آیجان شارشنووا، آینده سیاست قرقیزستان - The Diplomat

اگر کسی توطئه نظارت بر سیاست قرقیزستان را پس از انتخابات پارلمانی اکتبر 2020 با تغییر دولت شکست دهد، قابل درک است. با در پیش بودن سال 2022، صدیر جپاروف، رئیس جمهور قرقیزستان، سیستم حکومتی مورد نظر خود را دارد - سیستم ریاستی - و پارلمان تازه انتخاب شده و کاهش یافته بالاخره این هفته کار خود را آغاز خواهد کرد. برای اینکه بفهمیم سال گذشته چه چیزی به ارمغان آورده است، دولت قرقیزستان چه چالش هایی را باید جدی بگیرد و همسایگان ممکن است چه فکری کنند، The Diplomat با دکتر آیجان شارشنووا، محقق مقطع کارشناسی ارشد در آکادمی OSCE در بیشکک صحبت کرد.

سلب مسئولیت: نظرات و نظرات بیان شده در اینجا نظرات دکتر آیدجان شارشنووا است و منعکس کننده سیاست یا موضع رسمی آکادمی OSCE در بیشکک نیست.

قرقیزستان سالی پر از انتخابات داشت. به نظر شما چه نتیجه ای می توان از نتایج این انتخابات به خصوص انتخابات ریاست جمهوری در دی ماه، همه پرسی قانون اساسی در آوریل و انتخابات اخیر پارلمانی گرفت؟

در واقع، قرقیزستان شش انتخابات و همه پرسی را در مدت کمی بیش از یک سال برگزار کرد: انتخابات پارلمانی در اکتبر 2020، انتخابات ریاست جمهوری و همه پرسی قانون اساسی در ژانویه 2021، انتخابات شوراهای محلی و یک همه پرسی دیگر قانون اساسی در آوریل 2021 و انتخابات شوراهای محلی در ژوئیه 2021. چند نتیجه خواهد گرفت

اولا، رهبری فعلی علاقه ای به برگزاری انتخابات یا رفراندوم آزاد و عادلانه ندارد. دو دلیل برای گفتن این موضوع وجود دارد. رئیس کمیسیون مرکزی انتخابات [Nurjan] پس از شکست در سطح حماسی انتخابات پارلمانی اکتبر 2020 که منجر به تغییر حکومت دیگری در کشور شد، شیلدابکووا در سمت خود باقی ماند و بر همه انتخابات و همه پرسی ها نظارت کرد. اگر حرفه ای که در چنین مقیاسی شکست خورده است بتواند شغل خود را حفظ کند، انگیزه پشت چنین تصمیمی بیشتر سیاسی است. علاوه بر این، هر انتخابات و همه پرسی بدون زمان کافی برای آشنایی جامعه با شکل روند انتخابات و ماهیت مسائل سیاسی که مردم به آن رأی موافق یا مخالف دارند پیچیده تر می شود. ممکن است کسی فکر کند که این نیز یک عارضه عمدی است: به قول قدیمی ها، "آب های گل آلود، ماهی گیری را آسان می کند."

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

نتیجه دوم مشارکت کم است: ناظران آسیای مرکزی احتمالاً به اصطلاح "خستگی رای دهندگان" را تجربه می کنند، نوعی رفتار بی تفاوت از سوی رای دهندگانی که اغلب از آنها خواسته می شود به موضوعات مختلف سیاسی بپردازند. با این حال، این می تواند ترکیبی از عواملی مانند محرومیت از رای (یک مسئله پیچیده اجتماعی)، غیبت در انتخابات (رفتار اعتراضی) و عدم شفافیت در مورد روند انتخابات باشد. تا زمانی که تحقیقات جامعه شناختی جدی در مورد این پدیده صورت نگیرد، نمی گویم که این خستگی محض رای دهندگان است. به عبارت دیگر، رفتار انتخاباتی در سال‌های 2020-2021 ممکن است حاوی بینش‌های بسیاری درباره مسائل عمیق‌تر و ساختاری‌تر سیاست قرقیزستان باشد.

