چگونه به سرعت گفتگو با چین در مورد کنترل تسلیحات را آغاز کنیم - The Diplomat

نشست مجازی در 15 نوامبر بین جو بایدن و شی جین پینگ، رؤسای جمهور آمریکا به هیچ پیشرفتی منجر نشد، اما ظاهراً واشنگتن و پکن هر دو از خطر حادثه ای که می تواند از کنترل خارج شود آگاه هستند. هم معاون وزیر امور خارجه شی فنگ و هم جیک سالیوان مشاور امنیت ملی بر لزوم اجتناب از یک طرز فکر جدید در جنگ سرد تاکید کردند، اما عدم تطابق هسته ای بزرگ بین دو کشور و شک و تردید چین احتمالاً گام های سنتی کنترل تسلیحات، مانند کاهش دوجانبه را حفظ می کند. کلاهک یا کلاهک از روی میز در حال حاضر.

با این حال، مشارکت چین در مذاکرات برای آغاز روند پیوستن به رژیم کنترل فناوری موشکی (MTCR) می تواند نقطه ورود مفیدی به مذاکرات کنترل تسلیحات گسترده تر باشد. چین یکی از شرکای MTCR نیست، اما در سال 1992 موافقت کرد که به دستورالعمل های MTCR پایبند باشد، اگرچه این که آیا پکن از آن پیروی کرده است یا خیر جای سوال دارد.

برخلاف مشاهدات مبنی بر اینکه واشنگتن و پکن درگیر یک بازی حاصل جمع صفر هستند، اشاعه یک نگرانی سیاسی برای هر دو کشور است. ایده های گذشته در مورد گنجاندن پکن در معاهده کاهش تسلیحات استراتژیک جدید هرگز جدی گرفته نشده است زیرا این معاهده به سادگی اجازه مشارکت خارج از ایالات متحده و روسیه را نمی دهد. با این حال، نیاز به تعهد پکن همچنان پابرجاست. گفت‌وگوهای کنترل تسلیحات، انجمنی برای اختلاف نظر هستند و می‌توانند متناسب با موقعیت استراتژیک توسعه یابند. یک سری گفتگوهای جدید با چین مورد نیاز است و در حالت ایده آل، یک جلسه می تواند در دیدار بعدی به گلوله برفی تبدیل شود.

رژیم های کنترل صادرات چندجانبه

چین می‌گوید که آماده است مسئولیت جهانی بیشتری را بر عهده بگیرد و محدود کردن گسترش فناوری‌های حساس آزمایش خوبی را ارائه می‌کند. از دهه 1980 تا 2000، چین به بسیاری از مؤسسات ایمنی هسته‌ای پیوست - مانند کنوانسیون حفاظت فیزیکی از مواد هسته‌ای و کنوانسیون ایمنی هسته‌ای - اما هنوز خارج از برخی طرح‌های چندجانبه کنترل صادرات تسلیحات است. کشتار جمعی (WMD). ). دخالت چین در ابتکارات منع اشاعه ممکن است سد را در برابر سوء استفاده از سلاح‌های کشتار جمعی و سیستم‌های تحویل آن تقویت کند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

چهار رژیم اصلی منع اشاعه عبارتند از: گروه تامین کنندگان هسته ای. ترتیبات واسنار در مورد کنترل‌های صادراتی سلاح‌های متعارف و کالاها و فناوری‌های با کاربرد دوگانه؛ گروه استرالیایی برای کنترل تولید مواد شیمیایی و تجهیزات بیولوژیکی با کاربرد دوگانه، پیش سازهای سلاح های شیمیایی و عوامل بیولوژیکی؛ و MTCR که صادرات موشک هایی را که قادر به حمل سلاح های هسته ای، شیمیایی و بیولوژیکی هستند، کنترل می کند. سلاح کشتار جمعی

