چرا پکن دیوانه میوه سرو افغانستان است؟ "دیپلمات."

اعمال دولت اقتصادی چین برای اعمال نفوذ در تعقیب اهداف سیاست خارجی چیز جدیدی نیست. منافع امنیتی آن در افغانستان هم نیست. به طور کلی پذیرفته شده است که این ترکیب در قالب ماینینگ در ازای ضمانت های امنیتی جمع آوری می شود.

اما این امکان وجود دارد که چین در حال برنامه ریزی یک بازی پیچیده تری است که در معرض دید آن قرار می گیرد، اما برای افغان های بیشتر سودمند است. عرضه سرو به چین برای اولین بار در سال 2018 توسط دولت مورد حمایت غرب در کابل با صادرات سالانه رسمی شد. به ارزش 800 میلیون دلار. تا پایان سال 2019، تاجران افغان موفق شدند به ارزش بیش از 2 میلیارد دلار امضا شد قرارداد با چین برای صادرات خشکبار سدر برای مدت پنج سال. برخلاف معاملات بزرگ و پیچیده معدنی که داستان‌های آن مطبوعات را پر می‌کند، صادرات محصولات کشاورزی مانند آجیل سرو راهی برای دستیابی فوری به جامعه بزرگ کشاورزان افغان است، چیزی که طالبان از آن بسیار خوشحال است و پکن می‌تواند با آن با قیمتی کم وارد معامله شود.

تاریخچه آجیل کاج چینی-افغانی پیچیده است. در حالی که می توان آن را به سادگی به عنوان یک قانون عرضه و تقاضا توضیح داد (با توجه به اینکه بازار مصرف تقریباً بدون ته چین تقریباً همه چیز را می گیرد)، سؤال بی پاسخ این است که چرا چین از میان بسیاری دیگر از محصولات باکیفیت پول افغانستان، آجیل سرو می چیند. توجه او

دلیل اصلی موقعیت مکانی است. آجیل کاج به طور طبیعی در ولایات لغمان، کنر، ننگرهار، خوست، پکتیا و پکتیکا در طبیعت کشت می شود. این مناطق برای مدت طولانی کانون شورش ها از شبکه هاکانی، در هاست، پکتیا و پکتیکا، تا دولت اسلامی (ISK)، در ننگرهار، کنر و لگمان بوده است. اینها همچنین مناطقی هستند که چین معتقد است با تهدیدات امنیتی بیشتری از سوی گروه هایی مانند جنبش اسلامی ترکستان شرقی (ETIM) مواجه است. این ممکن است توضیح دهد که چرا چین به طور ناگهانی به آجیل سرو افغانی علاقه نشان داده است.

در حالی که تسهیل چین در ارتباط با نوع محصول (به موجب آن خریدار سطوح خرید را با حفظ کیفیت تضمین می‌کند) و رفع موانع لجستیکی هزاران تولیدکننده آجیل کاج را از فقر خارج کرده است، این مناطق کشت کاج را نیز از صادرات به وابسته کرده است. چین. این به چین شکل جالبی از اهرم و نفوذ اقتصادی بر مردم این منطقه می دهد، صرف نظر از اینکه کدام حکومت در کابل حکومت می کند.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

خریداران چینی آجیل سدر برای صادرات همیشه تمایل بیشتری به حفظ ارتباط مستقیم با کشاورزان داشته اند تا استفاده از واسطه ها. نتیجه این ارتباط را می توان در پرونده جاسوسی دید که در دسامبر 2020 در کابل منفجر شد، زمانی که اداره اطلاعات محلی قدیمی، اداره امنیت ملی (NDS)، یک سلول 10 نفره از شهروندان چینی را به اتهام جاسوسی جمع آوری کرد. طبق داستان هایی که بعداً منتشر شد، ادعا می شود که یکی از جاسوسان ادعا شده در صادرات خشکبار سرو دست داشته است. شبکه گزارش شد برای ایجاد ارتباط با شبکه حقانی.

جزییات این پرونده هر چه که باشد، آجیل سرو همچنان در راس دستور کار افغانستان چین قرار دارد. سفر وانگ یی وزیر امور خارجه چین به دوحه برای دیدار با طالبان در اواخر ماه اکتبر مصادف با فصل برداشت سرو بود. با بسته شدن دهلیزهای هوایی و مختل شدن تمامی تراکنش های مالی با افغانستان، فشار بر طالبان برای احیای تجارت بین المللی تشدید شد. اتحادیه آجیل کاج در افغانستان بیانیه ای صادر کرد از دولت طالبان می‌خواهد که قاچاق خشکبار سرو را ممنوع کند و راهروهای هوایی را برای تسهیل صادرات به چین باز کند.

