آیا چپ سیاسی تایوان می تواند در مورد انرژی هسته ای تجدید نظر کند؟ "دیپلمات."

تایوان مدرن در حال کشف مجدد است. از تغییرات سیاست های انتخاباتی گرفته تا شناخت میراث پیچیده تاریخی کشور تا بازنگری در آینده آب و هوای کشور، تایوانی ها در حال بازنگری در بسیاری از جنبه های جامعه با چشم اندازی جسورانه از آینده کشور هستند.

همین بی باکی در حال حاضر در مورد چگونگی تفکر پیشرو تایوانی در مورد نقش انرژی هسته ای صدق نمی کند. احساسات هسته ای در همه پرسی آینده در مورد از سرگیری ساخت نیروگاه هسته ای لانگمن (که اغلب NPP 4 نامیده می شود) به خط مقدم بازگشته است، حرکتی که سیاستمداران چپ از رای دهندگان می خواهند تا با آن مخالفت کنند.

به جای بررسی اصلاحات یا بهبود بخش هسته ای تایوان، پلتفرم های سیاسی جناح چپ و پانسبز معمولاً خواستار توقف کامل انرژی هسته ای هستند. با توجه به اینکه بسیاری از نهادهای داخلی دیگر در تایوان برای همسویی بهتر با جهان و ارزش‌های امروزی تغییر شکل می‌دهند، چرا سیاستمداران و فعالان چپ‌گرای طرفدار تایوان نیز رویکردهای جایگزینی را در نظر نگرفته‌اند که به دنبال اصلاح تولید انرژی هسته‌ای تایوان باشد. آرزوهای اجتماعی خود را برآورده می کنند؟

پاسخ این است که سیاست هسته‌ای تایوان امروزه با چندین دهه تاریخ اجتماعی و سیاسی، با نگرش نسبت به انرژی هسته‌ای که ارتباط نزدیکی با هویت سیاسی دارد، گره خورده است. بسیاری از موضوعات اصلی مناقشه سیاسی بر سر مسائل هسته ای تایوان به ایده های پاسخگویی دولت، حقوق بومی و تعهد جامعه دموکراتیک مربوط می شود.

در طول حکومت اقتدارگرایانه تایوان، حزب راستگرای کومینتانگ (KMT) پروژه های انرژی هسته ای را به همان شیوه ای مدیریت می کرد که بیشتر سیاست داخلی خود را انجام می داد - بدون توجه به مخالفان و مخالفان محلی. در دهه‌های 1970 و 1980، فعالان چپ با ملی‌گرایان تایوانی و مخالفان محیط‌زیست هسته‌ای برای مقابله با ظلم و ستم دولت متحد شدند. چشم انداز مشترک یک تایوان باکره که توسط دیکتاتورهای سرکوبگر سرزمین اصلی چین آلوده نشده است، این گروه به ظاهر ژنده پوش را در یک جنبش سیاسی منسجم "پان سبز" متحد کرده است. در دهه های بعد، نسل جوان تر تایوانی های مترقی بیداری سیاسی خود را در جریان جنبش آفتابگردان 2014 یافتند، که در آن اشغال یوان قانونی توسط دانشجویان برای رد سیاست های اکثریت آن زمان KMT با اعتراضات داخلی ضد هسته ای همراه بود. .

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

این پویایی سیاسی همچنان سیاست هسته‌ای تایوان را نشان می‌دهد، همانطور که بحث‌های شدید اخیر در مورد همه‌پرسی آتی در 18 دسامبر نشان می‌دهد. هم گروه‌های چپ و هم گروه‌های سبز همچنان به برجسته کردن تاریخ مشکل‌ساز غیرمشاوره‌ای و ضد دموکراتیک تأسیسات هسته‌ای تایوان، به ویژه اختلافات طولانی‌مدت به‌ویژه بر سر NPP4، ادامه می‌دهند. در همین حال، سیاستمداران KMT و حامیان متحد انرژی هسته‌ای تنها ارتباط هسته‌ای را با نهادهای قوی و بی‌حساس تقویت کرده‌اند، نگرانی‌های عمومی در مورد ذخیره‌سازی زباله‌ها را نادیده می‌گیرند، همتای محلی خود را در طول یک مناظره تلویزیونی به سخره می‌گیرند و حتی با مخالفت‌های سیاسی مخالفت می‌کنند.

ناگفته نماند که این گونه تئاترهای لفاظی توهین آمیز جناح راست جایی در گفتمان سیاسی مدنی ندارند. در عین حال، این پیشنهاد هیچ ارتباطی با مسائل فنی اصلی ذاتی فناوری هسته‌ای یا مدیریت نیروگاه ندارد. در عوض، روند رفراندوم نشان داد که چگونه بحث در مورد انرژی هسته‌ای تایوان ریشه‌دار و متمرکز شده است و بر بیانیه‌های قطبی و سیاست‌های چریکی متمرکز شده است.

