90 درصد از موفقیت از آغاز آن ناشی می شود - یا در مورد تعامل ایالات متحده در جنوب شرقی آسیا می گوید. معلوم نیست اول کی گفته. این جمله را برخی به درک میچل، سفیر سابق میانمار و برخی دیگر به هیلاری کلینتون نسبت می دهند. تد یوهو، نماینده کنگره، طی یک کمیته فرعی مجلس نمایندگان برای آسیا و اقیانوسیه در سال 2017، آن را کمی متفاوت بیان کرد: "80 درصد موفقیت در جبهه دیپلماسی در آسیای جنوب شرقی است." چه 80 درصد باشد چه 90 درصد، و علیرغم این واقعیت که این خط از کمدین وودی آلن گرفته شده بود، که آن را به عنوان یک شوخی ساخته بود، اکنون به تعویق افتاده است. اما چند بار این آشغال توسط افراد جدی تکرار شده تا به چیزی نزدیک به افکار عمومی تبدیل شود؟ توجه داشته باشید، این نه تنها حمایتی نیست، بلکه انفرادی نیز هست.
این به صراحت بیان می کند که رهبران آسیای جنوب شرقی را باید خوش شانس دانست که یک ملخ بزرگ از واشنگتن از آنها بازدید می کند. و تلویحاً نشان می دهد که بهترین شکل دیپلماسی توسط همان بزرگانی انجام می شود که در یک یا دو روز به پایتخت آسیای جنوب شرقی می رسند، در حالت ایده آل خلاصه هایی را که برای آنها تهیه شده است بخوانند و امیدوارند میزبان محترم خود را با وعده تعهدات امنیتی مجذوب کنند. و سرمایه گذاری اقتصادی
مشکلات آشکار است. برای شروع، درخشش یک بزرگوار میهمان در واشنگتن در حال محو شدن است. ما در روزهای قبل از سال 2011 (قبل از "بازگشت") نیستیم، زمانی که منطقه به عنوان بن بست برای قدرت ایالات متحده تلقی می شد، و به ویژه در زمان دولت جورج دبلیو بوش، که تقریباً هیچ دیداری از سوی سیاستمداران ارشد ایالات متحده دریافت نکرد. امروز، مردم جنوب شرق آسیا (و به ویژه رهبران آنها) به جای اینکه فقط از حضور خود در همان صحنه شگفت زده شوند، به آنچه که مقام آمریکایی میهمان برای گفتن دارد، علاقه بیشتری دارند. آخرین دیدار آنتونی بلینکن وزیر امور خارجه از اندونزی در اوایل دسامبر تنها به دلیل عبارات وی قابل توجه بود، که به نظر می رسد نشان می دهد که ایالات متحده با کشورهای آسیای جنوب شرقی همانطور که هستند رفتار خواهد کرد، نه جایی که آنها در طیف ایالات متحده رتبه بندی می کنند - نفوذ چین. با این حال سخنرانی وی در جاکارتا از سوی برخی تحلیلگران رد شد زیرا حاوی وعده یا تضمین جدیدی نبود.
مشکل دیگر این است که "چه کسی" ظاهر می شود؟ اشتباه نیست، درک گروسمن، رند، در «گزارش پایان سال» اخیر خود در مورد دولت بایدن در آسیای جنوب شرقی، فهرستی از مقامات ارشد را ذکر کرد که نشان دادن سال گذشته: «کامالا هریس معاون رئیس جمهور (سنگاپور و ویتنام)، وزیر دفاع لوید آستین (سنگاپور، فیلیپین و ویتنام)، معاون وزیر امور خارجه وندی شرمن (اندونزی، کامبوج و تایلند)، دستیار تازه منصوب شده وزیر امور خارجه در امور خارجه ( مالزی، اندونزی، سنگاپور و تایلند) و وزیر امور خارجه آنتونی بلینکن (اندونزی و مالزی).
این می تواند مثبت تلقی شود، به ویژه در مقایسه با سال های آخر دولت ترامپ، زمانی که آسیای جنوب شرقی شاهد بازدیدهای کمی از سوی مقامات ارشد بود. کمترین کاهش در اجلاس سران آسه آن در سال 2019 رخ داد، زمانی که دولت ترامپ، مشاور امنیت ملی سطح پایین رابرت اوبراین را فرستاد، بی توجهی که باعث شد چندین رهبر آسیای جنوب شرقی اجلاس بعدی آمریکا و آسه آن را تحریم کنند.
