چگونه کشورهای آسیای مرکزی می توانند از خود در برابر روسیه دفاع کنند - The Diplomat

تصمیم رئیس جمهور قزاقستان قاسم جومارت توکایف بله است به من زنگ بزن نیروهای سازمان پیمان امنیت جمعی روسیه (CSTO) در نزدیکی آلماتی در 5 ژانویه به طور چشمگیری محیط امنیتی در آسیای مرکزی را تغییر دادند. در مواجهه با اعتراضات ضد دولتی که به ناآرامی های خشونت آمیز تبدیل شده اند، توکایف این ادعای مشکوک را مطرح کرد که گروه های تروریستی تحت حمایت خارجی در قزاقستان بیداد می کنند و از CSTO برای بازگرداندن نظم درخواست کمک کرد. روز بعد، تقریباً 4000 سرباز CSTO، از جمله حدود 3000 از روسیه، در قزاقستان فرود آمد. آنها شروع کردند ترک اواخر همان هفته

از دیدگاه مسکو و نورسلطان، عملیات تا حد زیادی موفقیت آمیز بود. اما بسیاری از تحلیلگران نگرانند که این امر می تواند سابقه جدیدی برای مداخله روسیه در آسیای مرکزی ایجاد کند. حرکت وحشت زده توکایف برای تعهد به حاکمیت کشورش در برابر روسیه باید رهبران آسیای مرکزی را در مورد امنیت تمامیت ارضی کشورهایشان نیز متوقف کند.

روسیه و قزاقستان طولانی ترین مرز مداوم جهان را به اشتراک می گذارند. ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه و متحدانش پیشنهاد که مناطق شمال قزاقستان با اقلیت های قومی قابل توجه روسی باید به روسیه «بازگردانده شوند». تجربه پوتین در مداخله نظامی فرامرزی در گرجستان، اوکراین و بلاروس باید توکایف را در شب بیدار نگه دارد.

مسکو دارد پایگاه های نظامی در قرقیزستان و تاجیکستان که برای چندین دهه هزاران سرباز روسی را در خود جای خواهد داد. بر اساس توافقات فعلی، پایگاه هوایی کانت روسیه در قرقیزستان تا پایان سال جاری فعالیت خواهد کرد حداقل 2027در حالی که پایگاه نظامی 201 در تاجیکستان باز خواهد ماند تا سال 2042. هنگامی که نیروهای آمریکایی در اوت 2021 افغانستان را ترک کردند، نیروهای روسیه آغاز شد آ سلسله رزمایش نظامی در تاجیکستان و قرقیزستان برای پاسخ به شرایط امنیتی در حال تغییر.

اگرچه ازبکستان تمایلی به مشارکت نظامی با روسیه ندارد، اما تمرینات نظامی مشترکی نیز برگزار کرده است. در قلمرو آن تابستان قبل. ترکمنستان تا حد زیادی موفق به کاهش نفوذ نظامی روسیه در داخل مرزهای خود شده است، اگرچه کرملین گاهی اوقات اعمال فشار دیپلماتیک در عشق آباد برای حفظ نفوذ در آنجا.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

حفظ حضور نظامی در کشورهایی که در «حوزه نفوذ» تصور می‌شود یکی از اهرم‌های اصلی روسیه است که با آن همسایگان خود را تحت فشار قرار می‌دهد. حتی در تهدید قدرت مستلزم حضور پایگاه های نظامی و تمرین های مشترک به مسکو اهرمی اجباری در آسیای مرکزی می دهد.

برای روشن بودن، عملیات نظامی روسیه در آسیای مرکزی بعید است. اما اکنون که نیروهای روسی را به قزاقستان فرستاده‌اند، اعتراض‌های مشابه در سایر نقاط منطقه آسیای مرکزی یا تشدید خشونت در مرز با افغانستان می‌تواند بهانه‌ای برای عملیات نظامی روسیه باشد. تقسیم قدرت با پوتین به نفع رهبران مستبد در آسیای مرکزی نیست و مرگ، ویرانی و بی ثباتی عملیات نظامی روسیه به نفع شهروندان آنها نیست.