این مشکل ساز است زیرا مسئله آینده انرژی تایوان در نهایت بسیار بزرگتر از سیاست تعیین شده برای تلویزیون یا حتی همه پرسی آینده NPP4 است. تایوان در پی امنیت انرژی بیشتر و چشم انداز انرژی سبزتر، مسیر دشواری را پیش رو دارد. اگر سیاست حزب دموکراتیک مترقی برای حذف تدریجی انرژی هسته ای، طبق برنامه ریزی، با حذف انرژی هسته ای به عنوان یک گزینه به واقعیت تبدیل شود، این بار چالش برانگیزتر خواهد شد.

انرژی هسته ای با دو برابر بیشتر، بزرگترین منبع برق پاک در تایوان باقی مانده است و 11 درصد از تولید برق ملی تایوان را تولید می کند. اگرچه سیاست های ملی خواستار جایگزینی تولید فعلی با ظرفیت اضافی بادی و خورشیدی است، تایوان در حال حاضر در مسیر دستیابی به اهداف انرژی های تجدیدپذیر خود قرار دارد. دفتر انرژی وزارت امور اقتصادی در سال 2018 تخمین زد که برق تجدیدپذیر می تواند 9 درصد تولید ملی را در سال 2020 تامین کند و اهداف فعلی این است که انرژی های تجدیدپذیر تا سال 2025 از 20 درصد تولید برق حمایت کنند. در واقع انرژی های تجدیدپذیر تنها 5.4 درصد تولید می کنند. برق تایوان در سال 2020 که در واقع در مقایسه با تولید در سال 2019 رو به کاهش است. البته از سال 2020 به عنوان سالی غیرعادی در تاریخ یاد می شود، اما تایوان باید تقریباً چهار برابر شود.تجدیدپذیرهای تجدیدپذیر به مدت چهار سال تا به هدف 2025 برسد. اهداف استقرار ظرفیت 2025 تنها افزایش دو تا سه برابری ظرفیت تولید انرژی های تجدیدپذیر را از سطوح سال 2020 در نظر گرفته است.

اگر تلاش‌های تایپه برای گسترش انرژی بادی و خورشیدی نتواند انتظارات را برآورده کند، حذف تدریجی انرژی هسته‌ای تایوان یک «کربن‌زدایی از تردمیل» خواهد بود، که در آن انرژی‌های تجدیدپذیر جدید تا حد زیادی جایگزین تولیدات هسته‌ای موجود خواهد شد، بدون اینکه مقدار آن به میزان قابل توجهی تغییر کند. انرژی تایوان توسط سوخت های فسیلی وابسته به واردات تامین می شود. همزمان، تقاضا برای برق در تایوان همچنان به رشد خود ادامه می‌دهد و ممکن است با شروع تولید سیستم‌های نیمه‌رسانای جدید تراشه‌های ۳ نانومتری انرژی‌بر، بیشتر شود. بنابراین، این ترکیب از عوامل ممکن است اقتصاد تایوان را در برابر غیرقابل پیش‌بینی بودن بازارهای انرژی فسیلی و زنجیره‌های تامین جهانی آسیب‌پذیر کند و خطرات متناسبی برای رقابت اقتصادی منطقه‌ای تایوان داشته باشد. در حالی که جهان بدون شک بیشترین هزینه را برای تراشه های 3 نانومتری خواهد پرداخت، سایر صادرات مانند لوازم الکترونیکی، لوازم خانگی یا فلزات که به دلیل موانع تولید گران می شوند، ممکن است جایگاه خود را در بازار جهانی از دست بدهند.

جای تعجب است که آیا چنین نگرانی های عملی در نهایت می تواند چپ سیاسی تایوان را وادار کند تا دیدگاه خود را از انرژی هسته ای توسعه دهد - یک پلت فرم مثبت، آینده نگر و مسئولیت پذیر اجتماعی که کاملاً با برنامه مترقی آن سازگار است، در حالی که دور زدن یک جایگزین مناسب برای سیاست بی رحمانه ارائه می کند. از KMT به عنوان مثال، چنین استراتژی متمرکز بر اصلاحات می تواند Taipower و تنظیم کننده های دولتی را برای مدیریت بهتر خطرات زلزله یا بلایا راهنمایی کند، یا سیاست های اشتراک منافع را برای کمک به دستیابی به اجماع در مورد پیشنهادات جدید توسعه دهد. ابتکارات کنونی برای جبران پروژه‌های غیرمشاوره‌ای گذشته به جوامع می‌تواند به سرمایه‌گذاری‌های مولد در زیرساخت‌ها و خدمات محلی بسط داده شود که ارزش ماندگارتر و طولانی‌مدتی را برای عزیزان نسبت به پرداخت‌های مالی به جا می‌گذارد. یک استراتژی جدید هسته‌ای سبز می‌تواند در نظر بگیرد که چگونه حفظ ظرفیت هسته‌ای برای بازنشستگی نیروگاه‌های زغال‌سنگ، مزایایی برای عدالت زیست‌محیطی با کاهش آلودگی هوا و تولید خاکستر زغال‌سنگ خطرناک، و همچنین مزایای جهانی با کاهش گازهای گلخانه‌ای، که به اجرای تعهدات آب‌وهوایی تایوان کمک می‌کند، ارائه می‌کند. جهان گسترده تر