با این حال، حتی در آن زمان نیز، بازدید بزرگان وزارتخانه های دولتی و نظامی در سال 2021 این واقعیت را جبران نکرد که بایدن به خود زحمت تلفن هیچ یک از رهبران آسیای جنوب شرقی را بردارد. گروسمن در مقاله فوق می نویسد: «همکاران آسیای جنوب شرقی از اینکه چرا حتی نمی توانند تماس تلفنی برقرار کنند، بی اطلاع هستند. این را با سال اول ترامپ مقایسه کنید، زمانی که او قبل از شروع به کار با نخست وزیر وقت ویتنام، نگوین ژوان فوک، و رئیس جمهور فیلیپین، رودریگو دوترته، صحبت کرد. او همچنین در همان سال با Phuc و نخست وزیر تایلند پرایوت چان او چا ملاقات کرد. کووید-19 ممکن است بهانه‌ای باشد برای اینکه بایدن شخصاً با یکی از رهبران آسیای جنوب شرقی ملاقات نکند، اما این توضیح نمی‌دهد که چرا او حتی تلفن را برنمی‌دارد. ممکن است امسال شاهد پیشرفت هایی باشیم، اگرچه در نشست ویژه بین ایالات متحده و آسه آن، که بایدن در نوامبر پیشنهاد کرد و قرار بود در این ماه برگزار شود، اوضاع آرام شد.
اما تئوری «نمایش صرف» نشان می‌دهد که دیپلماسی به بهترین وجه توسط بالاترین مقام‌ها انجام می‌شود، نه آنهایی که کار اصلی دیپلماسی هستند: سفیران. طبق آخرین به روز رسانی انجمن روابط خارجی آمریکا، در حال حاضر هیچ سفیر ایالات متحده در فیلیپین، تایلند یا تیمور شرقی وجود ندارد. (تایلند و فیلیپین دو متحد آمریکا در منطقه هستند.) سفیران در ویتنام (مارک ناپر)، سنگاپور (جاناتان اریک کاپلان) و برونئی (کارین مک کللند) تنها در دسامبر یا نوامبر تایید شدند و هنوز تایید نشده اند. رسما وارد کشور شد. علاوه بر این، هنوز هیچ سفیری در بلوک آسه آن وجود ندارد.
اگر دولت بایدن واقعاً متعهد است که هر موضوعی را برای چین ایجاد نکند، همانطور که طرفین گفتند، خوب است که به سرعت یک سفیر جدید در آسه آن منصوب شود، نقشی که باید سیاست های داخلی هر یک از 10 عضو را نادیده بگیرد و فقط تمرکز کند. در مورد نیازهای جمعی آنها و اگر سفیر آسه آن، هر که باشد، نفوذ واقعی داشته باشد، موضوع با چین بیشتر کمرنگ خواهد شد.
در حال حاضر سفیران آمریکایی با سابقه طولانی مدت در منطقه دبلیو پاتریک مورفی (از اواسط سال 2019 در کامبوج) و پیتر ام. هاموند (از اواخر سال 2019 در لائوس) هستند. این را نمی توان کشورهای بزرگتر و شاید مهمتر در سطح جهانی در منطقه از دست داد. سونگ کیم تنها از سال 2020 در اندونزی بوده است. بیشتر این موارد را می توان به دولت ترامپ نسبت داد که از نظر آسیب شناختی در انتصاب سفیران کند است. سال گذشته می توان تقصیر بیشتری را متوجه جمهوری خواهان در سنا کرد. سناتور تد کروز در بیشتر سال 2021 قرار ملاقات های سفیر خود را برای اعمال فشار بر بحث در مورد نورد استریم 2، خط لوله گاز روسیه-آلمان انجام داده است.
اگر کسی کمی مثبت می خواهد، مارک ناپر، سفیر جدید در ویتنام، انتخاب خوبی به نظر می رسد. و می توان تصور کرد که با دن کریتنبرینک، دستیار وزیر امور خارجه آمریکا در شرق آسیا و اقیانوسیه، سفیر سابق در ویتنام، به خوبی کار خواهد کرد.
[ad_2]
مقالات مشابه
- NRL راضی آسادا جدول زمانی
- گوگل دودل جشن زن ترکی اخترفیزیکدان Dilhan Eryurt
- توضیح دیپلماسی خاموش تایلند در میانمار - The Diplomat
- چرا سرور مجازی ترکیه را برای کارهای اینترنتی خود انتخاب کنید؟
- Flu could strain health system already burdened by COVID-19
- وزارت دادگستری می بندد تحقیقات Loeffler, فاینستاین Inhofe
- عدم قطعیت آویزان بیش از coronavirus بسته امداد به عنوان clock کنه
- استرالیا ارائه پناهگاه امن ویزا برای هنگ کنگ از ساکنان
- مورگان شک و تردید T20 جام جهانی پیش خواهد رفت
- شرکت صادرات و واردات کالاهای مختلف از جمله کاشی و سرامیک و ارائه دهنده خدمات ترانزیت و بارگیری دریایی و ریلی و ترخیص کالا برای کشورهای مختلف از جمله روسیه و کشورهای حوزه cis و سایر نقاط جهان - بازرگانی علی قانعی