار است، زیرا می داند که کشورش به خاطر انقلاب های متعددش شناخته شده است. انقلاب ها و اعتراضات طی 30 سال سه رئیس جمهور قرقیزستان را سرنگون کرده است و جپاروف باید بداند که ممکن است به همین سرنوشت دچار شود. به این ترتیب، او می تواند امیدوار باشد که با حمایت از مداخله CSTO در قزاقستان امروز، حمایت مشابهی از CSTO را برای خود در آینده فراهم کند.
در همین حال، بحران روسیه در قزاقستان فرصتی برای سفت کردن عضلات خود در آستانه مذاکرات هفته آینده با اوکراین درباره رهبران غربی است. این همچنین فرصتی برای تقویت نقش CSTO است، زیرا این اولین مداخله نظامی این سازمان خواهد بود. تا به حال، سازمان پیمان امنیت جمعی تا حد زیادی یک نهاد نمادین ضد غربی بدون اهمیت در عرصه بین المللی بوده است. بنابراین، بحران قزاقستان مدلی است از اینکه روسیه چگونه می تواند به سرعت نیروها را در صورت تهدید رژیم های مورد علاقه مسکو بسیج کند.