PTT تایلندی وسیله نقلیه الکتریکی خود را بازی می کند - The Diplomat

طبق گزارش بانکوک پست، اوایل این ماه، غول نفت و گاز تایلندی PTT یک قرارداد سرمایه گذاری مشترک با Hozon، یک شرکت چینی خودروهای الکتریکی (EV) امضا کرد. این به دنبال همکاری دیگری با شرکت الکترونیکی فاکسکان در ماه سپتامبر است. PTT قبلاً گفته بود که قصد دارد طی شش سال آینده بین 1 تا 2 میلیارد دلار در تولید خودروهای الکتریکی سرمایه‌گذاری کند تا 50000 خودروی الکتریکی در سال تولید کند. اکنون می دانیم که برخی از شرکای اصلی آن چه کسانی خواهند بود.

همانطور که قبلاً نوشتم، از زمانی که تایلند چند سال پیش واردکننده خالص سوخت‌های فسیلی شد، شاهد حرکت واقعی در بخش سیاسی و تجاری کشور در حمایت از گذار به انرژی پاک‌تر بودیم. آنها منابع انرژی تجدیدپذیر مانند انرژی خورشیدی را به شبکه ویدئویی سریع اضافه می کنند و اکنون PTT جزئیات مهمی را در مورد جاه طلبی های برقی خود فاش کرده است.

برای درک اینکه چرا این یک معامله بزرگ است، باید کمی در مورد PTT بدانید. 51 درصد آن متعلق به وزارت دارایی است و به طور تاریخی عرضه گاز طبیعی به تایلند را از طریق بهره برداری از خط لوله گاز ملی کنترل کرده است. همچنین سهم عمده‌ای از بازار خرده‌فروشی فرآورده‌های نفتی مانند بنزین و گازوئیل را در اختیار دارد. این یک شرکت بسیار سودآور و در نتیجه قدرتمند است. طبق گزارش سالانه 2019، PTT بیش از 2 میلیارد دلار در قالب سود سهام و مالیات به دولت پرداخت کرده است.

در همان سال، این شرکت درآمد 2.2 تریلیون بات تایلندی را گزارش کرد که معادل 73 درصد از کل بودجه دولت برای سال 2019 است. و تقریباً تمام این درآمد از سوخت های فسیلی حاصل می شود. PTT نه تنها خط لوله گاز ملی را اداره می کند، بلکه محصولات نفت و گاز را نیز تهیه، پالایش، انتقال، تجارت و فروش می کند. این اساس کل تجارت اوست.

در اینجا باید یک سوال بسیار واضح از خود بپرسیم. چرا PTT میلیاردها دلار در وسایل نقلیه الکتریکی سرمایه گذاری می کند که به طور مستقیم با حوزه های تجاری نان و کره خود رقابت می کنند و در نهایت تقاضا برای محصولات نفتی تصفیه شده را کاهش می دهند؟ این بر یکی از منابع اصلی درآمد آن تأثیر می گذارد. اگر به ماهیت در حال تغییر PTT و تعادل انرژی تایلند نگاه کنیم، پاسخ واضح‌تر متمرکز می‌شود.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

در اوایل سال 2001، PTT 21 درصد از گاز طبیعی خود را به تایلند و 79 درصد باقیمانده را از تولیدکنندگان داخلی وارد کرد. در همان سال، تایلند حدود 86 درصد نفت خام خود را وارد کرد، اما تقریباً تمام آن به پالایشگاه‌های محلی تبدیل شد. از فرآورده های نفتی تمام شده فروخته شده در تایلند در سال 2001، تنها 1٪ وارد شده است. اگرچه مجبور بود بیشتر نفت خام خود را وارد کند، PTT همچنان اقداماتی برای کنترل بازار خرده‌فروشی داشت، زیرا می‌توانست آن را به صورت محلی پالایش کند. علاوه بر این، ذخایر گاز طبیعی در آن زمان هنوز به وفور وجود داشت.

به سال 2019 بروید و تصویر بسیار تغییر کرده است. از آنجایی که تولید داخلی چند سال پیش به اوج خود رسید، PTT مجبور بود 30 درصد از گاز طبیعی خود را از طریق واردات تامین کند. این واردات گاز نه تنها بر حسب درصد افزایش یافته است، بلکه از آنجایی که تقاضای کلی انرژی تایلند در حال حاضر بسیار بیشتر است (و شبکه به شدت به گاز طبیعی متکی است)، ارزش مطلق این واردات گاز هر سال در حال افزایش است. واردات فرآورده های نفتی نهایی نیز از 1 درصد در سال 2001 به 9 درصد در سال 2019 افزایش یافته است. مهمتر از همه، این وضعیتی نیست که بتوان آن را معکوس کرد. واردات انرژی حباب دار در آینده برای تایلند یک واقعیت واقعی خواهد بود و آنها نمی توانند قیمت هایی را که در بازارهای جهانی تعیین می شود کنترل کنند.

PTT به اعتبار خود، کتیبه های روی دیوار را می بیند و به جای اینکه سرش را در ماسه فرو کند، به آن تکیه می دهد. در آینده، آنها باید به واردات گاز طبیعی بیشتر، نفت خام بیشتر و فرآورده های نفتی پالایش شده ادامه دهند - مگر اینکه بتوانند جایگزین داخلی ایجاد کنند، مانند وسایل نقلیه الکتریکی که می توانند از شبکه انرژی استفاده کنند که سهم فزاینده ای از منابع انرژی تجدید پذیر را تامین می کند. . . منبع انرژی. به همین دلیل است که می بینید PTT وزن خود را پشت سر تولید EV می اندازد. نه تنها با استراتژی کلی صنعتی تایلند برای تبدیل شدن به یک قطب منطقه‌ای خودرو همخوانی دارد، بلکه می‌تواند به رفع برخی از مسائل بلندمدت امنیت انرژی PTT (و تایلند) کمک کند.

احتمالاً انتقال آرامی نخواهد بود. PTT یک غول چند میلیارد دلاری است که کاملاً حول محور اکتشاف، پردازش و تجارت سوخت‌های فسیلی ساخته شده است. ساختن انرژی پاکتر در مرکز عملیات خود مخرب، پرهزینه و از نظر سیاسی خطرناک خواهد بود، زیرا مصرف کنندگان تایلندی ممکن است مجبور شوند قیمت های بالاتر را در کوتاه مدت تحمل کنند. اما اگر به درستی انجام شود، آن‌ها از سوی دیگر بیرون می‌آیند که بهتر از شوک‌های قیمتی بلندمدت عرضه جهانی سوخت فسیلی جدا شده‌اند و ممکن است در خط مقدم صنعت پر رونق خودروهای الکتریکی باشند. در هر صورت چه بخواهند و چه نخواهند در حال حاضر گزینه های زیادی ندارند.