وقت آن رسیده است که استرالیا در سیاست خود در قطب جنوب تجدید نظر کند - The Diplomat

سیستم معاهده قطب جنوب از سال 1961 بر امور قطب جنوب حکومت می کند. اما اکنون در حال مبارزه با رقابت استراتژیک برای قدرت و تهدیدات جدید برای اکوسیستم های منحصر به فرد قطب جنوب است. از طریق شکاف های موجود در حکومت، دولت ها از این معاهده برای پیگیری منافع ملی استفاده می کنند. این مقاله به چگونگی تأثیر رقابت قدرت استراتژیک بر قطب جنوب می پردازد و چگونه استرالیا، به عنوان رقیب 42 درصد از شرق قطب جنوب، ممکن است به دنبال محافظت بهتر از آن باشد.

قطب جنوب با ذخایر بالقوه ای بین 300 تا 500 میلیارد تن گاز طبیعی در این قاره و بالقوه 135 میلیارد تن نفت در اقیانوس جنوبی، ثروت زیادی از منابع طبیعی، منابع شیلات، علوم زیستی، علوم آب و هوا و تجزیه و تحلیل هیدروکربن ارائه می دهد. ماده 1 پیمان قطب جنوب اعلام می کند که استفاده از قطب جنوب برای مشاهده و تحقیق علمی - فقط برای اهداف صلح آمیز - محفوظ است. با این حال، ماده 1 در محاصره است.

اگرچه این معاهده دعاوی هفت شاکی اصلی (آرژانتین، استرالیا، شیلی، فرانسه، نیوزلند، نروژ و بریتانیا) را به حالت تعلیق درآورد، اما ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی آن زمان (به عنوان شاکیان اضافی که در ابتدا امضا شده بودند) از حق استفاده کردند. شکایت بر اساس معاهده مرحله بعدی. در واقع این معاهده موضوع حاکمیت ارضی را منجمد کرد.

نودمین سالگرد امضای معاهده قطب جنوب در سال 2049 با نقطه عطفی برای بازنگری در سال 2048 برای ممنوعیت استخراج معادن تحت پروتکل مادرید، که از این معاهده حمایت می کند، به دنبال خواهد داشت. اگرچه هنوز چند سالی باقی مانده است، اما در حال حاضر قدرت های بزرگ تمرکز خود را به سمت دستیابی به اهداف استراتژیک بلندمدت از طریق ابزارهای جایگزین معطوف کرده اند. چه چیزی می تواند بین اکنون و بررسی 2048 تغییر کند؟ به عنوان ذینفعانی که در حکمرانی قاره ای حرفی برای گفتن دارند، طرف های مشورتی معاهده ممکن است تصمیم بگیرند که پروتکل زیست محیطی خود را حفظ کنند و به ممنوعیت استخراج معادن و نظامی کردن ادامه دهند - یا ممکن است نکنند.

کتاب سفید 2017 در مورد سیاست خارجی استرالیا، رقابت در منطقه هند و اقیانوس آرام را برجسته می کند، تاکیدی که با اعلام پیمان AUKUS در سپتامبر برجسته شده است. کتاب سفید هیچ اشاره ای به چالش های قطب جنوب را از دست نداد. اما بی توجهی چین به حکم داوری سال 2016 درباره ادعاهایش در دریای چین جنوبی، همراه با رقابت شدید آن برای دسترسی به منابع و اقدام فوری در مجامع حاکمیتی بین‌المللی، نشان می‌دهد که رویکرد پیش‌بینی و پیش‌بینی در قطب جنوب ریسک بالایی دارد. چارچوب‌های قانونی موجود، کشورهای بزرگ را از اقدام برای تأمین منافع استراتژیک خود منصرف نمی‌کند و استرالیا نمی‌تواند در مورد زمینه ژئوپلیتیکی خود ساده لوح باشد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

نقش چین در قطب جنوب

از زمان تأسیس اولین ایستگاه تحقیقاتی قطب جنوب، دیوار بزرگ، در سال 1985، چین حضور خود را در این قاره گسترش داده است. سه ایستگاه از چهار ایستگاه تحقیقاتی این کشور در قلمرو ادعایی قطب جنوب استرالیا مستقر هستند و ایستگاه پنجم در جزیره ناگفته در دریای راس در حال ساخت است. ظهور چین به عنوان یک قدرت قطبی مستلزم سرمایه گذاری قابل توجهی در یخ شکن ها و دامنه های تابستانی قاره ای برای اطمینان از دسترسی در تمام طول سال است.