خوشبختانه، آسیای مرکزی می تواند از طریق تلاش های سریع برای ادغام منطقه ای، بهتر از خود در برابر شبح مداخله نظامی روسیه دفاع کند. قزاقستان، ازبکستان، تاجیکستان، قرقیزستان و ترکمنستان مدت هاست پاهایشان را کشیدند توسط پروژه های منطقه ای؛ شاید رویدادهای قزاقستان آنها را مجبور به تغییر جهت دهد. یک منطقه یکپارچه تر با روابط اقتصادی درون بلوکی نزدیک تر و زیرساخت های به هم پیوسته بهتر می تواند کرملین را وادار کند که در مورد مداخله نظامی بدخواهانه در صورت ظهور مجدد چنین چشم اندازی فکر کند.

امروز، قدرت نظامی روسیه و روابط دوجانبه فردی آن با هر یک از پنج کشور آسیای مرکزی به آن اجازه می دهد تا بر منطقه تسلط یابد. اما راه هایی برای جبران نقاط قوت و مزیت های اقتصادی روسیه وجود دارد. در حالی که آسیای مرکزی هرگز از نظر قدرت نظامی با روسیه مقایسه نخواهد شد، این منطقه می تواند از وسواس کرملین برای ثبات استفاده کند. هرچه کشورهای آسیای مرکزی بیشتر اقتصادهای خود را ادغام کنند، مقابله با پیامدهای هرگونه عملیات نظامی احتمالی برای کرملین دشوارتر خواهد بود. آسیای مرکزی با پیوند نزدیک‌تر منافع خود، می‌تواند روابط مستحکمی ایجاد کند که قطع آن برای کرملین گران‌تر خواهد بود.

ادغام منطقه ای حوزه سیاستی است که در آن منافع دیکتاتورهای آسیای مرکزی با منافع شهروندان آنها همسو است. این رهبران تحولات قزاقستان را تماشا می کنند - اعتراضات علیه افزایش قیمت سوخت برای پوشش نارضایتی گسترده تر از شرایط سیاسی و اقتصادی افزایش یافته است. مؤثرترین راه برای خودکامگان برای اجتناب از خیزش مردمی، دنبال کردن سیاست هایی است که موقعیت اقتصادی شهروندان را بهبود می بخشد.

طرح‌های فرامرزی که قیمت‌ها را کاهش می‌دهند، بازارها را گسترش می‌دهند و رونق شرکت‌های کوچک و متوسط ​​را تسهیل می‌کنند، تا حد زیادی به نفع دولت‌ها و شهروندانشان است. پروژه‌هایی مانند شبکه‌های ریلی متراکم‌تر، زنجیره‌های تامین انرژی یکپارچه‌تر و رژیم‌های تجاری آزاد شده می‌توانند با مشکلات کلیدی مقابله کرده و امنیت منطقه را ارتقا دهند. این اصلاحات بسیار پیچیده خواهد بود و مطمئناً زمان می برد. با این حال، رهبران منطقه می‌خواهند برای دهه‌ها در قدرت بمانند - سرمایه‌گذاری معقولی در وضعیت موجود برای آنها.

برخی ممکن است استدلال کنند که اگر پوتین از نظر نظامی به قزاقستان یا جاهای دیگر نقل مکان کند، پروژه های ادغام منطقه ای تغییر چندانی در محاسبات پوتین نخواهد داشت. اما به این فکر کنید که کرملین چقدر روی ثبات متمرکز است و چقدر از اعتراضات مردمی مانند آنچه که قزاقستان را تکان داد می ترسد. پذیرش خطراتی که بی‌ثباتی را افزایش می‌دهد، معمولاً از ویژگی‌های کرملین نیست، به جز استقرار نظامی در نزدیکی اوکراین. با این حال، پوتین به دنبال استفاده از بحران ها برای تقویت هژمونی نظامی خود است، همانطور که در سال 2020 در ارمنستان انجام داد. این امر محدود کردن بی ثباتی در داخل را برای حاکمیت آسیای مرکزی مهم تر می کند.

