خبرنگار عکس در بازداشتگاه میانمار در میان سرکوب مطبوعات کشته شد - The Diplomat

یک عکاس آزاد اولین خبرنگاری بود که در طول بازداشت در میانمار از زمان به قدرت رسیدن ارتش در ماه فوریه جان خود را از دست داد که منجر به بحرانی در کشور شد. در یک پیچ و تاب وحشیانه طنز، سو ناینگ در روز حقوق بشر (10 دسامبر) در حالی که بایکوت قابل توجه اعتصاب خاموش در لاتا، یانگون، زمانی که مردم در اعتراض خاموش علیه نظامیان، خیابان ها را ترک کردند، مستند می کرد، توسط نیروهای حکومت نظامی دستگیر شد.

رادیو آسیای آزاد دیروز گزارش داد که مرگ توسط اعضای خانواده سو ناینگ تایید شده است. به گزارش آسوشیتدپرس، اعضای خانواده صبح روز سه شنبه از مرگ مطلع شدند و جسد در همان روز سوزانده شد.

این طراح گرافیک و عکاس آزاد که همسر و فرزندی از خود به جا گذاشته است، اولین روزنامه نگاری است که از زمان به قدرت رسیدن ارتش در فوریه و سرنگونی دولت منتخب به رهبری آنگ سان سوچی و اتحادیه ملی برای دموکراسی در بازداشت درگذشت. (NLD).

بیش از 100 روزنامه نگار از زمان کودتا بازداشت شده اند، زیرا نیروهای مسلح میانمار یا تاتمادو سرکوب تهدیدآمیزی علیه مقاومت انجام دادند که به سرعت در مخالفت با آن ظاهر شد. حدود نیمی از آن زمان آزاد شده اند، اما گروه مدافع گزارشگران بدون مرز (RSF). مدعی است 53 روزنامه نگار همچنان در بازداشت هستند. طبق گزارشی در The Irrawaddy، مقامات حکومت نظامی این هفته سه روزنامه نگار در ایالت شان را به اتهام انتشار اطلاعات نادرست به سه سال زندان محکوم کردند.

ترور سو ناینگ نشان می دهد که تا چه حد تسلط نظامی کشور را از یک بازار رسانه ای پر رونق به منطقه ای عمیقاً نامناسب برای خبرنگاران مستقل تبدیل کرده است. در طول دهه اصلاحات دموکراتیک محدود در دهه قبل از کودتا، رسانه های میانمار شکوفا شدند: گروه های رسانه ای تبعیدی مانند صدای دموکراتیک برمه (DVB) و The Irrawaddy به این کشور نقل مکان کردند و روزنامه ها و مجلات جدید ظهور کردند. اگرچه آزادی مطبوعات هنوز به شدت توسط دولت NLD محدود بود، اما دنیایی دور از سرکوب گسترده ای بود که روزنامه نگاران در کشور اکنون با آن مواجه هستند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

پس از کودتا، DVB و سایر رسانه های در تبعید مجبور به بازگشت به زیرزمین و در تبعید شدند. همانطور که فیلیپ اسماکر در مقاله ای در این هفته برای The Diplomat به تفصیل گفت، روزنامه نگاران همچنان مانند روزهای حکومت نظامی قدیمی، خطرات جدی را برای گزارش وضعیت کشور متحمل می شوند.

پس از تیراندازی هفته گذشته عیسی مالابانان روزنامه نگار فیلیپینی (بیست و دومین نفری که جان خود را به رئیس جمهور رودریگو دوترته از دست داد) و محکومیت و حبس دیروز، فام، مخالف و فعال برجسته ویتنامی، ترور سو ناینگ به یک هفته تضعیف کننده آزادی بیان در جنوب شرقی آسیا پایان داد. دوان ترانگ برای تبلیغات ضد دولتی.

سو ناینگ اولین فردی نیست که در 10 ماه گذشته در بازداشت مشکوک در میانمار جان خود را از دست می دهد. در ماه اکتبر، انجمن کمک به زندانیان سیاسی، که بر بازداشت ها و قتل های پس از کودتا نظارت می کند، 131 مورد مرگ در بازداشت را گزارش کرد که بسیاری از آنها فعالان سیاسی و اعضای NLD بودند. در موارد متعددی که اجساد به اعضای خانواده عزادار تحویل داده شد، زخم هایی وجود داشت که نشان می داد افراد تحت شکنجه قرار گرفته اند.

بر اساس تحقیقات اخیر آسوشیتدپرس، مراکز بازجویی در میانمار به طور فزاینده ای از شکنجه علیه زندانیان استفاده می کنند. اوایل این هفته، پروژه پاسخگویی میانمار اعلام کرد که شواهدی را به دادگاه کیفری بین‌المللی ارائه کرده است و از دادگاه مستقر در لاهه خواسته است تا تحقیقات جنایی در مورد "استفاده گسترده و سیستماتیک از شکنجه" توسط ارتش آغاز کند.

این نیز یک روش جدید نیست. در ژوئن، AAPP گزارش داد که 127 مورد مرگ ناشی از شکنجه در اردوگاه‌های بازجویی، زندان‌ها و دستگیری‌های پلیس تحت شورای دولتی برای اعاده نظم (1988-1997) و شورای دولتی صلح و توسعه (1997-2011) جمع‌آوری کرده است. مقایسه اجمالی این ارقام با ارقام انباشته شده توسط حکومت نظامی در تنها 10 ماه نشان دهنده وسعت کامل وحشیگری است که در کشور به راه افتاده است.