مشارکت اندونزی در COP26 - The Diplomat

کنفرانس دو هفته ای COP26 در گلاسکو با یک پیمان آب و هوایی به پایان رسید که طیف وسیعی از واکنش ها را برانگیخت. بسیاری از کشورهای شرکت کننده مذاکرات را فراگیر و غیر شفاف می دانند. با این حال، برخی رئیس COP26 را به دلیل وظیفه شناس بودن در ایجاد تعادل بین خواسته های رقابتی کشورهای مختلف در حصول توافق، تحسین کردند.

این کنفرانس حداقل توانست قوانین بازار کربن مربوط به ماده 6 موافقتنامه پاریس 2015 را بازبینی کند. با این حال، در آخرین لحظه، هند - با حمایت چین و سایر کشورهای متکی به زغال سنگ - خواستار بازنگری برای تغییر وعده داد. "خروج تدریجی" زغال سنگ در "خروج تدریجی" در قطعنامه نهایی. این تغییر برای بسیاری ناامید کننده حیاتی بوده است، زیرا نشان داده است که تلاش‌های جمعی برای تغییر آب و هوا چقدر شکننده است.

چین و هند، اقتصادهای نوظهور و کشورهای صنعتی بزرگ، دو کشور بزرگ تولید کننده زغال سنگ در جهان هستند. این امر، ترک کامل استفاده از زغال سنگ را در دهه های آینده برای آنها دشوار خواهد کرد. نماینده هند در COP26 اهمیت درک شرایط ملی برای دستیابی به اهداف جهانی آب و هوا را بیان کرد، زیرا رهایی مردم از فقر همچنان اولویت اصلی کشوری مانند هند (و بسیاری از کشورهای در حال توسعه) است.

اندونزی همچنین یکی از بزرگترین صادرکنندگان زغال سنگ در جهان است که طبق گزارش ها تنها در ترم اول سال 2021 38 میلیارد دلار درآمد حاصل از صادرات داشته است. و زغال سنگ را به عنوان منبع اصلی انرژی در حمایت از توسعه سریع اقتصادی کشور مصرف می کند.

در آخرین مرحله از مذاکرات COP26، اندونزی به نتیجه نامتعادل پیمان آب و هوا اذعان کرد. با این حال، اندونزی از پیشرفت به دست آمده در تهیه پیش نویس قوانین پاریس استقبال کرد و اعلام کرد که آماده است برای اجرای دقیق سند توافق شده کار کند. اندونزی از همه کشورها خواسته است تا با روحیه اتحاد و همکاری جهانی با کمی انعطاف و سازش به وعده های خود عمل کنند. جاکارتا همچنین بر جاه طلبی های بالاتر در آینده نزدیک اصرار داشت.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

یکی از مسائل کلیدی برای COP26، جنگل زدایی بود. دولت اندونزی متعهد به دستیابی به بی طرفی کربن در بخش جنگل تا سال 2030 است، اما این هدف را به عنوان تعهدی برای پایان دادن به جنگل زدایی تعریف نمی کند. در ابتدا، برداشت های گمراه کننده ای از تصمیم اندونزی برای امضای قول COP26 وجود داشت، اما وزیر محیط زیست اندونزی به طور علنی توییت ها هدف از جنگل زدایی صفر با نیاز حیاتی اندونزی برای دستیابی به پیشرفت اقتصادی حیاتی ناسازگار است. اندونزی اولویت را به برخورد واقع بینانه، منصفانه و مناسب با مشکل جنگل زدایی می دهد.

مدیریت جنگل‌های اندونزی همواره کمک‌کنندگان خارجی و سایر ذینفعان را به عنوان راه‌حلی بالقوه برای کاهش تأثیر تغییرات آب و هوایی و تأمین درآمدهای جایگزین برای این کشور جذب کرده است. این فرض مدت‌هاست در مفهوم کاهش انتشارات ناشی از جنگل‌زدایی و تخریب جنگل (REDD) + منعکس شده است که برای اولین بار در سال 2007 ظاهر شد. موقعیت اندونزی در سایر مناطق مهم آب و هوایی نیز در COP26 بسیار پیش‌بینی شده بود.

