ویزای تعطیلات کاری در استرالیا می تواند به حل مشکل جمعیت کمک کند - دیپلمات

اقیانوسیه | جامعه | اقیانوسیه

چند هفته پیش انجام دادم نوشت برای کشف توسط اداره آمار استرالیا مبنی بر وجود نرخ تولد در استرالیا سقوط به پایین ترین سطح خود من استدلال کردم که عامل اصلی این کاهش هزینه های گزاف مسکن در کشور، به ویژه در سیدنی و ملبورن است. ناتوانی جوانان در احساس امنیت مالی و برنامه ریزی موثر برای زندگی مانع میل به بچه دار شدن می شود. این به نوبه خود توانایی های کشور را محدود می کند - ایده های آن، صنایعی که دارد، بازده فرهنگی آن و توانایی آن برای دفاع از خود.

تعداد فرزندان کمتر نیز به معنای افزایش میانگین سنی در کشور است. میانگین سنی استرالیا در حال حاضر 37.5 سال است. این در مقایسه با برخی از همتایان او از OECD بسیار خوب است - میانگین سنی ژاپن 48.4 سال است، در حالی که در آلمان 45.7 سال است. اهمیت میانسالی این است که دولت به دنبال مالیات دهندگان هر چه بیشتر برای جبران هزینه های کسانی است که هنوز مالیات نمی پردازند (کودکان) و دیگر به همان اندازه مالیات (بازنشستگان) پرداخت نمی کنند. هر چه میانگین سنی بالاتر باشد، نامطلوب تر است ضریب وابستگی است

بنابراین با کاهش نرخ زاد و ولد، استرالیا باید در نظر بگیرد که چه مکانیسم هایی برای حفظ میانسالی سالم دارد. در چند دهه گذشته، استرالیا به طور فزاینده ای به برنامه مهاجرت خود برای رفع نیازهای فوری انسانی خود متکی بوده است. با این حال، یک ویزای خاص وجود دارد که جریان مهمی از افراد جوان و تحصیل کرده را برای کشور فراهم می کند. اکثر کشورها این احتمال را خیلی خوب می دانند که درست نباشد، اما استرالیا به نظر می رسد بدون توجه دوسوگرا در مورد آن

این است تعطیلات کار ویزا این ویزا به افراد بین سنین 18 تا 30 سال از تعدادی از کشورهای اروپایی، آمریکای شمالی و آسیای شرقی این فرصت را می دهد که به مدت یک سال در این کشور زندگی و کار کنند (اتباع فرانسوی، کانادایی و ایرلندی تا سنین سالگی به آن دسترسی دارند. 35). دارنده ویزا می تواند مجدداً برای ویزای بعدی در مجموع حداکثر تا سه سال درخواست دهد. هیچ محدودیتی برای نامزدها وجود ندارد. قبل از همه گیری سالانه شماره بیش از 100000 نفر بودند.

این ویزا در زبان عامیانه به عنوان ویزای کوله پشتی شناخته می شود، زیرا اغلب توسط افرادی استفاده می شود که می خواهند مدتی بعد از مدرسه و قبل از دانشگاه برای سفر به استرالیا و کار دوره ای برای تامین هزینه سفر خود بگذرانند. با این حال، با توجه به گروه‌های سنی ویزا، برای افرادی که فارغ‌التحصیل شده‌اند و می‌خواهند از مهارت‌های خود در استرالیا به عنوان راهی برای پیشرفت شغلی خود استفاده کنند یا واقعا راهی برای مهاجرت دائمی به این کشور پیدا کنند، نیز قابل استفاده است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

زیبایی این ویزا این است که سایر کشورها هزینه تحصیل را متحمل می شوند در حالی که استرالیا جوایز را درو می کند. بسیاری از نسبت وابستگی را دور می زند و دقیقاً آنچه را که نیاز دارد در اختیار کشور قرار می دهد - افراد جوان و ماهری که مشتاق استرالیا هستند.

با توجه به کاهش نرخ زاد و ولد در استرالیا و مشکل بالقوه میانسالی، منطقی است که کانبرا تلاش کند تا حد امکان از این افراد پاکسازی کند. سوالی که باید در سرلوحه ذهن دولت قرار گیرد این است: چگونه می‌توانیم این افراد را راحت‌تر به ویزای بلندمدت، اقامت دائم و شهروندی سوق دهیم؟

سه سال زندگی در یک کشور کافی است تا ریشه دوانده شود. این مدت زمان کافی است تا بتوانید چشم انداز آینده خود را در کشور درک کنید و روابط اجتماعی و شخصی مهمی را ایجاد کنید. با این حال، ویزای طراحی شده برای تطبیق این ارتباطات شخصی به قدری گران است که هدف واقعی آن منع مردم از درخواست آن است. استرالیا ویزای شریک هزینه آن 5650 دلار است، بار مالی قابل توجهی برای جوانان (و همچنین برای کسانی که چندان جوان نیستند). در مقایسه، هزینه ویزای شریک 830 دلار است کانادا، 325 دلار c ایالات متحده، 112 دلار اینچ فرانسهو 30 اینچ دلار سوئد.

این نوار بالا بر این فرض استوار است که بسیاری از افراد متقاضی ویزای شریک سعی در فریب سیستم دارند. همچنین این باور وجود دارد که کسانی که در روابط واقعی هستند مشکلی برای پرداخت چنین هزینه هایی نخواهند داشت. دولت استرالیا این را به عنوان یک آزمایش عشق می‌داند، اما در واقع مالیاتی بر عشق است بدون هیچ‌گونه آگاهی از پیامدهای اجتماعی.

اینجاست که مشکل واقعی استرالیا نهفته است. تنش بین فرهنگ بدگمانی آن در اطراف مرز و چیزهایی که واقعاً برای کشور مفید است. همانطور که در حال حاضر شاهد حماسه پیرامون نواک جوکوویچ هستیم - و همچنین با در دست اقدام بازداشتگاه های فراساحلی در نائورو و پاپوآ گینه نو - این سوء ظن منجر به مسخره سناریوهایی که مخالف عملی بودن هستند و بر خلاف منافع کشور عمل می کنند.

در حالی که موضوعاتی مانند باروری، میانگین سنی و نسبت‌های وابستگی ممکن است دور و انتزاعی به نظر برسند، جدا از واقعیت‌های زندگی اکثر مردم، راه‌حل‌های این مشکلات کلان سیاسی از پاسخ‌های خرد به دست می‌آیند. دولت‌ها باید تشخیص دهند که سلامت اجتماعی یک کشور در موانع بوروکراتیک آن منعکس می‌شود و سلامت اجتماعی زمانی بهبود می‌یابد که قوانین واضح، قابل دستیابی و به جای بی‌اعتمادی و ترس بر اساس اهداف مثبت تنظیم شود.