سیاست های سخت کره شمالی در مورد کووید-19 هدف کیم جونگ اون برای پایان دادن به گرسنگی را تضعیف می کند - دیپلمات

کیم جونگ اون، رهبر کره شمالی در نشست اخیر حزب، بحث در مورد مذاکرات هسته ای با ایالات متحده و کره جنوبی را کنار گذاشت تا بر پایان دادن به قحطی در کره شمالی در دهه آینده و نیاز به حفظ پروتکل های سختگیرانه COVID-19 تمرکز کند. اما در کوتاه مدت، این دو هدف ناسازگار هستند.

کیم ماه هاست که درباره بحران غذایی در کره شمالی هشدار داده است. در ماه آوریل، او گفت که کره شمالی با قحطی مشابه "راهپیمایی سخت" دهه 1990 مواجه است. وی همچنین در ماه ژوئن ضمن اذعان مجدد به شرایط دشوار پیش روی کره شمالی به مناسبت هفتاد و ششمین سالگرد تاسیس حزب کارگران کره در ماه اکتبر، نسبت به بحران غذایی هشدار داد.

کره شمالی اقداماتی را برای مقابله با این بحران انجام داده است. در ماه اوت، ذخایر غلات نظامی در زمان جنگ را آزاد کرد و بنا به گزارش ها، قراردادی با چین برای مبادله زغال سنگ قاچاق با غذا منعقد کرد، اما کافی نبود.

در همین حال، سیاست صفر کووید-19 کره شمالی توانایی پیونگ یانگ برای واردات مواد غذایی و کشاورزی مورد نیاز برای مقابله با بحران غذایی داخلی را مختل می کند. برای دور نگه داشتن COVID-19 از کشور، کره شمالی تجارت در سراسر مرزهای خود را به شدت محدود کرده و اخیراً محدودیت های سفر داخلی را تشدید کرده است.

نتیجه کاهش چشمگیر تجارت با چین است که تقریباً 90 درصد تجارت کره شمالی را تشکیل می دهد. از زمان شروع همه‌گیری در سال 2020، صادرات کره شمالی به چین 77.7 درصد و واردات 80.9 درصد کاهش یافته است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

اگرچه تجارت جهانی در سال 2021 10.8 درصد رشد کرد، اما وضعیت در کره شمالی همچنان تاریک است. در حالی که تجارت در ماه های تابستان برای مدت کوتاهی بهبود یافت، واردات کره شمالی از چین در ماه نوامبر با 53.6 درصد کاهش به 226 میلیون دلار در سال جاری رسید. در همان زمان در سال 2019، قبل از همه گیری، کل واردات کره شمالی از چین 2.3 میلیارد دلار بود.

صادرات کره شمالی به چین در سال جاری تا نوامبر 2021 با 9 درصد کاهش به 42.1 میلیون دلار رسید. در سال 2019، ارزش آنها برای 11 ماه اول سال 192.6 میلیون دلار است.

در حالی که کره شمالی نوامبر گذشته برای مدت کوتاهی تلاش کرد تا مرز خود را به روی قطارهای باری باز کند، به دلیل شیوع کووید-19 در چین، به سرعت معکوس شد. با تعهد کیم به محدودیت‌های COVID-19، بعید است که تجارت در آینده نزدیک بهبود یابد.

این امر حداقل از دو جهت بر دسترسی به غذا در کره شمالی تأثیر می گذارد. اول، توانایی کره شمالی برای تولید غذا در بازار داخلی را با کاهش واردات مواد خام مانند کودها محدود می کند. دوم، و مستقیم تر، این توانایی پیونگ یانگ برای واردات مواد غذایی برای پوشش کمبود تولید داخلی را کاهش می دهد.

اخبار تولید داخلی و واردات کود اسمی خوب است. علیرغم تداوم کاهش عمیق کل واردات، کره شمالی واردات کود خود را 202.5 درصد در سال 2020 افزایش داد. همراه با بهبود آب و هوا، افزایش واردات کود به حمایت از بهبود تولید کشاورزی در سال 2020 کمک کرد، اما کل واردات کودها بیش از 50 درصد کمتر از سطح سال 2019 باقی مانده است. کره شمالی برای بیشتر کودها و مواد خام خود برای تولید کودهای داخلی به چین وابسته است و بر اهمیت تجارت برای تولید مواد غذایی در این کشور تاکید دارد.

