مورد آزار و شکنجه ICBM های مسلح متعارف چین - The Diplomat

موجودی رو به رشد حداقل 200 سیلو موشک بالستیک قاره پیما (ICBM) در سه سیلو در گوانگژو، هامی و هانگین بنر، گفتمان در مورد استراتژی هسته ای در حال تحول چین را تجدید کرده است. این داستان در گزارش سال 2021 وزارت دفاع ایالات متحده با عنوان "توسعه نظامی و توسعه امنیت با جمهوری خلق چین" به اوج رسید، که بیان می کند که چین "در هنگام پرتاب از یک موضع احتیاطی استفاده می کند."

اما اگر این ICBM ها و سایر سامانه های راهبردی پرتاب بالقوه که چین در اختیار دارد، نقش ضربتی معمولی داشته باشند، چه؟ ایالات متحده حداقل برای چندین دهه استفاده از ICBM را برای مأموریت های ضربتی متعارف در نظر گرفته است و چین هرگز آشکارا این احتمال را رد نکرده است.

این ایده بدون انتقاد نیست، که بسیاری از آنها حول محور هزینه ها و ترس از تشدید تنش هستند. با این حال، اینها سیستم های تسلیحاتی چین هستند که می توانند هر طور که صلاح می دانند استفاده کنند. به این ترتیب، ما باید ارزیابی های خود را در مورد اینکه چگونه چین ممکن است قصد استفاده از زرادخانه رو به رشد خود را داشته باشد، بر اساس طرز فکر چین در مورد استفاده از زور قرار دهیم. نه اینکه ایالات متحده یا دیگر بازیگران خارجی در مورد آن چگونه فکر می کنند.

شواهد غیرمستقیم به چین اشاره دارد می تواند، شاید استفاده از ICBM را در نقش کوبه ای معمولی در نظر بگیرید. به ویژه، ارتش آزادیبخش خلق چین (PLA) در یک مقطع آشکارا استفاده از ICBM را در نقش ضربتی متعارف در نظر گرفت، PLA همچنان گفت که می خواهد یک موشک زمین به زمین داشته باشد که بتواند به عمق "عمق استراتژیک" دشمن حمله کند. و آموزش PLA. همچنان اشاره می کند که چین نگرانی در مورد خطر بیشتر تشدید تنش هسته ای مرتبط با درهم تنیدگی تسلیحات هسته ای و متعارف را ندارد.

یک ایده متولد می شود

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

ایده استفاده از ICBM در نقش کوبه ای معمولی برای PLA بیگانه نیست.

"علم مبارزات توپخانه دوم" PLA یک نشریه نظامی در سال 2004 است که به طور گسترده در مورد چگونگی قصد ارتش چین برای استفاده از نیروهای موشکی استراتژیک خود در طول جنگ بحث می کند. اگرچه این سند تا این مرحله بسیار قدیمی است، اما همچنان به عنوان یکی از معدود منابع در دسترس عموم است که دریچه ای از نحوه برخورد PLA با حملات موشکی هسته ای و متعارف ارائه می دهد.

در بخشی از این نشریه که در مورد مشارکت سپاه دوم توپخانه PLA (در حال حاضر نیروهای موشکی PLA) در عملیات مشترک برای "مقاومت در برابر مداخله دشمن قدرتمند" بحث می کند، نویسندگان بیان می کنند:

… موشک‌های دوربرد یا موشک‌های قاره‌پیما مجهز به کلاهک‌های معمولی را با دقت انتخاب کنید تا قلمرو دشمن و اراده آنها برای نبرد را هدف قرار دهید، و در لحظه مناسب یک حمله هشدار دهنده دوربرد بزنید. این باعث می شود که دشمن تمایلی به تحمل حملات غیرقابل تحمل نداشته باشد و عملیات مداخله او را محدود کند. ("علم نبردهای توپخانه دوم، ص 402)

PLA از اصطلاح "دشمن قدرتمند" به عنوان اشاره ای مایل به ایالات متحده در اسناد و مقالات عمومی استفاده می کند. این مرجع یکباره نشان می دهد که حداقل در سال 2004، واحدهای PLA استفاده از ICBM های مسلح متعارف را علیه ایالات متحده به عنوان یک گزینه مناسب در نظر گرفتند.

به نظر می رسد این ایده حداقل در بخش هایی از PLA تا به امروز ادامه دارد. آخرین ویرایش PLA از Science of Military Strategy، یک نشریه نظامی PLA که توسط دانشگاه دفاع ملی آن منتشر شده است، نیاز روزافزون به واحدهای موشکی استراتژیک برای ادغام قابلیت‌های هسته‌ای و متعارف را توضیح می‌دهد تا جایی که تشکل‌های تاکتیکی دارای قابلیت دوگانه هستند. یک پلت فرم اطلاعات و فرماندهی یکپارچه

