چرا بریتانیا برنده بزرگ بود - دیپلمات

درگیری های دیپلماتیک و رسانه ای به تازگی پس از اعلام مشارکت امنیتی AUKUS بین استرالیا، بریتانیا و ایالات متحده در 15 سپتامبر شروع به فروکش کرده است. اگرچه این توافق اساساً به عنوان اجازه دسترسی استرالیا به فناوری حساس ایالات متحده برای دستیابی به هشت زیردریایی قاتل با موتور هسته ای ارائه شده است، این توافق شامل همکاری در سایر زمینه های حساس نیز می شود. این توافق به معنای لغو همزمان قرارداد استرالیا با گروه نیروی دریایی فرانسه برای ساخت 12 زیردریایی متعارف بود.

اسکات موریسون، نخست‌وزیر استرالیا، به دلیل رفتارش با لغو این لغو، دروغگو خوانده می‌شود و این اتهامات نه تنها از سوی امانوئل مکرون، رئیس‌جمهور فرانسه، بلکه از سوی سلف موریسون در استرالیا و همتای لیبرال، مالکوم ترنبول، مطرح شده است. در اجلاس سران گروه 20 در رم، جو بایدن، رئیس‌جمهور آمریکا عذرخواهی کرد که مذاکرات بر سر این توافق "دست و پاگیر" بوده است. در روز یادبود / کهنه سربازان (11 نوامبر)، معاون رئیس جمهور کامالا هریس برای دیدار با مکرون برای گفتگوی دو روزه در پاریس بود، در حالی که جیک سالیوان، مشاور امنیت ملی ایالات متحده، عملاً یک ساعت برای یک سخنرانی عمومی در سیدنی حاضر شد. هر دو یک پیام را گفتند: "بیایید ادامه دهیم."

برای ایالات متحده، مزایای استراتژیک توافقنامه AUKUS به طور نمادین مهم است، اما در غیر این صورت متوسط ​​است. به مناسبت هفتادمین سالگرد اتحاد ANZUS با استرالیا و نیوزلند، ایالات متحده استرالیا را به عنوان شریک تاریخی خود ستود، تنها کشوری که در هر جنگی، از موجه گرفته تا نادرست، شرکت کرده است. مبارزه از سال 1917.

اکثراً امروزه استرالیا در رقابت خود با چین کاملاً در کنار ایالات متحده است. داشتن عضوی از توافقنامه اشتراک اطلاعات پنج چشم (جنگ جهانی دوم) و یکی از اعضای اخیر گروه چهارجانبه به عنوان متحد نزدیک‌تر در هند و اقیانوس آرام مطمئناً یک امتیاز مثبت برای واشنگتن است. به ویژه، حضور یک نیروی زیردریایی استرالیایی متشکل از حدود هشت کشتی به عنوان ناوگان کمکی برای نیروی دریایی ایالات متحده در دریای چین جنوبی، برای پنتاگون حس استراتژیک خوب، هرچند ناچیز، ایجاد می کند.

با این حال، اینکه آیا از دست دادن خودمختاری و حاکمیت واقعی به نفع استرالیا است یا خیر، دلیل برخی بحث‌های Down Under است. با حمایت اصولی از خرید زیردریایی‌های هسته‌ای در AUKUS، حزب کارگر مخالف دولت را به دلیل تفاوت 10 ساله در ظرفیت زیردریایی‌ها مورد انتقاد قرار داده است، که نتیجه آن انتظار تا سال 2040 برای اولین کشتی‌های ورودی طراحی‌شده آینده است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

از نظر منافع اقتصادی برای ایالات متحده، ساخت زیردریایی در ایالات متحده به دو دلیل بعید است. از یک سو، همانطور که اوضاع امروز پیش می‌رود، کارخانه‌های کشتی‌سازی تخصصی آمریکایی در دهه‌های آینده دارای دفترچه‌های کامل سفارش هستند و کشتی‌هایی را در تعداد بسیار بیشتر - و با اولویت مطلق - برای نیروی دریایی ایالات متحده تولید می‌کنند. از سوی دیگر، به نظر می‌رسد که الزامات استرالیا برای یک زیردریایی قاتل کوچک‌تر از زیردریایی‌های تولید شده برای نیروی دریایی ایالات متحده، و بیشتر برای چیزی شبیه به زیردریایی کلاس Astute موجود در نیروی دریایی سلطنتی باشد.