می توان ادعا کرد که سدیر جپاروف اکنون دولت مورد نظر خود را دارد: یک نظام ریاستی با پارلمان کاهش یافته و متحدانش در پست های کلیدی. مزایا و خطرات سیستم جدید چیست؟

اگرچه پیش‌بینی فواید و خطرات سیستم جدید دشوار است، اما می‌توان گفت که فواید آن کوتاه‌مدت و خطرات بلندمدت هستند. مزیت اصلی احتمالاً رفاه عاطفی جپاروف است، زیرا بعید است که او در محیط کاری خود با انتقادات (سازنده یا غیر سازنده) زیادی روبرو شود. با این حال، این حباب موقت همه جانبه نظام سیاسی خطرات بسیار جدی را هم برای ریاست جمهوری جپاروف و هم برای کشور به همراه دارد.

اولاً، بدون انتقاد سازنده، نمی‌توان چیزی را به هیچ وجه توسعه داد. بهترین های ما برای ادامه بهبود کار خود به فشار خارجی نیاز دارند.

دوم، این حباب امن توهم خطرناکی ایجاد می کند که همه چیز در کشور خوب است، در حالی که بسیاری از مسائل حل نشده باقی مانده است. این می تواند منجر به ناشنوایی در لحن "بگذارید کیک بخورند" که فقط خشم عمومی را برانگیخته است. حتما بارها خشم عمومی در قرقیزستان را دیده اید.

ثالثاً، حتی یک مجلس بدون قدرت، یک بستر امن و کنترل شده برای بحث در مورد اختلاف نظرها است. اگر این سکو برداشته شود، اختلاف نظر در خیابان ها گسترش می یابد. باز هم، ممکن است متوجه باشید که خیابان های ما چقدر مصمم هستند: آنها به همان اندازه که شاه را می شکنند، شاه می سازند. گسترش کنونی قدرت سیاسی فقط جپاروف علیه لیبرال‌های شهری نیست، گروه‌های سیاسی-اجتماعی بیشتری وجود دارند که باید صدای آنها شنیده شود و مورد توجه قرار گیرد.

در حال حاضر شدیدترین چالش های پیش روی دولت جپاروف چیست؟

بدیهی ترین و فوری ترین احتمالاً گذراندن کشور در زمستان است. زمستان های قرقیزستان همیشه سخت است، نه به خاطر آب و هوا. کمبود انرژی، قیمت بالای زغال سنگ، افزایش قیمت مواد غذایی و سوخت، همراه با نرخ های معمولی بیکاری و عدم دسترسی به نیازهای اولیه مانند آب سالم، آموزش و بهداشت، قطعاً به محبوبیت عمومی (واقعی یا تصوری) در جپاروف منجر خواهد شد. تست.

چالش دوم گوش دادن و رسیدگی به نگرانی های عمومی است. جپاروف، به عنوان یک رهبر پوپولیست واقعی، محبوب شده است و از دولت های قبلی به دلیل ناتوانی در برآوردن نیازهای عمومی انتقاد می کند. او اکنون در قدرت است و بیش از هر رئیس جمهور دیگری در تاریخ قرقیزستان مستقل بر هر جنبه (حتی انتصاب دهکده ها) قدرت و کنترل بیشتری به دست آورده است. جپاروف نمی‌تواند به مردم التماس کند که صبور باشند و منتظر بمانند تا به نظر برسد رویای پوشیدن لباس‌های طراحان و پرواز با جت‌های شخصی برای معاشرت با رهبران جهان را تجربه می‌کند. این اپتیک واقعا بد ایجاد می کند. او قبلاً کار خوبی برای احساس و لمس خلق و خوی عمومی انجام داده بود، اما به نظر نمی رسید که اکنون آن را بشنود و ببیند.