اگرچه این بیانیه به خودی خود به این معنا نیست که PLA قصد دارد یک ICBM با قابلیت دوگانه ایجاد کند، این بخش از نشریه همچنان به ارجاعات نادرست مبنی بر اینکه وجود یک ICBM با قابلیت دوگانه یک حالت نهایی ممکن است اشاره می کند. علم استراتژی نظامی مفهوم حمله جهانی سریع توسط ایالات متحده و تلاش های روسیه برای ترکیب قابلیت های هسته ای و متعارف را به عنوان شاخصی از روندهای جهانی توصیف می کند. به نظر می رسد منطق سیستم های دو ظرفیتی دوگانه است. اول، این نشریه بیان می‌کند که تقاضا برای فرصتی برای درگیر کردن اهداف سخت، حساس و زودگذر وجود دارد. دوم، سودمندی عملیاتی "موشک های استراتژیک هسته ای" در حال کاهش است. این مولفه دوم احتمالاً به دلیل تشخیص آشکار PLA است که تشدید به مبادله هسته ای نه مطلوب است و نه محتمل.

ICBM برای جنگ برای تخریب سیستم ها

میل به توانایی جهانی برای حملات متعارف نیز به خوبی با چارچوب فعلی PLA در مورد چگونگی پیروزی در جنگ ها مطابقت دارد. ایده جنگ برای از بین بردن سیستم ها مستلزم یک "سبک طب سوزنی" برای ضربه زدن به اهداف کلیدی است تا بتواند سیستم رزمی دشمن را فلج کند و اراده دشمن برای مبارزه را کاهش دهد. PLA در علم استراتژی نظامی بیان می کند که اهداف فعالیت های حمله استراتژیک باید شامل فرماندهی و کنترل ملی، نظامی، انرژی، ارتباطات، زیرساخت های حمل و نقل و سیستم های تسلیحات استراتژیک باشد. آنها در ادامه این کتاب گفتند که "اهدافی که باید توسط موشک های زمین به زمین معمولی مورد اصابت قرار گیرند، در درجه اول در عمق استراتژیک دشمن قرار دارند و توانایی حملات دوربرد دقیق معمولی از اهمیت بیشتری برخوردار است."

بسیاری از تأسیسات ایالات متحده که در یکی از دسته های فوق قرار می گیرند در قاره ایالات متحده (CONUS) واقع شده اند و بسیار فراتر از برد تقریباً 4000 کیلومتری موشک بالستیک میان برد DF-26 PLA هستند. موشک بالستیک دوربرد DF-27 با برد احتمالی 5000 تا 8000 کیلومتر فرصت هایی را برای اهداف ایالات متحده در هاوایی و آلاسکا و همچنین در سراسر استرالیا باز می کند، اما هنوز قادر به رسیدن به اهداف مبتنی بر CONUS نخواهد بود.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

با این حال، حتی کوتاه ترین ICBM مدرن در موجودی PLA، DF-31 ICBM با برد حدود 11000 کیلومتر، اگر در سه میدان سیلوی شناخته شده نصب شود، می تواند به بخش زیادی از CONUS برسد. سایر مدل‌های PLA ICBM مانند DF-41 یا DF-5 پوشش بیشتری از اهداف مبتنی بر CONUS ارائه می‌دهند.

به غیر از موشک های بالستیک قاره پیمای زمینی، چین عملاً هیچ وسیله ای برای انجام حملات جنبشی به اهداف CONUS از سال 2021 ندارد. اگرچه عملیات شبکه PLA علیه زیرساخت های ایالات متحده راه های جایگزین مناسبی برای تخریب برخی از اهداف کلیدی CONUS ارائه می دهد، اما هیچ جایگزینی برای تخریب فیزیکی وجود ندارد. .

خطرات درهم تنیدگی و تشدید

پیگیری PLA برای سیستم های تسلیحاتی که قادر به حملات متعارف و هسته ای هستند، ناگزیر به بحث در مورد خطرات درهم تنیدگی منجر می شود. بحث‌های مربوط به درهم تنیدگی هسته‌ای- متعارف اغلب نشان می‌دهد که ایالات متحده عمداً از نیروهای متعارف برای نابودی نیروهای هسته‌ای چین استفاده نخواهد کرد، مگر اینکه ایالات متحده حمله هسته‌ای از سوی چین را اجتناب‌ناپذیر ببیند.

با این حال، به نظر نمی رسد که PLA با این فرض موافق باشد.

حداقل بخش‌هایی از PLA مدت‌هاست که گفته‌اند که ایالات متحده و سایر دشمنان، نیروهای هسته‌ای PLA را تحت حملات متعارف، حتی قبل از تبادل هسته‌ای قرار خواهند داد. "علم کمپین های توپخانه دوم" فوق الذکر بیان می کند که در آماده سازی برای کمپین ضد حمله هسته ای، نیروهای هسته ای چین باید اقداماتی را برای کاهش اثرات نه تنها حملات هسته ای دشمن بلکه همچنین حملات متعارف دشمن با استفاده از مهمات دقیق انجام دهند. حتی می تواند در ابتدا درگیری ایجاد شود.