چنین تغییری در نگرش را می توان با تغییرات مربوطه در فناوری هسته ای که می تواند آینده انرژی هسته ای تایوان را از گذشته جدا کند، کمک کند. با نگاهی به آینده، فناوری‌های جدید هسته‌ای مدرن می‌توانند بسیاری از نگرانی‌هایی را که در گفتمان عمومی هسته‌ای برجسته هستند برطرف کند. پروژه‌های نوظهور پیشرفت‌های ایمنی عظیمی را ارائه می‌دهند، مانند راکتورهایی که نمی‌توانند ظرفیت خنک‌کننده را از دست بدهند یا می‌توانند برای حفاظت بالا در زیر زمین قرار گیرند. چنین فناوری‌های جدیدی نشان‌دهنده سرمایه‌گذاری بسیار بهتری در آینده نسبت به زیرساخت‌های جدید گاز فسیلی است که تنها امنیت انرژی و جاه‌طلبی‌های اقلیمی تایوان را در آینده قابل پیش‌بینی مختل خواهد کرد.

با این حال، هنگامی که صحبت از مفاهیم پیشرفته هسته ای می شود، مهم است که بدانیم موانع مهمی بر سر راه برنامه های استقرار چنین پروژه های هسته ای جدید در تایوان وجود دارد. اگرچه هیچ به رسمیت رسمی دیپلماتیک از سوی ایالات متحده وجود ندارد، تایوان یکی از تنها دو کشور در جهان است که ایالات متحده توافق نامه استاندارد طلایی 123 را به آن تحمیل کرده است و حقوق تایوان برای تولید سوخت هسته ای و بازیافت زباله را از دست داده است. به طور مشابه، اگرچه تأسیسات هسته‌ای تایوان تحت پروتکل‌های اضافی آژانس بین‌المللی انرژی اتمی نظارت دقیقی دارند، حذف از سازمان ملل به این معنی است که تایوان توسط آژانس به رسمیت شناخته نمی‌شود، چه رسد به اینکه در تصمیم‌گیری دخالت داشته باشد. این سطح از مداخله بازیگران خارجی، که در غیر این صورت تمایلی به به رسمیت شناختن تایوان ندارند، علاوه بر اینکه برای مردم تایوان بسیار تحقیرآمیز است، موانع عملی زیادی را برای دستیابی به توسعه هسته ای پیشرفته ایجاد می کند.

با این حال، چنین پویایی های پیچیده بین المللی نیز فرصت های مترقی مفیدی را فراهم می کند. در راستای تلاش‌های گسترده‌تر برای ادغام مجدد تایوان به جامعه بین‌الملل، که اخیراً با پیشنهاد سازمان جهانی بهداشت تحریم شده توسط ایالات متحده، رهبران تایوانی ممکن است از ایالات متحده و نهادهای بین‌المللی مانند آژانس بین‌المللی انرژی اتمی درخواست‌های جسورانه‌ای داشته باشند تا سیاست‌های محدودکننده برای درمان زباله‌ها را لغو کنند. و فن آوری هسته ای، که در حال حاضر مانع بخش هسته ای تایوان شده است، بنابراین یک جبهه جدید دیگر در مبارزه مهم تایوان برای نمایندگی بین المللی بیشتر باز می کند.

به هر حال، به جای مخالفت با احزاب سیاسی که مواضع متفاوتی در مورد استفاده از فناوری دارند، برای احزاب منطقی تر است که ایده های متفاوتی در مورد نحوه مدیریت و استفاده از آن فناوری داشته باشند. انرژی هسته‌ای تایوان می‌تواند همراه با مخالفت با جامعه، بی‌اعتمادی نهادی، خطر و جنجال‌های چریکی باشد، اما این پویایی ذاتی در فناوری هسته‌ای نیست. مشکلاتی وجود دارد که می توان با همان خلاقیت جسورانه ای که مردم تایوان در بسیاری از زوایای دیگر جامعه به کار برده اند، آنها را حل کرد. شکی نیست که تایوانی های مترقی قدرت ایجاد چشم اندازی برای آینده انرژی هسته ای دارند که در حال اصلاح و غلبه بر چالش های موروثی خود در تایوان است.