سیاهچاله اقتصادی یا ستون فقرات انرژی؟ "دیپلمات."

بنگلادش با راه‌اندازی نیروگاه هسته‌ای روپور (R-NPP)، بلندپروازانه‌ترین پروژه‌ای که تاکنون در تاریخ این کشور انجام شده است، به دنبال پیوستن به "باشگاه هسته‌ای" معتبر 31 کشوری است. این اولین نیروگاه هسته ای که در ابتدا در سال 1961، حتی قبل از تولد بنگلادش طراحی شد، اکنون در مراحل پایانی راه اندازی است. اگرچه مدیرکل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی (IAEA) از اقدامات امنیتی اتخاذ شده توسط بنگلادش ابراز خرسندی کرده است، اما منتقدان با اقدام هسته‌ای مخالف هستند و نگرانی‌هایی را در مورد هزینه‌های انرژی، مسائل زیست‌محیطی، حاکمیت و ایمنی ایجاد می‌کنند. برخی افراد این پروژه را "فیل سفید" و "نارس" و برخی دیگر آن را "فانتزی بزرگ" نامیدند.

R-NPP چقدر ایمن است؟

اگرچه انرژی هسته ای پتانسیل تبدیل شدن به یک بازیگر اصلی در ترکیب انرژی آینده را دارد، اما انرژی هسته ای به دلیل ارتباط با سلاح های هسته ای، تبلیغات جنگ سرد، زباله های رادیواکتیو و دو حادثه هسته ای پرمخاطب، چرنوبیل و فوکوشیما، تصویری منفی دارد.

شایسته است این حوادث قبلی را با جزئیات بیشتری بررسی کنیم. حادثه چرنوبیل نتیجه آزمایش غیرمعمول برخی از مهندسان بود که نه با سیستم ایمنی آشنا بودند و نه دانش کافی از فیزیک و مهندسی راکتور داشتند. P-NPP تنها تاسیسات تولید برق خواهد بود و هیچ آزمایشی مجاز نخواهد بود. در همین حال، فاجعه فوکوشیما با سونامی آغاز شد. روپور در برابر چنین بلایای طبیعی عظیمی آسیب پذیرتر است. علاوه بر این، صنعت هسته ای اکنون بر فناوری های نسل بعدی - مانند راکتورهای کوچک مدولار - تکیه می کند که نیروگاه های هسته ای را ایمن تر از قبل می کند. الزامات نظارتی امروزی به این معناست که تأسیسات باید به گونه ای ساخته شوند که حتی اگر حادثه ای رخ دهد، باید به کارخانه محدود شود.

بنگلادش از ابتدا از استانداردهای ایمنی آژانس بین المللی انرژی اتمی و سایر دستورالعمل های مورد تایید بین المللی پیروی کرده است. به عنوان مثال، پیشنهاد اولیه روسیه برای استفاده از آخرین فناوری، VVER-TOI، به دلیل عدم دریافت مجوز بین المللی رد شد. این نشان دهنده تعهد قوی بنگلادش به بالاترین سطح امنیت است. دولت دو پروژه 6.075 میلیون دلاری را برای مقابله با تهدید مبتنی بر طراحی (DBT) و همچنین حملات سایبری توسط دشمنان خارجی و داخلی بالقوه تصویب کرده است. R-NPP شامل حفاظت عمیق، سیستم حفاظت چند لایه برای تامین ایمنی هسته ای و حفاظت رادیولوژیکی است. موانع پنج لایه این سیستم برای جلوگیری از هر نوع قرار گرفتن در معرض تشعشع و حفظ تشعشعات ساطع شده در محدوده های قابل قبول بین المللی طراحی شده است.

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

آیا R-NPP به مبارزه با بحران های آب و هوایی کمک می کند؟

یکی از جدی ترین چالش های امروز تضمین امنیت انرژی بدون تاثیر است. انرژی هسته ای کم کربن می تواند بخشی از راه حل پایدار برای بحران انرژی جهانی باشد. انرژی هسته ای بیش از نیمی از انرژی بدون کربن جهان را تولید می کند و از کیفیت هوا با کاهش آلاینده های مضری که مسئول مه دود و باران اسیدی هستند محافظت می کند. تجزیه و تحلیل MIT به این نتیجه رسید که کربن زدایی جهان بدون انرژی هسته ای تقریبا غیرممکن است. در یکی از رویدادهای COP26، انرژی هسته ای یک ابزار حیاتی کربن زدایی اعلام شد.

بنگلادش هدف بلندپروازانه ای برای کاهش انتشار کربن به میزان 21.85 درصد تا سال 2030 در واکنش به تغییرات آب و هوا تعیین کرده است. این گازهای گلخانه ای عمدتاً از نیروگاه های سوخت فسیلی ناشی می شود. انرژی هسته ای پاسخی ضروری به شرایط اضطراری آب و هوایی است، به ویژه برای بنگلادش، یکی از آسیب پذیرترین کشورهای جهان. علاوه بر این، بنگلادش با امضای توافقنامه ای با روسیه برای ارسال سوخت مصرف شده به خارج از کشور برای جلوگیری از خطرات، با موضوع مهم دیگری، یعنی دفع زباله های هسته ای مقابله کرده است. بنگلادش کشوری پرجمعیت با ردپای زمین محدود است و برای دفع ایمن این زباله ها در خانه تلاش خواهد کرد.