چالش سوم، مدیریت مجموعه متنوع و پر سر و صدای نیروهای سیاسی آشکار و پنهان در پشت پرده تجارت و سایر بازیگران است. من فکر نمی کنم که جپاروف توسط دولت های خارجی حمایت شود، همانطور که برخی از دانشمندان علوم سیاسی ممکن است ادعا کنند. من معتقدم که او از حمایت گروهی از تجار داخلی و خارجی و سایر نیروها برخوردار است. اینکه چگونه او می تواند به وعده های عمومی خود عمل کند در حالی که انتظارات و خواسته های این گروه نسبتاً قدرتمند ذینفع را برآورده می کند، یک چالش واقعا دشوار است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

بی ثباتی سیاسی قرقیزستان توسط همسایگان آسیای مرکزی چگونه تلقی می شود؟ شرکای بین المللی بزرگتری مانند چین و روسیه چطور؟

شرکای بین المللی و همسایگان باید کاملا سردرگم باشند. من مطمئناً نمی توانم از جانب آنها صحبت کنم، اما آنها ممکن است نقشه سیاست قرقیزستان را از دست بدهند، زیرا هر تحول داخلی مجموعه جدیدی از بازیگران و مشکلات سیاسی را به همراه دارد.

رهبری فعلی قطعاً با همه روسای جمهور و نخبگان قبلی در قرقیزستان متفاوت است و آنها با رهبری همسایگان ما متفاوت هستند. جپاروف با نخبگان قدیمی پس از شوروی یا مستبدان دوره پوتین در منطقه برابری نمی کند. همه آنها همانطور که مواضعشان ایجاب می کند با جپاروف برخورد خواهند کرد، اما روشی که جپاروف به قدرت رسید و منشأ او قطعا موقعیت قرقیزستان را تضعیف کرد. واضح است که او هنوز دوستان قدرتمندی پیدا نکرده است و این یک نقطه ضعف برای کشور کوچکی مانند قرقیزستان است. نقض خشونت آمیز مرزهای قرقیزستان توسط تاجیکستان در اوایل سال جاری نشانه آشکار این ضعف داخلی بود. پاسخ‌های سازمان‌های منطقه‌ای و مقامات منطقه‌ای (یا عدم وجود آن) به این آسیب قدرتمند توهین می‌کرد.

برای بازگرداندن قرقیزستان به وضعیت سابق در سیاست منطقه ای باید کارهای زیادی انجام شود و من مطمئن نیستم که رهبری کنونی به این موضوع توجه داشته باشد.

سیاست و فرهنگ سیاسی قرقیزستان از چه طریقی تحت تأثیر روسیه قرار گرفته است؟

این سخت است! راستش، راه هایی که روسیه به طور عمدی و ناخواسته بر سیاست و فرهنگ سیاسی قرقیزستان تأثیر می گذارد آنقدر زیاد است که نمی دانم از کجا شروع کنم. واضح است که ما روسی صحبت می کنیم - به میزان کمتری از قبل، اما مطمئناً بیشتر از هر زبان خارجی دیگری. سیاستمداران قرقیزستان ترجیح می دهند کارشناسان روسی در زمینه ارتباطات و فناوری سیاسی استخدام کنند: تا حدی به این دلیل که امن تر است (قرقیزستان کوچک است و مخفی نگه داشتن آن دشوار است)، و تا حدودی به این دلیل که کارشناسان روسی مهارت های خود را در جای دیگری آزمایش کرده اند. آموزش عالی و تا حد زیادی آموزش مدرسه هنوز هم بسیار شبیه به همتایان روسی خود است. اخباری که تماشا می‌کنیم، سرگرمی‌هایی که از آن لذت می‌بریم - همه از روسیه می‌آیند و نگاه ما به جهان را شکل می‌دهند.

این بدان معنا نیست که قرقیزستان کپی روسیه است. اما راه های زیادی وجود دارد که روسیه از طریق آنها بر قرقیزستان تأثیر می گذارد، اغلب حتی بدون اینکه متوجه شود.