بر این اساس، حضور جوکو "جوکووی" ویدودو رئیس جمهور اندونزی در COP26 مورد توجه بسیاری در سراسر جهان قرار گرفته است. یوکووی در سخنرانی خود به جامعه بین المللی گفت که «نرخ جنگل زدایی به میزان قابل توجهی کاهش یافته است [in Indonesia] - کمترین میزان در بیست سال گذشته آتش سوزی جنگل ها در سال 2020 82 درصد کاهش یافته است. جوکووی همچنین بر تلاش های اندونزی برای احیای 600000 هکتار جنگل های حرا پس از احیای 3 میلیون هکتار از سال 2010 تا 2019 تاکید کرد. [forestry] جوکووی قول داد این بخش که در ابتدا 60 درصد از انتشار گازهای گلخانه ای اندونزی را تشکیل می داد، تا سال 2030 به ترسیب خالص کربن خواهد رسید.

اندونزی همچنین در حال ترویج یک برنامه جنگلداری اجتماعی است، اگرچه اندازه گیری تأثیر آن بر پایداری دشوار بوده است. ماهیت دوگانه رویکرد اندونزی به جنگل‌زدایی و استفاده از زمین، بحث‌های جالبی را در مجامع جهانی محیط زیست برانگیخته است، به طوری که برخی معتقدند اندونزی به اندازه کافی انجام نمی‌دهد و برخی دیگر بر اهمیت اقتصادی این بخش برای اندونزی تأکید می‌کنند.

یکی از سیاست های مترقی و طولانی مدت جنگل زدایی در اندونزی، تعلیق جنگل زدایی اولیه است که به کاهش 45 درصدی جنگل زدایی در مناطق توقف در سال 2018 در مقایسه با 2002-2016 کمک کرد. جوکووی این سیاست را با ایجاد توقف دائمی گسترش داد.

دیگر سیاست تأثیرگذار آب و هوایی که از اندونزی می آید، «صکوک سبز» (اوراق قرضه اسلامی) و بودجه بندی آب و هوا (CBT) را به عنوان ابزارهای مالی نوآورانه آب و هوا ارائه می دهد. هر دو سیاست توسط وزیر دارایی سری مولیان ایندراواتی، که رئیس مشترک ائتلاف وزرای دارایی برای اقدام اقلیمی است، آغاز شد.

بخش جنگلداری و انرژی دو منبع اصلی معیشت در اندونزی هستند، در حالی که هر دو منبع اصلی انتشار گازهای گلخانه ای در این کشور هستند. به عنوان بخشی از تعهد اندونزی برای مشاهده اوج انتشار کربن در سال 2030، مقابله با جنگل زدایی باعث کاهش انتشار گازهای گلخانه ای تا 60 درصد می شود، در حالی که حرکت به سمت منابع انرژی پاک تر به 38 درصد منجر می شود. هرچه جنگل‌کاری و انرژی‌های تجدیدپذیر سریع‌تر در اندونزی اعمال شود، تأثیر بیشتری بر توسعه کم کربن این کشور خواهد داشت.

ایجاد اهداف جاه طلبانه اقلیمی ناگزیر ادعا می شود که هدف فرآیند COP است. اما این رویکرد مؤثری برای توسعه حاکمیت جهانی آب و هوا نیست. تنها دو دهه طول کشید تا دستورالعمل‌های روشنی برای تعهدات هر کشور برای کاهش انتشار ایجاد شود. اغلب اوقات، COP به دلیل ماهیت داوطلبانه تعهدات و تنش های سیاسی بین کشورها، پیشرفت در سیاست آب و هوا را کاهش می دهد. اندونزی به جای تعیین اهداف بالاتر، ابتدا باید بر اجرای واقعی تعهدات موجود خود در زمینه تغییرات آب و هوایی و آمادگی در برابر بلایا تمرکز کند.

پس از COP26، دو پیگیری اصلی آب و هوا وجود دارد که اندونزی باید ادامه دهد. اول، دولت اندونزی باید برای یکپارچگی و انسجام بین پیمان آب و هوای گلاسکو و تلاش‌ها یا ابتکارات داخلی مرتبط با تغییرات اقلیمی تلاش کند. این ادغام را می توان با بهینه سازی و بهبود پلت فرم های مشاوره عمومی دیجیتال تسهیل کرد.

ثانیاً، اندونزی باید روحیه همکاری فراگیر و مشارکت ذینفعان مختلف را بپذیرد. به ویژه، دولت اندونزی باید مطمئن شود که جوانان دست در دست مقامات محلی، سازمان های غیر دولتی محیط زیست و بخش خصوصی، چه از طریق پارلمان های جوانان و چه از طریق سیستم استعدادهای سبز که جوانان را هدف قرار می دهد، کار کنند. این را می توان در زمان رهبری اندونزی، زمانی که ریاست G20 در سال 2022 و ریاست ASEAN در سال 2023 خواهد بود، اعمال کرد.