نامزدهای مستقل استرالیا به دنبال نگرانی رای دهندگان هستند - دیپلمات

اقیانوسیه | سیاست | اقیانوسیه

استرالیا در حال حاضر در حالت پیش از انتخابات است. این انتخابات هنوز اعلام نشده است، اما از آنجایی که طبق قانون موظف است تا ماه می سال آینده برگزار شود، کمپین اکنون به طور غیر رسمی در جریان است. یکی از جذاب‌ترین ویژگی‌های چشم‌انداز سیاسی کنونی این است مجموعه فله نامزدهای مستقل - با تغییرات آب و هوایی به عنوان یک تمرکز تلفظ شده - که به طور خاص تعدادی از کرسی های حزب لیبرال را هدف قرار می دهند.

که در جنبش، یک مدل استراتژیک عظیم به جای یک پلت فرم مشترک، تبلیغات کافی برای برانگیختن برخی افراد به دست آورده است وحشت در درون حزب لیبرال، به ویژه از این معاونان که مکان های آنها هدف قرار می گیرد. اگر جامعه نسبت به بوی ترس واکنش انتخاباتی نشان دهد، پس حزب لیبرال با خیانت به فانک وحشتناک به خود لطفی نمی کند.

تا همین اواخر اظهار نظر تشبیه این جنبش به یک گرایش ساده «ضد حکومتی» که هیچ شانسی برای داشتن هیچ قدرتی ندارد (به جز در مجلس معلق)، این اساساً متوجه نمی شود که چه اتفاقی می افتد. با این حال، برای شفاف سازی بیشتر، باید سفری به علف های هرز تاریخی و فلسفی داشته باشیم.

حزب لیبرال مخلوق شرایط قرن بیستم است که اگرچه در 9 سال گذشته بر استرالیا حکومت کرده است، اما در تلاش است تا خود را با شرایط منحصر به فرد قرن بیست و یکم وفق دهد. همانطور که در قرن بیستم مرسوم بود، هنگامی که با یک حزب سیاسی قوی وابسته به جنبش اتحادیه‌های کارگری - مانند حزب کارگر استرالیا - روبرو شدند، نیروهای لیبرال و محافظه‌کار تمایل به یافتن یک هدف مشترک داشتند.

حزب کارگر شکل گرفت اولین دولت ملی سوسیال دموکرات جهان در سال 1904، البته تنها با چهار ماه، اما قدرت حزب چندین دهه از همتای خود در بریتانیا جلوتر بود. در پاسخ، دهه های اول فدراسیون استرالیا شاهد مخالفت احزاب سیاسی مختلف با حزب کارگر بود. این احزاب موفق به تشکیل دولت شدند، اما چنان آشفتگی داخلی داشتند که عمر طولانی نداشتند. تنها با تأسیس حزب لیبرال در سال 1944 بود که اتحاد این غیر کارگرها ثبات سیاسی پیدا کرد.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

این ثبات توسط شرایط منحصر به فرد پس از جنگ جهانی دوم تقویت شد، زیرا جنگ سرد لیبرالیسم و ​​محافظه کاری را با پیوند وحدت ژئواستراتژیک گسترده تری با محافظه کاری که بازارهای آزاد را در آغوش گرفت و با لیبرال دموکراسی در پاسخ به ظهور کمونیسم درگیر شد، ایجاد کرد. با این حال، پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، این امر مشترک ضعیف و ذاتی شده است بی ثباتی اتحاد دوباره ظاهر شد.

در دهه‌های اخیر، سرعت تغییرات تکنولوژیک و اجتماعی - و به‌ویژه تهدید تغییرات آب و هوایی - درزهای حزب لیبرال را بیشتر پاره کرده است. در حالی که جان هوارد توانست حزب را تا زمان شکست خود از حزب کارگر در سال 2007 متحد نگه دارد، حزب از آن زمان تاکنون در وضعیت ناآرامی قرار داشته است. معروف ترین چیز این است که طرف از نظر روانی قادر به انجام آن نیست موافق با واقعیت های تغییرات آب و هوایی

نبرد بین تونی ابوت و مالکوم ترنبول برای مبارزه با کنترل حزب، نمایشی عملی از تنش‌های فلسفی حزب و همچنین آن بود. تقلا برای شکل گیری سیاست انرژی مدرن و سازگار لازم. فشار بین‌المللی ناشی از گردباد ایدئولوژیک دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق ایالات متحده، حتی بیشتر شد فشار برای ثبات حزب

با Turnbull در حال حاضر حرفت رو بزن حزب و در نتیجه جناح لیبرال حزب کاهش یافت، فضای جدیدی در سیاست استرالیا باز شد. با این حال، موانع بزرگی برای احزاب جدید برای ورود به مجلس نمایندگان وجود دارد، جایی که یک دولت تشکیل می شود (سنا، با سیستم رأی گیری متفاوت، بسیار آسان تر است). بنابراین، به جای ایجاد یک جنبش ملی یا حتی سراسری، استراتژی این مجموعه آزاد از مستقلین صرفاً هدف قرار دادن رأی دهندگانی است که به دلیل جمعیتی که دارند، برای رأی دادن به یک نماینده مستقل آزاد هستند.

اگرچه الگوی این جنبش های مستقل بود اولین بار تاسیس شد در منطقه ویکتوریایی هند در انتخابات سال 2013، اهداف فعلی ثروت و تحصیلات قابل توجهی با تمرکز قوی بر شرق داخلی ملبورن و بندر سیدنی است. اینها رأی دهندگانی هستند که به دلیل اختلاف طبقاتی سرسختانه نمی توان آنها را متقاعد کرد که به حزب کارگر رأی دهند، اما دیگر نمی توانند رفتار حزب لیبرال را بپذیرند زیرا در جهل افتاده است. اینها البته مکان های لیبرالی هستند که اکنون به دلیل نبود گزینه حزبی جداگانه برای جهان بینی خود در دام سیاست گرفتار شده اند.

اینها نیز رأی دهندگانی هستند که می دانند حضور یک نماینده مستقل در پارلمانی که بالقوه معلق است، قدرت قابل توجهی برای آنها می خرد. علاوه بر این، آنچه را که لازم می بینند ایجاد می کند بحران موجودیتی در حزب لیبرال اگر ثروتمندترین حامیان و محترم ترین رای دهندگان خود را از دست بدهد. چنین بحرانی در نهایت می تواند ائتلاف ایدئولوژیک آشفته حزب را از هم بپاشد.

این جنبش‌ها می‌توانند در تلاش‌های خود برای سوق دادن دولت به سمت اقدامات جدی‌تر در مورد تغییرات آب و هوایی، اهداف ستودنی داشته باشند و همچنین می‌توانند بذر ابزار سیاسی جدیدی را بکارند که بهتر می‌تواند شرایط منحصربه‌فرد قرن بیست و یکم را مذاکره کند. اما نباید از نظر دور داشت که در درون این رای دهندگان ثروتمند، این جنبش ها نیز توسط نخبگانی هدایت می شوند که ابزار جدیدی برای حفظ قدرت خود در کشور پیدا می کنند. اگر حزب لیبرال دیگر برای آنها کار نکند، آنها شخص دیگری را خواهند یافت که این کار را انجام دهد.