رویکرد استراتژیک دولت چین به قطب جنوب در سطح سیاست امنیت ملی است. اسناد رسمی شامل قطب جنوب و اقیانوس جنوبی در مفهوم گسترده این کشور از حوزه های نفوذ و سلطه خارج از اقیانوس هند و اقیانوس آرام است. پکن ادعاهای موجود در قاره را به رسمیت نمی شناسد و راهبردی را دنبال می کند که منافع ملی خود را در آنجا به حداکثر برساند. حزب کمونیست چین (ح‌ک‌پی) صراحتاً مناطق قطبی را «مرز استراتژیک جدید» توصیف می‌کند و حتی آن‌ها را در آخرین برنامه پنج ساله خود گنجانده است. ح‌ک‌چ به دنبال تأیید مجدد مشروعیت بین‌المللی چین در این قاره از یک سو و به حداکثر رساندن حمایت داخلی از فعالیت‌های قطب جنوب چین از سوی دیگر است.

بنابراین چین "دو صدا" دارد که مخاطبان را هدف قرار می دهد. از نظر بیرونی، چین خود را مطابق با نهادهای نظام معاهده با علاقه عمده به علم معرفی می کند. پکن انجمن های قطب جنوب را به عنوان یک "باشگاه ثروتمند" تحت سلطه ایالات متحده متهم کرده و مدعی است که دیگران به عنوان "شهروندان درجه دو" معرفی می شوند. این واقعیت را نادیده می گیرد که چین به عنوان یک کشور مشورتی از حق رای برابر برخوردار است و روسیه عضو طولانی مدت "باشگاه" است. روایت ح‌ک‌چ این است که چین از جایگاه واقعی خود در عرصه بین‌المللی - و در دولت قطب جنوب محروم شده است.

در داخل، سخنرانی رئیس جمهور شی جین پینگ در نوامبر 2014 روی کشتی یخ شکن خوئه لانگ که در هوبارت فرود آمد، گفت که چین می خواهد "به یک قدرت قطبی بزرگ تبدیل شود." چین سپس از «حق» خود برای رهبری قطبی در سال 2015 از طریق قانون امنیت ملی خود، با تأکید بر منافع کشور در «مرزهای جدید»، از جمله قطب جنوب و قطب شمال، دفاع کرد. چین با فهرست کردن این دامنه ها در زمینه امنیت، یک مبنای قانونی داخلی برای حفاظت از حقوق احتمالی آینده خود قرار داده است. رهبران ارشد نظامی چین همچنین از موقعیت قطب جنوب به عنوان یک "جامعه جهانی" برای حمایت از حق چین بر منافع قطب جنوب استفاده کرده اند.

علم به عنوان یک ابزار روایی برای مشروعیت بخشیدن به حضور رو به گسترش چین در این قاره استفاده می شود. بخش مهمی از این بیانیه بر اهمیت تحقیقات تغییرات اقلیمی و لزوم همکاری همه نیروها در این جبهه تاکید دارد. مناطق قطبی برای این تلاش ضروری هستند. با این حال، در عین حال، موسسات علمی و دانشگاهی چینی درگیر در علم قطب جنوب اساساً توسط ح‌ک‌چ کنترل می‌شوند و با مجموعه نظامی-غیر نظامی چین ادغام می‌شوند.

او صریحاً اعلام کرد که دانشمندان چینی باید "گرایشات سیاسی درست" داشته باشند و "آغشته به احساسات میهن پرستانه" باشند. نفوذ چین در منازعات قطب جنوب، تفسیر گسترده‌تر چین از حق طبیعی این کشور برای رهبری در حکمرانی بین‌المللی را تقویت می‌کند. علاوه بر این، ارتش آزادیبخش خلق مدتی است که بر این احتمال که مناطق قطبی مناطقی برای "درگیری جدید ژئوپلیتیکی" باشند، تاکید کرده است.