واحدهای هسته ای عملیاتی PLA همچنان به ساخت و آموزش گسترده برای برآوردن نیازهای بقا در برابر تهدیدات متعارف تا امروز ادامه می دهند. این فرودگاه که میزبان تیپ بمب افکن 106 PLA است، واحدی که احتمالاً بخش هسته ای نوپای PLA از سه گانه هسته ای را نمایندگی می کند، دارای یک سایت دفاع هوایی کوتاه برد است که فقط برای محافظت در برابر تهدیدات هوایی متعارف مفید است. تیپ 663 نیروی موشکی PLA، یگانی که منحصراً به موشک های بالستیک قاره پیمای DF-31 مجهز شده است، تنها در سال جاری برای مقابله با عملیات های ویژه دشمن و تیم های حمله دقیق متعارف آموزش دیده است. حداقل سه مورد دیگر گزارش شده است که واحدهای PLA مجهز به موشک های بالستیک قاره پیما در سال 2021 آموزش های مشابهی را انجام داده اند.

ادامه تحصیل و آموزش نشان می‌دهد که PLA مدت‌هاست که تصور می‌کرده است که نیروهای هسته‌ای آن احتمالاً در آغاز درگیری هدف حملات متعارف قرار خواهند گرفت. به این ترتیب، استدلال‌های قوی وجود دارد مبنی بر اینکه PLA در صورت استفاده از موشک‌های بالستیک قاره‌پیما در نقشی متعارف، خطر افزایش تنش هسته‌ای را درک نمی‌کند.

اطمینان احتمالی PLA مبنی بر اینکه دشمنان شاهد اختلاط همزمان قابلیت‌های هسته‌ای و متعارف در سطح تاکتیکی نخواهند بود، ممکن است با سیاست «عدم استفاده اولیه» آنها هدایت شود. چین ممکن است این سیاست را پیامی روشن به ایالات متحده و سایر کشورهای دارای توان هسته ای ببیند که PLA ذاتاً از سیستم های دارای قابلیت هسته ای شلیک می کند. اراده تا زمانی که نیروی هسته ای دشمن از سلاح هسته ای علیه چین استفاده نکند، به کلاهک های معمولی مسلح شود. PLA می‌تواند این منطق را به نهایت برساند و چنین قاعده‌ای را به‌طور یک‌جانبه برای همه سامانه‌های پرتاب هسته‌ای اعمال کند، خواه موشک بالستیک میان‌برد DF-26 یا موشک بالستیک میان‌برد DF-41 باشد.

تفکر بیشتر و نگرانی کمتر

برای روشن بودن، شواهد مورد بحث کاملاً غیرمستقیم است و به صراحت افزایش نیروهای ICBM چین را به یک مأموریت ضربتی متعارف مرتبط نمی کند. با این حال، شواهد زیادی وجود دارد که نشان می‌دهد این احتمال وجود دارد که چین در حال حاضر یا می‌تواند استفاده از ICBM‌های زمینی یا سایر سیستم‌های پرتاب استراتژیک را در نقشی متعارف در نظر بگیرد.

ایالات متحده باید در مورد امکان حمله به اهداف CONUS در صورت بروز درگیری با چین فکر کند. فهرست اهداف ایالات متحده در معرض خطر حمله PLA، چه توسط نیروهای زمینی، دریایی، هوایی، فضایی یا شبکه ای PLA، هر سال به افزایش خود ادامه می دهد. اگر PLA تصمیم بگیرد که ایده خوبی را عملیاتی کند و از ICBM برای ماموریت های ضربتی متعارف استفاده کند، این لیست از اهدافی که باید از آنها دفاع کرد و توانایی های دشمن باید به طور چشمگیری افزایش یابد. حتی اگر PLA تصمیم بگیرد که نیروهای ICBM خود را صرفاً برای مأموریت‌های هسته‌ای حفظ کند، سایر قابلیت‌های PLA در حال ظهور، مانند توانایی رو به رشد آن‌ها در حمله به آب آبی یا قابلیت‌های بمب‌افکن دوربرد آینده، احتمالاً حداقل بخشی از CONUS را در آینده به خطر می‌اندازد. . PLA حتی به حملات "فضا به زمین" به عنوان ویژگی ذاتی عملیات نظامی در فضا اشاره می کند.

به طور جداگانه، استدلال بالقوه ای برای رد برخی ترس ها مبنی بر اینکه همگرایی توانمندی های هسته ای و متعارف PLA منجر به افزایش خطر تشدید تنش هسته ای شود، وجود دارد. چین احتمالاً پیشنهاد می کند که مخالفانش نیروهای هسته ای PLA را در هر زمانی از درگیری با حملات متعارف هدف قرار دهند. اگرچه تقریباً به طور قطع تفاوت‌های ظریفی در این فرض وجود دارد که شامل تمایز بین نیروهای کاملاً هسته‌ای و نیروهای ترکیبی می‌شود، تخریب نیروهای PLA با قابلیت هسته‌ای ممکن است آنقدر که تصور می‌شد تشدید نشود.