سازندگان آمریکایی مانند لاکهید مارتین اکنون آماده ارائه سیستم های تسلیحاتی برای 12 زیردریایی استرالیایی بودند که در پروژه پایان یافته با فرانسوی ها به بهره برداری رسیدند. اکنون آنها این کار را برای هشت کشتی برنامه ریزی شده تحت AUKUS انجام خواهند داد. با این حال، شرکت‌های آمریکایی از سایر جنبه‌های توافقنامه AUKUS با توسعه و تولید تسلیحات با فناوری پیشرفته بهره کامل خواهند برد. با این حال، این قراردادهای همکاری قبلاً قبل از اعلام AUKUS وجود داشت. به عنوان مثال، پهپاد نمادین Loyal Wingman که توسط یکی از شرکت های تابعه بوئینگ در استرالیا ساخته شده است، اولین پرواز خود را در فوریه امسال انجام داد.

بنابراین، اگر از نظر اقتصادی، ایالات متحده ذینفع اصلی AUKUS نباشد، بریتانیا را ترک می کند. با کمال تعجب، نقش و مهمتر از همه، منافع اقتصادی بریتانیا در این پیمان تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. بریتانیا از 15 سپتامبر تا حد زیادی از حملات دیپلماتیک متحمل نشده است. به عنوان مثال، در حالی که پاریس سفرای خود را از کانبرا و واشنگتن خارج کرد، سفیر آن در لندن در محل باقی ماند. در آن زمان، این به عنوان روشی ظریف برای کم اهمیت جلوه دادن اهمیت بریتانیا تعبیر شد. شاید همچنین، با توجه به وضعیت وخیم روابط در سراسر کانال انگلیسی، با غلبه بر عواقب ناگوار اما قابل پیش بینی برگزیت، اضافه کردن یک حوزه بحث برانگیز دیگر بی فایده به نظر می رسید.

اکثر مفسران اساساً بر ارزش نمادین AUKUS برای لندن تأکید می کنند. در بدترین حالت، به معنای احیای نوعی آنگلوسفر با پژواک های چرچیل و روزولت، یا حتی تفاوت های ظریف از بازگشت امپراتوری بریتانیا به هند و اقیانوس آرام است. در بهترین حالت، این شامل ارائه محتوایی به سربازان بریتانیای جهانی پس از برگزیت است که تقریباً 60 سال پس از خروج از "شرق سوئز" به عنوان بازیگر اصلی امنیت در منطقه بازمی‌گردد. از این منظر زمان بی ربط نیست. اعلامیه AUKUS درست یک روز قبل از ارائه یک سند سیاستی کلیدی با الهام از فرانسه و آلمان در مورد استراتژی هند و اقیانوسیه اتحادیه اروپا توسط اورسولا فون در لاین رئیس کمیسیون اروپا به پارلمان اروپا منتشر شد.

به نظر می رسد که زمان اعلام AUKUS توسط لندن برانگیخته شده است تا بر هر سیاست خارجی اروپا سایه افکنده باشد. اگر چنین بود، کاملاً مؤثر بود: استراتژی اتحادیه اروپا عمدتاً گزارش نشده بود. با این حال، عاقلانه به نظر نمی رسید که کانبرا به یک کشور کلیدی اروپایی در حالی که در حال مذاکره برای توافقنامه تجارت آزاد بین اتحادیه اروپا و استرالیا بود، توهین کند.

فراتر از نمادگرایی و ظهور پس از برگزیت، اهمیت AUKUS برای بریتانیا در جای دیگری نهفته است. انتشار اخیر موسسه بین المللی مطالعات استراتژیک در لندن، پیدایش AUKUS را به درخواست رئیس نیروی دریایی سلطنتی استرالیا از همتای بریتانیایی خود نشان می دهد. این درخواست قابل درک است: از نظر تاریخی، ناوگان زیردریایی استرالیا به تخصص نیروی دریایی سلطنتی وابسته است و تعدادی از افسران ارشد از بریتانیا هستند. اما جدای از مسائل رفاقتی، به دلایل عقلی بسیاری، به نظر می رسد انگلیسی ها از این فرصت استفاده کرده اند. در یک سطح استراتژیک عملی، AUKUS به بریتانیا اجازه می دهد تا حقوق دائمی بیشتری برای استقرار زیردریایی های هسته ای خود در استرالیا داشته باشد. این امر به جای استقرار زودگذر یک گروه دریایی در اطراف گل سرسبد نیروی دریایی سلطنتی، اچ ام اس ملکه الیزابت، امکان حضور دریایی پایدارتر در اقیانوس هند و اقیانوس آرام را فراهم می کند.