آن ماری بردی، کارشناس نیوزیلندی، کارشناس چین، نقشه‌برداری قطب جنوب چین از بستر اقیانوس جنوبی را برای حمل و نقل و/یا ترافیک زیردریایی در آینده برجسته کرد. چین مناطق قطبی را به ابتکار «یک کمربند، یک جاده» در ساخت «گذرگاه آبی اقتصادی» برای حفاظت از منافع ملی خود و «ساختن چین به یک نیروگاه فراساحلی» مرتبط کرده است. قطب جنوب و اقیانوس جنوبی ادامه اهداف اقتصادی دریایی پکن و دستیابی به منابع و ایجاد مسیرهای تجاری مرتبط است و شرایط را برای قابلیت های دوگانه برای کنترل موثر منطقه فراهم می کند.

شکست چین در پیروی از الزامات بازرسی قطب جنوب، هدف اصلی معاهده را تضعیف می‌کند و پیروی ضعیف، نظامی‌سازی را در زیر آستانه افتتاحیه تشویق می‌کند. اگر رقابت با ایالات متحده و/یا استرالیا تشدید شود و چین حضور نظامی خود را در قطب جنوب تقویت کند، عواقب آن برای استرالیا جدی خواهد بود.

مسابقه استراتژیک قطب جنوب

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

رقابت در این قاره همیشه شامل سایر بازیکنان بوده است. ایالات متحده در میانجیگری معاهده قطب جنوب نقش اساسی داشت و (همراه با اتحاد جماهیر شوروی) توانست حق حاکمیت سایر کشورها را انکار کند. سیاست ایالات متحده تعهد به استفاده از قطب جنوب را فقط برای اهداف صلح آمیز و دسترسی آزاد به علم تقویت می کند. با این حال، ایالات متحده "دعاهای ارضی خارجی" را به رسمیت نمی شناسد و "حق مشارکت در هرگونه استفاده آینده از منطقه را برای خود محفوظ می دارد."

ایالات متحده در حال حاضر به دنبال حضور فیزیکی قوی تر است، با تفاهم نامه ریاست جمهوری 2020 که بر یخ شکن های جدید امنیتی قطبی تمرکز دارد. دولت بایدن این تمرکز را معکوس نکرده است. در همین حال، چگونگی کمک ایالات متحده به حفاظت از محیط زیست در قطب جنوب، چه در کوتاه مدت و چه در بلند مدت، حیاتی خواهد بود.

علیرغم روابط تاریخی و اتحاد نزدیک واشنگتن و کانبرا، ایالات متحده به طور مداوم ادعاهای ارضی استرالیا در قطب جنوب را رد کرده و این حق را (همراه با روسیه) برای ادعاهای آینده برای خود محفوظ می داند. با این حال، اخیراً ایالات متحده اقداماتی را نشان داده است که می تواند با حمایت از معاهده و تأکید مجدد بر تعهد خود به ممنوعیت بهره برداری از منابع معدنی، منافع جمعی را بر منافع یکجانبه اولویت دهد. با ادامه رقابت و همکاری با چین، به عنوان مثال در مورد تغییرات آب و هوایی، ایالات متحده می تواند اعتباری برای تضمین عدم استفاده از هیدروکربن ها و مواد معدنی قطب جنوب داشته باشد.

استرالیا موقعیت خوبی برای دنبال کردن سرمایه گذاری های مشترک دارد و موقعیت تاریخی خود را در قطب جنوب با همکاری نزدیک با متحدان و اعضای معاهده برای حفظ اهداف صلح آمیز و تحقیقاتی معاهده تقویت می کند. و ایجاد تدابیر انطباق قوی در سیستم معاهده برای رفع شکاف هایی که قطب جنوب را در معرض بهره برداری قرار می دهد و سیستم پیمان آن را به طور فزاینده ای آسیب پذیر می کند.