مشکل واردات مواد غذایی به خصوص غلات است. بر اساس گزارش سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد، 68 درصد از رژیم غذایی کره شمالی از غلات، ریشه و غده تشکیل شده است. سال گذشته، در سال منتهی به نوامبر، کره شمالی غلات، ریشه یا غده از چین وارد نکرد. کاهش واردات از چین همچنین منجر به صفر شدن واردات گوشت، میوه ها و آجیل خوراکی، سبزیجات، ماهی و بی مهرگان آبزی شد.

بدون واردات، کره شمالی قادر به جبران کسری در تولید مواد غذایی داخلی نیست که در سال 2021 معادل 860000 تن غلات تخمین زده می شود. در حالی که گزارش شده است که چین در ماه آوریل 300 تن ذرت برای کمک به کره شمالی ارسال کرده است. در ماه آوریل علاوه بر آنچه که ممکن است به عنوان بخشی از کمک های خود به تجارت زغال سنگ کره شمالی و هر کمک اعلام نشده دیگری ارائه کرده باشد، کسری های قابل توجهی باقی مانده است.

داده های تاریخی نشان می دهد که کسری کامل با واردات جبران نخواهد شد. در دهه گذشته، واردات غلات از چین از کمی کمتر از 30000 تن در سال 2015 تا کمی بیش از 200000 تن در سال 2019 متغیر بوده است. با این حال، اگر کره شمالی منابع بیشتری را به واردات غلات به میزان کل سال 2019 اختصاص دهد. تفاوت قابل توجهی در کاهش کمبود مواد غذایی ایجاد کند.

پر کردن این شکاف مستلزم کاهش محدودیت‌های مرزی برای امکان خرید بیشتر غلات، کود و کمک‌های غذایی است، اما سیاست صفر کره شمالی در برابر کووید-19 به این معنی است که باز شدن دائمی آن بعید است. در عوض، رژیم احتمالاً محدودیت‌ها را در تابستان کاهش می‌دهد، زیرا خطر ابتلا به عفونت در دو سال گذشته کاهش یافته است.

حتی در این صورت، تا زمانی که چین و کره شمالی به سیاست صفر در مورد COVID-19 پایبند باشند، افتتاح همچنان به طور بالقوه متوقف خواهد شد. نوع Omicron نسبت به انواع دیگر قابل انتقال تر است و احتمالاً گزینه های اضافی برای نگرانی قبل از پایان همه گیری وجود دارد. در نتیجه، تلاش‌های آتی برای بازگرداندن خدمات قطار باری همچنان منجر به اختلالات ناشی از شیوع جدید خواهد شد. حتی ساخت مراکز ضد عفونی در کره شمالی احتمالاً کمترین تأثیر را خواهد داشت، زیرا آنها به طور مطلوب تجارت را به تابعی از ظرفیت خود تقسیم بر زمان لازم برای رفع آلودگی محدود می کنند. تا زمانی که کره شمالی نتواند به سمت سیاست زندگی با COVID-19 حرکت کند - چیزی که دشوار خواهد بود، در حالی که پیونگ یانگ به رد پیشنهادات برای واکسن از خارج ادامه می دهد - محدودیت هایی در تجارت وجود خواهد داشت.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

زمانی که کیم جونگ اون برای اولین بار یک دهه پیش به قدرت رسید، قول داد که مردم کره شمالی دیگر کمربند خود را ببندند. این تعهدی است که او به آن عمل نکرده است. اگر قرار است کیم این بار موفق شود، احتمالاً باید انتخاب های سیاسی در مورد بازارها، سرمایه گذاری داخلی در کشاورزی و واردات داشته باشد، چیزی که او در دهه اول قدرت خود نمی خواست انجام دهد. با این حال، تا زمانی که رژیم سیاست کووید-19 صفر را حفظ کند، کره شمالی همچنان با بحران غذایی داخلی مواجه خواهد شد.