چین در سال 2004 به عنوان یک دولت مشارکت‌کننده در گروه تأمین‌کنندگان هسته‌ای تأیید شد، اما پایبندی به یک رژیم تنها یک نقطه شروع است. این چهار رژیم با هم طیفی از کالاها و فناوری‌ها را پوشش می‌دهند که می‌توانند از برنامه‌های موشکی و کشتار جمعی ممنوعه حمایت کنند. ادغام چین در سایر طرح‌های کنترل صادرات می‌تواند به دستیابی به هدف پایبندی جهانی به این رژیم‌ها کمک کند. با این حال، چین ادعا می‌کند که گروه استرالیایی با کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی "ناسازگار" است و در حال حاضر توافق واسنار احتمالاً پلی است که با توجه به تجارت پرسود تسلیحات چین به کشورهای در حال توسعه بسیار دور است. مکان شروع با MTCR است.

با این حال، یک مانع فوری این است که تصمیمات عضویت مستلزم اجماع 35 عضو داوطلب دیگر است. پس از مذاکرات با ایالات متحده تا اواخر دهه 1990، در نوامبر 2000، چین متعهد شد که به هیچ کشوری در توسعه موشک‌های بالستیک که می‌توانند برای تحویل سلاح‌های هسته‌ای استفاده شوند، «به هیچ وجه کمکی» نکند. متعاقباً چین از عضویت کامل در MTCR در سال 2004 منع شد، زیرا کنترل‌های صادراتی آن مطابق با استانداردهای رژیم نبود. با این حال، چین تنها در سال گذشته سیستم کنترل صادرات ملی خود را تقویت کرده و با از سرگیری گفتگو با نیوزلند، رئیس وقت MTCR، به رژیم متعهد شده است.

تعهد برای تقویت امنیت بین المللی مورد نیاز است

چین در گذشته موشک‌های بالستیک ارائه کرده است که رژیم‌های پاکستان و عربستان سعودی را نقض کرده است و گفته می‌شود کمک‌های فنی قابل توجهی به ایران و کره شمالی ارائه کرده است. چین اخیرا پهپادهای ضدهوایی را به عربستان سعودی و امارات متحده عربی فروخت و موشک های ساخت چین به گروه های شورشی که در یمن و سوریه می جنگند راه یافت. در حالی که سابقه چین احتمالاً منبع نگرانی باقی خواهد ماند، پذیرش چین در MTCR، در صورت اثبات، به لحاظ نظری به هر پنج کشور دارای سلاح هسته ای اجازه می دهد تا سیاست های کنترل صادرات خود را با سایر اعضای MTCR هماهنگ کنند. از آنجایی که کشورهای دارای تسلیحات هسته‌ای از فناوری پیشرفته وسایل نقلیه حمل و نقل برخوردار هستند، کنترل بیشتر گسترش این فناوری یک مزیت بزرگ برای رژیم عدم اشاعه خواهد بود.

استدلال دیگر علیه عضویت چین این است که رفتار غیرمسئولانه چین، در صورت تداوم، عملاً می تواند رژیم را تضعیف کند، همانطور که در مورد برخی از صادرات روسیه اتفاق افتاد. چین همچنین می تواند از MTCR برای حمله به صادرات ایالات متحده در حمایت از متحدانی مانند کره جنوبی استفاده کند. به طور کلی، این نگرانی ها را می توان از طریق گفتگوهای موازی برطرف کرد و مزایای مشارکت چینی ممکن است بیشتر از این معایب باشد.

در این رژیم، موشک‌ها و اجزای آن به دو دسته تقسیم می‌شوند که بیشتر تلاش‌های کنترلی بر موشک‌هایی متمرکز می‌شود که توانایی حمل سلاح‌های هسته‌ای مورد بحث نیست، و تلاش کمتری بر روی سامانه‌های موشکی کوتاه‌برد و اجزای رانش و پرتاب متمرکز است. اعضا موافقت می‌کنند که در مورد انتقال موشک‌های کامل و سایر سامانه‌های تحویل بدون سرنشین که قادر به حمل محموله 500 کیلوگرمی در برد حداقل 300 کیلومتر هستند، «فرض قوی امتناع» را اعمال کنند. با این حال، بحث و عدم اطمینان در مورد فروش پهپاد همچنان ادامه دارد. در حالی که پهپادها را می توان در ماموریت های شناسایی، شناسایی و شناسایی استفاده کرد، برخی از انواع پهپادها را می توان به موشک های کروز با قابلیت حمل سلاح های کشتار جمعی تبدیل کرد.