با این وجود، مهمترین مزیت توافق AUKUS برای بریتانیا همان چیزی است که دوایت آیزنهاور، رئیس جمهور سابق ایالات متحده، آن را یک مجتمع نظامی-صنعتی توصیف کرد. تنها دو روز پس از اعلام AUKUS، دولت بریتانیا دو قرارداد با BAE Systems و Rolls-Royce برای کارهای اولیه بر روی طراحی نسل جدید زیردریایی‌های کشنده هسته‌ای برای نیروی دریایی سلطنتی منعقد کرد. به اشتراک گذاشتن هزینه های طراحی با یک شریک قابل اعتماد مشتری، یعنی. استرالیا، به ویژه از آنجایی که BAE Systems در حال حاضر حضور چشمگیری در آنجا دارد.

با توجه به مشکلات مشخصات فنی و ظرفیت صنعتی ذکر شده در بالا، به نظر می رسد حداقل به طور پیش فرض بیشتر تولید در انگلستان انجام شود. ظاهراً این امر مستلزم سطح پایین‌تری از تولید محلی در آدلاید نسبت به قرارداد فرانسه است. علاوه بر این، کلاس زیردریایی ها که هنوز برای استرالیا طراحی نشده است، در دهه 1940 و همزمان با مورد مورد بحث برای زیردریایی های بریتانیایی وارد خدمت خواهند شد. این یک دهه پس از تولید نسل بعدی زیردریایی‌های قاتل با پیشرانه هسته‌ای آمریکایی و راه‌اندازی اولیه زیردریایی‌های با پیشرانه معمولی که در معاهده استرالیا با فرانسوی‌ها پیش‌بینی شده بود، می‌گذرد. بنابراین، انگیزه اصلی بریتانیا در منطق صنعتی اقتصادهای مقیاس نهفته است. چنین اقتصادهایی برای بریتانیا سودمند خواهد بود

فراتر از این منطق صنعتی قابل درک، نگرانی های انتخاباتی وجود دارد که زمینه ساز اعلام AUKUS است. نخست وزیر بریتانیا، بوریس جانسون، در بیانیه ای کوتاه در 15 سپتامبر خطاب به رئیس جمهور ایالات متحده و همتای استرالیایی اش، بر مشاغلی که در کشورش ایجاد خواهد شد، پافشاری کرد. به ویژه، او تا حدی اصرار داشت که این مشاغل صنعتی در حوزه‌های فقیرتری برگزیت در شمال انگلیس ایجاد می‌شود که در انتخابات 2019 به محافظه‌کاران روی آوردند، اما نتوانستند، قلمرو دائمی محافظه‌کاران محسوب می‌شوند.

در پایان، فرانسه و بریتانیا به‌عنوان قدرت‌های متوسط ​​اروپا و تولیدکنندگان بزرگ تسلیحات، رویکرد مشابهی دارند. اگرچه برای ارتباطات تاریخی جذاب است، اما چنین فروش تسلیحاتی در نظر گرفته شده است که خریدار را به یک مشارکت بین المللی پیوند دهد. با این حال، تفاوت این است که فرانسه، بر خلاف بریتانیا، یک قدرت متوسط ​​ساکن در منطقه هند و اقیانوس آرام است. قلمرو فرانسه در کالدونیای جدید نزدیکترین همسایه شرقی استرالیا است، بنابراین از این نظر، شراکت فرانسه با استرالیا که اکنون به شدت آسیب دیده است، بعد داخلی دارد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

بنابراین تعجب آور نیست که از دست دادن قرارداد زیردریایی نه تنها اتهاماتی را برانگیخته است، بلکه در دو ماه اخیر استراتژی فرانسه - و حتی اروپا - در منطقه هند و اقیانوس آرام و جایگاه استرالیا در این چارچوب استراتژیک را مورد ارزیابی مجدد قرار داده است. باید دید که آیا تصمیم کانبرا برای تعامل کامل با ایالات متحده، به زیان بدتر شدن روابط با سایر شرکا، به نفع ملی این کشور است یا خیر.

از قضا، یکی از پیامدهای سردرگمی در AUKUS این است که با درخواست های فرانسه برای «خود مختاری استراتژیک» در اروپا دیگر با همان سوء ظن در واشنگتن برخورد نمی شود. به نظر می رسد دولت بایدن متوجه شده است که نگرانی های قانونی در مورد قابلیت اطمینان ایالات متحده وجود دارد. از این نظر، از دست دادن درجه "استقلال استراتژیک" استرالیا به دلیل AUKUS ممکن است یک موهبت پنهان برای پاریس و اتحادیه اروپا به عنوان یک کل باشد.