آیا فرهنگ کره جنوبی تهدیدی برای کره شمالی است؟ "دیپلمات."

کره ای ها | جامعه | آسیای شرقی

ماه گذشته یک شهروند کره شمالی وجود داشت گفته می شود که او به اعدام محکوم شده است با تیراندازی به دلیل قاچاق و فروش یک درایو فلش USB حاوی کپی از سریال پرفروش کره جنوبی نتفلیکس Squid Game. همین بود عواقب ناخوشایند برای بسیاری از افراد: دانش آموزی که یک USB خریده بود به حبس ابد محکوم شد، شش دانش آموزی که سریال را تماشا کردند پنج سال زحمت کشیدند و حتی معلمان و کارکنان مدرسه اخراج و اخراج شدند. در حادثه ای دیگر او یک سرباز حدودا 20 ساله بود به دلیل اجرای رقص توسط گروه پاپ کره جنوبی معروف جهانی BTS. این حوادث سوالاتی را در مورد انگیزه ها و منطق پشت سرکوب مداوم رژیم کره شمالی و جلوگیری از قرار گرفتن شهروندانش در معرض فرهنگ کره جنوبی ایجاد می کند.

سرکوب رژیم کره شمالی علیه افرادی که محتوای خارجی دارند، مبادله می کنند یا مشاهده می کنند، تعجب آور نیست. از زمان تأسیس در سال 2004، یک واحد دولتی به نام دفتر نظارت گروه 109 (سانگمو 109) نظارت تقریباً کاملی بر دستگاه‌های الکترونیکی افراد انجام می‌دهد و با مالکیت، قاچاق و تماشای درام‌ها و فیلم‌های خارجی که به عنوان «غیر قانونی» برچسب‌گذاری شده‌اند، مبارزه می‌کند.

کنترل رژیم نسبتاً ثابت بود. حکومت را اعلام می کندقانون حذف تفکر و فرهنگ ارتجاعی در سال 2020 تصویب شد. تا 15 سال در اردوگاه کار یا مجازات اعدام برای در اختیار داشتن یا توزیع محتوای خارجی. هدف اصلی قانون کنترل افکار و رفتار مردم است. قانون سریال‌های درام، فیلم‌ها، آهنگ‌ها و ویدیوهای خارجی را «ارتجاعی» یا «براندازانه» می‌داند.

در سال 2021، شرکت دولتی Rodong Sinmun علناً به نسل جوان دستور داد که از مد و مدل موی کره جنوبی پیروی نکنند و حتی از کلمات آنها استفاده نکنند و کیم جونگ اون تماس گرفت. کی پاپ یک "سرطان بد" است. این روزنامه به صراحت در این باره هشدار داد مبارزه ایدئولوژیک و فرهنگی می توان آن را به جنگ بدون تیراندازی تشبیه کرد که احتمالاً تأثیر جدی تری بر جامعه دارد تا جنگی که در میدان جنگ انجام می شود.

در حالی که کره شمالی رویکرد نسبتاً بدون تغییری را نسبت به فرهنگ کره جنوبی حفظ کرده است، روابط سیاسی بین کره‌ای در چند سال گذشته چرخه‌ای از آشتی، وحشت، تنش و تجاوز را پشت سر گذاشته است که توسط بسیاری از عوامل سیاسی، اقتصادی و دیپلماتیک هدایت می‌شود. دولت کنونی کره جنوبی به جای اتخاذ رویکردهای خصمانه، با تعهد ویژه به گفتگو و آشتی، موضعی مسالمت آمیز در قبال کره شمالی اتخاذ کرده است. دولت مون جائه این تلاش می کند تا به نتایج ملموسی مانند بازگشایی خط تلفن بین کره ای و تسهیل اعلام پایان جنگ. با توجه به کنترل و نظارت مستمر، و کنار گذاشتن پویایی های سیاسی دوجانبه، ارزیابی کنترل کره شمالی بر فرهنگ کره جنوبی به عنوان منعکس کننده انتقام موقت یا نفرت از کره جنوبی، قانع کننده نیست.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

در عوض، رژیم کره شمالی نگران محتوای خارجی است که به عنوان بذری برای خواسته های عمومی برای آزادی فردی و حریم خصوصی بیشتر در اقتصاد بازار عمل می کند که می تواند نارضایتی عمومی را از واقعیت کره شمالی برانگیزد. اقدامات سیاسی فردی - یا در سناریوی بدتر برای رژیم، جمعی - چیزی است که رژیم به دنبال اجتناب از آن است. رژیم کره شمالی با استفاده از قدرت سیاسی دیکتاتوری خود برای کنترل کامل تبلیغاتی که بر زندگی روزمره مردم تأثیر می گذارد، همراه با مجازات های سخت، کنترل شدیدی بر قدرت دارد و به آن اجازه می دهد هنجارها و قراردادهای جامعه را تدوین کند و افکار و رفتار مردم را کنترل کند.

سرکوب فرهنگ کره جنوبی توسط رژیم تنها به سرکوب قاچاق و تجارت غیرقانونی محدود نمی شود، بلکه منعکس کننده منطق رژیم است که فرهنگ بیگانه را با تهدیدی برای ثبات خود یکی می داند. با مسدود کردن محتوای فرهنگی در خارج از کره شمالی، رژیم به دنبال این است که در ابتدای راه هرگونه آگاهی از آزادی های فردی که در درام ها و فیلم های خارجی بازنمایی می شود را بشکند. از این نظر، اقدامات سرکوبگرانه رژیم را باید بیشتر ناشی از نگرانی های داخلی در مورد ثبات رژیم تفسیر کرد تا پیامد موقت تنش ها یا گرم شدن روابط با کره جنوبی.

کره شمالی موضع ثابتی در قبال فرهنگ کره جنوبی اتخاذ کرده است و فرهنگ کره جنوبی را به صلاحدید خود سیاسی می کند. تا زمانی که رژیم کره شمالی سیاست خویشتنداری را برای حفظ کنترل مطلق بر اطلاعات و محتوای فرهنگی دنبال می‌کند، انتظار می‌رود که در کنترل هجوم فرهنگ کره جنوبی قاطعیت خود را حفظ کند، زیرا پیونگ یانگ آن را تهدیدی برای ثبات علیرغم بین‌الملل می‌داند. پویایی سیاسی کره . .