آیا آلمان از مدل مرکل برای چین منحرف خواهد شد؟ پکن کف خواهد داشت. "دیپلمات."

قدرت چین | دیپلماسی | آسیای شرقی

دولت ائتلافی جدید آلمان "جرأت پیشرفت بیشتر را دارد" و نوید مجموعه ای از سیاست های اجتماعی، اقتصادی و انتخاباتی نسبتا مترقی را برای کشورش تا سال 2025 می دهد. نادیده گرفتن محرک اصلی بدتر شدن احساسات: رفتار خود چین.

به نظر نمی رسد که صدراعظم اولاف شولتز و کابینه اش در مورد خط مشی سیاست آلمان در چین به توافق برسند. نبرد بین وضعیت موجود، رویکرد مرکل مانند برای اولویت دادن به همکاری اقتصادی و محدود کردن بحث عمومی در مورد ارزش‌های دموکراتیک، به نام تجارت - گزینه مطلوب شولز - و رویکرد هنجاری‌تر است که عناصر حساس را "محو" نمی‌کند. پکن مانند سرکوب حقوق بشر.

روابط تجاری قابل توجه آلمان با این قاره و تمایلات عملگرایانه صدراعظم جدید ممکن است شکستن مدل مرکل را به تاخیر بیندازد. پس از انتشار این توافق، شولز از طریق کانال های غیررسمی به شی جین پینگ، رئیس جمهور چین اطمینان داد که نباید انتظار تغییرات عمده در روابط دوجانبه را داشت. با توجه به حجم تجارت آلمان با چین، او دلایلی داشت که دست به دست شود.

از سوی دیگر، انتصاب آنالنا بوربوک، متحد سبزها و نامزد سابق صدراعظم، به عنوان وزیر امور خارجه، چنین شکستی را به یک احتمال واقعی تبدیل کرد. به عنوان منتقد صریح اقدامات حقوق بشری چین و اجبار اقتصادی در خارج از کشور، بربوک از یک استراتژی جامع چینی دفاع خواهد کرد که بیشتر اروپایی، هنجاری و هنجاری باشد.[ous]کریستین لیندنر، رهبر FDP، که در حال پیوستن به دولت ائتلافی به عنوان وزیر دارایی است، که قدرتمندترین پست قبل از صدراعظم محسوب می شود، تقویت خواهد شد. لیندنر در لیست بد پکن در سال 2019 زمانی که در مسیر خود به این قاره از نمایندگان اپوزیسیون دموکراتیک در هنگ کنگ بازدید کرد، قرار داشت. او به عنوان کاندیدای صدراعظم، از «دستکش‌های کودکان کمتر» برای چین نسبت به مرکل حمایت کرد.

تغییرات در افکار عمومی آلمان نسبت به چین در سال گذشته، باد مخالفی را برای رویکرد سختگیرانه چین فراهم خواهد کرد. تعداد کمی از آلمانی ها در سال 2021 دیدگاه های مطلوبی نسبت به چین دارند و کمتر از 20 درصد معتقدند که روابط نزدیک با چین مهم است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

با این حال، در تعامل بین شولتز و کابینه اش، بزرگترین عامل تعیین کننده سیاست آینده آلمان در چین، بازیگر سوم، شی جین پینگ خواهد بود. اگر روندها ادامه یابد، اقدام چین در داخل و صحنه بین المللی نویدبخش تقویت موقعیت قوی تر در آلمان و اتحادیه اروپا به طور گسترده تر است. در سال 2021، 55 درصد از آلمانی‌ها نفوذ فزاینده چین را منفی می‌دانند که از یک سوم در سال 2017 افزایش یافته است. اگرچه این تنها محرک تغییر نیست، افکار عمومی همراه با افزایش محسوس در سرکوب آزادی‌های مدنی توسط شی در داخل کشور و پیش‌بینی‌ها بدتر شده است. در قدرت در خارج از کشور در سال 2021 در چند سال گذشته.

این رفتار تشدید شد. نقض حقوق بشر ح‌ک‌چ در سین‌کیانگ توجه بین‌المللی را به خود جلب کرده است و آزادی‌های مدنی هنگ‌کنگ با ارائه قانون امنیت ملی توسط چین در ژوئن 2020 ضربه مهلکی خورده است که از نظر نظامی قول داده بود تلاش‌های استقلال جزیره را خنثی کند. در تمام این مدت، دیپلمات‌های چینی استفاده از دیپلماسی جنگجوی گرگ - تهاجمی، گاهی اوقات اظهار نظرهای ad hominem - را در خارج از کشور افزایش داده‌اند و انتقاداتی را نسبت به این رفتار در مواردی مانند سوئد و فرانسه مورد حمله قرار می‌دهند.

عواقب آن هم اکنون در تغییر سیاست اتحادیه اروپا مشخص است. در ماه مه 2021، پارلمان اروپا تصویب موافقتنامه سرمایه گذاری جامع اتحادیه اروپا و چین (CAI) را پس از اعمال تحریم های چین بر 10 فرد حقیقی و چهار شخص حقوقی در تلافی تحریم های اتحادیه اروپا علیه کارکنان چینی که در کار اجباری و بازداشت در سین کیانگ قرار داشتند، به حالت تعلیق درآورد. در ژوئن 2021، اتحادیه اروپا چین را به عنوان یک رقیب سیستماتیک شناسایی کرد و دستاوردهای حقوق بشر چین را به عنوان یک تقسیم کننده کلیدی بین این دو بازیگر معرفی کرد.

رفتار چین برگ برنده ای برای پکن در آلمان نیست. بیش از نیمی از آلمانی‌ها می‌گویند اتحادیه اروپا باید به شدت از نقض حقوق بشر، ارزش‌های دموکراتیک یا حاکمیت قانون توسط چین انتقاد کند، در حالی که کمتر از یک چهارم می‌گویند اتحادیه اروپا باید از درگیری با چین بر سر این موضوعات اجتناب کند و امنیت دوجانبه را در اولویت قرار دهد. روابط تجاری حتی جامعه تجاری آلمان که به عنوان یکی از حامیان تاریخی تعامل با چین شناخته می شود، در تابستان اعلام کرد که "تحول از طریق تجارت".تغییر از طریق تجارت) بعید است رخ دهد. در این محیط، مشخص شده است که شرکت‌ها باید مسئولیت حفظ ارزش‌ها و استانداردهای اروپایی را بر عهده بگیرند، حتی اگر به جستجوی فرصت‌ها در چین ادامه دهند.

مرکل به دلیل امتناع او از قرار دادن ارزش‌ها در مرکز دستور کار چین در سال آخر خود به شدت داغ شده است. به عنوان مثال، او توسط بسیاری از جمله سبزها، که اکنون در دولت هستند و برخی در حزب خود او هستند، به دلیل پاسخ به سرکوب هنگ کنگ در تابستان و پاییز 2020 مورد انتقاد قرار گرفته است. همانطور که به نظر می رسد پکن به ادامه آن افتخار می کند. می توان انتظار داشت اقداماتی که انتقادات شدیدی را در آلمان و اروپا برانگیخته است، نگرش سیاسی، اجتماعی و صنعتی آلمان را نسبت به چین بدتر کند. با توجه به این جریانات زیرآبی، شولز برایش سخت خواهد بود که به "احتیاط" مرکل در مورد چین پایبند باشد.