اصلاحات "جدید" وعده داده شده در ازبکستان کجاست؟ "دیپلمات."

مناظره | نظر | آسیای مرکزی

هنگامی که ازبکستان شروع به آزادی زندانیان سیاسی کرد که در طول دهه‌ها حکومت استبدادی اسلام کریموف زندانی کرده بود، بسیاری امیدوار بودند که این آغاز یک تغییر باشد که به شدت مورد نیاز بود. من خودم بودم در سال 2017 از زندان آزاد شد. از سال 2008، زمانی که به اتهامات واهی در زندان بودم، برخی چیزها در کشور من تغییر کرده است. اصلاحات اقتصادی در اوایل سال 2016 و پس از اعلام این موضوع، رئیس جمهور جدید شوکت میرضیایف انجام شد هدف ایجاد یک دولت دموکراتیک. من پر از امید و شک و تردید بودم که مردی که به مدت 13 سال نخست وزیر کریموف بود و به غلغلک دادن رژیم سرکوبگر او کمک کرد، تغییری واقعی ایجاد کند.

متأسفانه، در حالی که رئیس جمهور میرضیایف وعده های اصلاحی زیادی داده است، اکثر آنها مانند بسیاری از پوسته های بادام زمینی دور ریخته شده اند.

به گفته ازبکستان، هزاران نفر از زندانیان محاکمه محروم همچنان در زندان های ازبکستان نگهداری می شوند گزارش اخیر دولت آمریکا. یکی از آنها اسد تورسونوف، معلم سال ریاضیات در سال های 2006 و 2007 است. او در سال 2008 به اتهامات ساختگی به 19 سال زندان محکوم شد و هنوز در زندان است. در حالی که نزدیک به 10 سال در زندان بودم، در همان اردوگاه کار اجباری با بسیاری دیگر آشنا شدم که مانند من به خاطر حقوق انسانی خود مجازات شدند. تا حدی به همین دلیل، من خودم را وقف کمک به کسانی کردم که به ناحق در ازبکستان بازداشت شده بودند. با این حال فعالان حقوق بشر و روزنامه نگارانی که در مورد فساد و سایر تخلفات گزارش می دهند - افرادی که برای یک جامعه دموکراتیک ضروری هستند - سکوت می کنند. پس از آزادی، توسط مقامات دولتی که هنوز هم از انتقاد صریح من از دولت متنفرند، تحت نظارت و تهدید قرار گرفتم. هشت بار تلاش من برای ثبت یک سازمان مدنی بدون دلیل رد شد.

میرضیایف در 24 اکتبر انتخاب شد با کسب 80.1 درصد آرا مجدداً انتخاب شد، نمونه کاملی است از اینکه تا چه حد باید برای ساختن یک کشور دموکراتیک در ازبکستان پیش برویم. مقامات وعده داده اند که انتخابات عادلانه و صادقانه خواهد بود. با این حال، هیچ حزب اپوزیسیون واقعی اجازه ثبت نام یا نامزدی را نداشت، از جمله حزب دموکراتیک ارک، که من از آن حمایت کردم. ناظران بین المللی نتیجه گیری که انتخابات به دور از استانداردهای بین المللی است.

در همین حال، دولت به ازبکستان جدید می بالد و بهبود در رتبه بندی بانک جهانی. مقامات ازبکستان سفرهای مکرری به واشنگتن دی سی و پایتخت های اروپایی انجام می دهند تا سخاوتمندانه این تحول فرضی را برجسته کنند. لابی ها، شرکت های خارجی و کارمندان خارجی با پول، فرصت های سرمایه گذاری و حتی خربزهیکی از غذاهای لذیذ کشورم. اما مردم عادی هنوز نمی توانند از مزایایی که ازبکستان جدید به ما وعده داده است بهره مند شوند. در عوض، فساد و فقر عمیق تر شده است، دادگاه ها هنوز مستقل یا عادلانه نشده اند، و پلیس و دادستان ها همچنان درگیر فساد هستند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

بحران افغانستان همچنین برای جلب رضایت و امتیازات مقامات خارجی که مایل به مقابله با چالش های انسانی و امنیتی منطقه هستند، استفاده شده است. با این حال، اگر تهدیدات امنیتی اینقدر زیاد است، چرا دولت افرادی مانند کوتبیدین نورالیف، خلبان نظامی را که به مدت دو سال در ایالات متحده تحصیل کرده و به اتهامات واهی به 16 سال زندان محکوم شده بود، زندانی کرد؟ در حالی که دولت با سیاستمداران و بازرگانان خارجی خواستگاری می کند، گشایش سیاسی و دموکراتیک واقعی که به ما وعده داده شده است، هنوز یک رویا است.

اگر نتیجه انتخابات ریاست جمهوری منتفی بود، پنج سال آینده نیست. حامیان اصلاحات در داخل و خارج از کشور باید برای مقابله با سوء استفاده های گذشته و هدایت ازبکستان به سمت تغییر واقعی تلاش کنند. مردم ازبکستان باید بشنوند که ایالات متحده و سایر دولت ها آشکارا این گذار ناتمام را تصدیق کرده و تاشکند را تشویق کنند تا به وعده های خود مبنی بر اولویت دادن به منافع انسانی عمل کند. دولت ازبکستان باید با آزادی زندانیان سیاسی، آزادی هزاران زندانی مذهبی که عادلانه محاکمه نشده اند و بازپروری همه کسانی که به اشتباه از آزادی محروم شده اند، شروع کند. دولت همچنین باید به جامعه مدنی اجازه دهد تا آزادانه سازماندهی و فعالیت کند تا بتواند دولت را در قبال وعده هایش پاسخگو باشد.

ما امیدواریم که وقتی پنج سال دیگر انتخابات ریاست جمهوری آینده را برگزار کنیم، به جای اینکه فقط بگوییم این یک دموکراسی در حال توسعه است، ازبکستان چنین رفتاری داشته باشد.