برای بهبود امنیت منطقه، کشورهای آسیای مرکزی باید برای ایجاد یک استراتژی واحد برای مقابله با مرزهای جنوبی منطقه با افغانستان تلاش کنند. مثل روسیه ازبکستان و تاجیکستان نسبت به افراطیونی که از مرزهای آنها عبور می کنند و اختلاف می افکنند ابراز نگرانی کرد. دومی تیراندازی در مرز افغانستان و ترکمنستان بین مرزبانان و طالبان نشان می دهد که این ترس ها قابل توجیه است.

اما تاشکند و دوشنبه دو رویکرد بسیار متفاوت برای مقابله با این تهدید اتخاذ کرده اند. ازبکستان جعلی است اتصالات بزرگتر با طالبان در چند سال گذشته؛ حتی رئیس جمهور شوکت میریزویف لابی کرد کشورها در پاییز گذشته دارایی های طالبان را آزاد کنند. در این میان تاجیکستان شده است قوی ترین صدای ضد طالبان در منطقه، اتخاذ لفاظی قومی-ناسیونالیستی تا حدی برای پوشش مشکلات اقتصادی در داخل. یک سیاست منطقه‌ای منسجم‌تر در افغانستان که بر پایه روابط نزدیک‌تر درون بلوکی بنا شده است، به ثبات مرزها و بهبود اقتصاد داخلی کمک می‌کند. همکاری بیشتر در مرز افغانستان همچنین نقش بزرگ روسیه را به عنوان ضامن امنیت تاجیکستان و ازبکستان آزمایش خواهد کرد.

کشورهای آسیای مرکزی می توانند با درخواست از ایالات متحده و چین برای تامین مالی پروژه های زیربنایی و تسهیل جریان های سرمایه گذاری فرامرزی، حاکمیت خود را اعمال کنند. شرکت مالی توسعه آمریکا دارای 60 میلیارد دلار در قالب وام و سرمایه گذاری توزیع شود. مهمتر از همه، یک دستور وجود دارد پیشخوان ابتکار چین یک کمربند یک جاده پکن قبلاً داشته است ردپای قابل توجه در منطقه در مواجهه با رقابت شرکت های آمریکایی، می تواند یک بار دیگر از فرصت برای تامین مالی طرح های زیرساختی جدید استفاده کنید. رقابت اقتصادی بین چین و ایالات متحده همچنین به کشورهای آسیای مرکزی موقعیت قوی تری برای مذاکره در مورد معاملات خواهد داد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

آسیای مرکزی با همکاری با ایالات متحده و چین می تواند از خود در برابر تهاجم کرملین دفاع کند. مسکو زیاد است شریک اقتصادی خردسال به پکن. اگر تهاجم نظامی سرمایه‌گذاری چین را تهدید کند، چین درگیر اهرم بزرگی بر روسیه خواهد داشت. پوتین همچنین ممکن است تمایلی به برانگیختن توجه جدید ایالات متحده به منطقه نداشته باشد. حمله او به اوکراین در سال 2014 در نهایت تحریم های قابل توجهی را به همراه داشت که همچنان ادامه دارد سالانه 2 تا 3 درصد از رشد تولید ناخالص داخلی روسیه را کاهش می دهد - حدود 50 میلیارد دلار

روسیه امروز به قزاقستان حمله نمی کند و فردا بیشکک یا تاشکند را هم نخواهد گرفت. اما مسکو دارای پایگاه نظامی در آسیای مرکزی است و همواره به دنبال استفاده از بحران ها و شکاف های عمومی برای منافع ژئوپلیتیک خود بوده است. پس از حمله موفقیت آمیز به قزاقستان، خطر مداخله نظامی روسیه در آسیای مرکزی در حال افزایش است. کشورهای آسیای مرکزی برای محافظت بهتر از خود، باید روابط خود را به صورت عملی اما سریع تقویت کنند. منطقه ای یکپارچه تر، غنی تر، با ثبات تر و امن تر خواهد بود - و کشورها استفاده از حاکمیت خود را به عنوان وثیقه در نظر نخواهند گرفت.