ویدئوی کوتاهی از امیرخان متکی نامزد طالبان برای وزارت خارجه در بخش صحنه‌ای از سفر وانگ به دوحه منتشر شد. تحویل یک جعبه پیچیده از آجیل سرو. گزارش نشده است که این موضوع در جریان دیدار وانگ با عبدالغنی برادر معاون نخست وزیر طالبان مطرح شده است، در عوض گزارش شده است که او بر نگرانی های امنیتی چین تمرکز کرده است. اعلام می کند چین امیدوار است و معتقد است که طالبان افغانستان با ETIM و دیگر سازمان‌های تروریستی جدا شده و اقدامات مؤثری را برای برخورد قاطع با آنها اتخاذ خواهد کرد.

اگرچه اعتقاد بر این است که چین گزینه های زیادی را برای اقتصاد و دولت سازی مورد بحث قرار داده است، بازسازی یک پل هوایی ساخته شده از دانه های کاج، عملی ترین و آسان ترین راه حل با پیروزی های فوری برای هر دو طرف است. و چین توانست خیلی سریع نتایج را نشان دهد. در 1 نوامبر، اولین پرواز از راه اندازی مجدد راهرو هوایی به شانگهای رفت و با خود 45 تن آجیل سرو آورد. یک هفته بعد، یک فروشنده فوق ستاره آنلاین لی "پادشاه رژ لب" جیاچی وانگ بینگ بینگ، مجری اخبار دوربین مدار بسته قوطی آجیل سرو افغانستان را به نمایش گذاشت در نمایش خرید آنلاین خود، با حمایت چن جونگ، سخنگوی پشتو چینی و کارشناس افغانستان، 120000 جعبه را انتقال دادند.

این معامله سریع بازار به پول، بخشی از راه خروج از بحران نقدینگی کنونی افغانستان را به طالبان نشان می‌دهد، در حالی که به چین راهی آسان برای حمایت از اقتصاد افغانستان با هزینه کم می‌دهد. همچنین به طالبان راهی داد تا با ترویج صادرات به بخشی از کشور که گروه های خطرناک در آن رشد می کنند، توانایی مثبت خود را نشان دهند.

البته، هم چین و هم طالبان اذعان دارند که پاسخ درازمدت به رکود اقتصادی افغانستان در مغز سدر نیست. به گفته منابع موثق در وزارت معادن و نفت افغانستان، نمونه‌های خاک‌های کمیاب از ولسوالی هن‌نشین هلمند به یک هیئت چینی تحویل داده شد که مدت کوتاهی پس از سفر وانگ به دوحه با سرپرست وزارت معادن طالبان دیدار کرد. آ هیئت نمایندگان شرکت های چینی ویزاهای ویژه صادر شد و گزارش شد که آنها در اوایل نوامبر برای انجام بازرسی در محل معادن لیتیوم بالقوه از کابل بازدید کردند، اگرچه خواندن رسمی آنها باعث شد که تعهد به هر چیز خاص بسیار محتاط باشد.

شرکت ملی نفت چین (CNPC) کاوش مجدد فرصت ها در میدان آمودریا را که توسط دولت سابق رها شده بود، آغاز کرده است. تولید 11 حلقه چاه در واحدهای آنگوت و کشکاری می‌تواند نسبتاً سریع و بدون سرمایه‌گذاری عمده آغاز شود، زیرا بسیاری از زیرساخت‌ها و چاه‌های موجود در 10 سال پیش، زمانی که CNPC شروع به فعالیت کرد، بازسازی شد.

در قیمت جهانی نفت بالای 80 دلار در هر بشکه برای برای اولین بار در سه سال گذشتهو یک زمستان سخت برای جمعیت فقیر افغانستان، از سرگیری تولید آمودریا می تواند فرصت سودآور دیگری را برای چین و دولت طالبان فراهم کند. همچنین گزارش هایی وجود دارد که MCC، شرکتی که برنده مناقصه استخراج معدن مس عینک در لوگر شد، تیم هایی را برای گفتگو در مورد راه اندازی مجدد با طالبان فرستاده است - اگرچه آنها می گویند. عمیقا نگران باقی بماند در مورد وضعیت امنیتی

اما همه این پروژه ها طولانی مدت و بسیار گران تر هستند. این امر مستلزم هزینه های چینی قابل توجهی برای پروژه ای است که ممکن است کارساز باشد یا نباشد، و تحویل پول به دولت و مردم زمان زیادی می برد. در مقابل، آجیل سرو چرخش سریعی را ارائه می دهد که هم کمک می کند تا ارز در دست کشاورزان و کارگرانی که برای برداشت آجیل به آنها نیاز دارند برسد و هم به تعهد کوچکی از سوی چین به جز تسهیل دسترسی به بازار مصرف چین نیاز دارد. آنها همچنین راه ممکن جالبی را برای اطلاعات چینی برای برقراری تماس مستقیم در مناطق مورد نگرانی ارائه می دهند.

به طور کلی، این یک برد برد است که هم طالبان و هم پکن می توانند با هزینه اندک امضا کنند، اما تصاویر بسیار مثبتی از همه طرف دارند. مهمتر از همه، این امکان را به چین می دهد که نقش اقتصادی ایفا کند و بدون اینکه احساس کند به باتلاق افغانستان کشیده شده است، با مسائل امنیتی برخورد کند.