پیشنهاد دولت ترامپ با هدف تسهیل دستورالعمل‌های صادرات پهپاد MTCR و معرفی حداکثر سرعت مجاز برای ایجاد تعریفی از WMD بود. چین و امارات با نقض MTCR هواپیماهای بدون سرنشین صادر می کنند و اسرائیل در حال بررسی این کار است. ناکامی در تعامل با چین در مورد این موضوع می تواند MTCR را که برخلاف سلاح های شیمیایی، بیولوژیکی و هسته ای، معاهده منع گسترش سلاح های هسته ای ندارد، تضعیف بیشتری کند.

چرا چین به آن ملحق خواهد شد؟

چین اخیراً با امضای معاهده تجارت تسلیحات و تقویت سیاست کنترل صادرات خود، مجموعه‌ای از گام‌های مترقی را برای بهبود سیاست منع اشاعه برداشته است. احتمالاً انگیزه این اقدامات هم با تمایل به دسترسی به فناوری های مدرن و هم به دلیل تمایل به یک شهروند خوب جهانی است. اکثر کشورهای غربی به دلیل نگرانی از وضعیت حقوق بشر در پکن، تجهیزات نظامی و فناوری چین را تحریم کرده اند. حمایت از تصویر چین به عنوان حامی ابتکارات چندجانبه می تواند وضعیت بین المللی آن را در زمانی که هزینه های پذیرش پایین است بهبود بخشد. با این حال، انگیزه اصلی چین احتمالاً دسترسی به اطلاعات و فناوری است که می تواند پیامدهایی برای برنامه فضایی چین داشته باشد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

ایالات متحده نگرانی های دیرینه ای در مورد سوء استفاده چین از حقوق مالکیت معنوی دارد که مستلزم مذاکره دقیق در مورد شرایط پذیرش است. با این حال، این معنای مشارکت در گفتگوی کنترل تسلیحات با رقبای استراتژیک است. چنین گفت‌وگویی می‌تواند با افزایش شفافیت در مورد سیاست‌ها و توانایی‌های چین، از جمله محل تعامل تسلیحات غیرنظامی و نظامی چین و نحوه عملکرد فرآیند تصمیم‌گیری، مزایای قابل توجهی برای عدم اشاعه داشته باشد. علاوه بر این، می‌تواند فرصتی را برای چین فراهم کند تا نشان دهد که در مورد رعایت استانداردهای بین‌المللی جدی است و در عین حال نگرانی‌ها در مورد رفتار گذشته خود را کاهش دهد.

همانطور که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی با یکدیگر همکاری کردند تا گروه صادرکنندگان هسته ای لندن را تشکیل دهند که در نهایت به گروه تامین کنندگان هسته ای تبدیل شد، ایالات متحده و چین نیز می توانند در میان دوره های رقابت شدید دوجانبه، زمینه های مشترکی پیدا کنند. تعهد MTCR می‌تواند فرصتی ارزان برای تقویت امنیت بین‌المللی با محدود کردن تعداد و انواع موشک‌ها و فناوری‌های مرتبط در سراسر جهان باشد.

ایالات متحده باید تجدید نظر کند که آیا این مسیری است که می‌تواند به گفت‌وگوی مداوم منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای منجر شود، که در نهایت می‌تواند به کنترل تسلیحات و کاهش واقعی سلاح‌های هسته‌ای منجر شود. رکورد چین در توزیع در گذشته خوب نبوده است. اگر مجبور بود به MTCR و در نهایت به رژیم‌های دیگر پایبند باشد و از رفتار خوب منع اشاعه اطمینان حاصل کند، چین گامی کوچک اما مهم در جهت به حداقل رساندن خطرات درگیری فاجعه‌بار و در عین حال اولویت دادن به گفتگو بر رویارویی برمی‌دارد.