آیا خرید آن خیلی گران است؟

اینکه آیا R-NPP خیلی گران است یا خیر، در نهایت به تصمیم بازار بستگی دارد. به گفته وزارت انرژی ایالات متحده، انرژی هسته ای بالاترین ضریب ظرفیت را دارد - درصد زمانی که نیروگاه ها می توانند برق تولید کنند - که بیش از 93 درصد از مواقع انرژی تولید می کند. این 1.5 تا 2 برابر بیشتر از نیروگاه های زغال سنگ و گاز و حدود 2.5 تا 3.5 برابر بیشتر از منابع خورشیدی و بادی است.

اگرچه هزینه اولیه یک نیروگاه هسته ای بسیار بالا است، اما عمر طولانی، هزینه سوخت پایین و صرفه جویی در مقیاس ناشی از تولید در مقیاس بزرگ، هزینه تولید برق را در دراز مدت به حداقل می رساند. طراحی ماژولار و فشرده فناوری پیشرو روسیه، نسل III + VVER-1200، هزینه های کلی کارخانه را کاهش می دهد. پیش بینی می شود یک P-NPP 12.65 میلیارد دلاری که 90 درصد آن توسط روسیه تامین می شود، تا سال 2023 2400 مگاوات برق به شبکه ملی اضافه کند. این پروژه که عمر مفید آن بیش از 60 سال خواهد بود.،، انتظار می رود هزینه های ساخت و ساز خود را در 20 سال اول بهره برداری جبران کند.

هزینه تولید انرژی هسته ای در بنگلادش نسبتاً کمتر از بلاروس و مجارستان خواهد بود، جایی که روسیه با سرمایه گذاری مشابه در حال ساخت رآکتورهای مشابه است. در بنگلادش، هزینه تولید برق از زغال سنگ در هر مگاوات ساعت 96.18 دلار است. گاز 31.71 دلار و انرژی هسته ای 47 دلار پیش بینی می شود. این نشان می دهد که R-NPP مقرون به صرفه تر از یک نیروگاه زغال سنگ است. اگرچه هزینه تولید برق از گاز کمتر از منابع هسته ای است، اما بنگلادش به دلیل ذخایر محدود نمی تواند به آن تکیه کند. همچنین مهم است که "هزینه زیست محیطی" پنهان را در نظر بگیریم که در یک نیروگاه هسته ای تقریباً صفر است.

آیا بنگلادش منابع انسانی مناسبی دارد؟

تولید بهینه فناوری هسته ای به توانایی کشور در تجهیز جمعیت خود به مهارت های لازم برای مقابله با چالش های فنی و نهادی بستگی دارد. روسیه برای بهبود شایستگی برای بهره برداری و نگهداری از R-NPP، 1950 بنگلادشی را آموزش خواهد داد. بنگلادش همچنین توافقنامه همکاری با هند امضا کرده است، زیرا تجربه مشابهی با روسیه دارد تا از ظرفیت سازی از طریق آموزش و به اشتراک گذاری تجربیات حمایت کند. علاوه بر این، دپارتمان مهندسی هسته‌ای در دانشگاه داکا سفر خود را در سال 2012، پنج سال قبل از شروع R-NPP، برای ایجاد دانشمندان هسته‌ای در سطح محلی آغاز کرد.

چرا بنگلادش در حال هسته ای شدن است؟

آیا شما این مقاله را دوست دارید؟ برای اشتراک برای دسترسی کامل اینجا را کلیک کنید. فقط 5 دلار در ماه

بنگلادش قصد دارد ظرفیت تولید برق خود را از 25235 مگاوات به 60000 مگاوات افزایش دهد تا نیازهای انرژی درازمدت مردم خود را برآورده کند. بنگلادش تشنه انرژی به دنبال جایگزینی برای به حداقل رساندن وابستگی خود به واردات گاز و نفت برای برق است. به دلیل محدودیت ذخایر گاز طبیعی، این کشور به نیروگاه های زغال سنگ روی آورده است که مورد انتقاد فعالان اقلیم به دلیل آلودگی محیط زیست قرار گرفته است. علاوه بر این، این گزینه به دلیل هزینه های حمل و نقل بالاتر و قیمت سوخت فسیلی بالاتر از نظر مالی مقرون به صرفه نیست. بنگلادش نمی تواند انرژی آبی را به عنوان یک جایگزین ببیند زیرا جریان آب کافی در سراسر کشور وجود ندارد. تولید انرژی های تجدیدپذیر - مانند خورشیدی و بادی - در بنگلادش رشد قابل توجهی داشته است، اما هنوز برای پاسخگویی به تقاضای فزاینده ملی برای برق کافی نیست.

این موضوع انرژی هسته‌ای را به عنوان یک گزینه باقی می‌گذارد و بنگلادش در پیگیری این موضوع تنها نیست. طبق گزارش انجمن جهانی هسته ای، انرژی هسته ای در بیش از 50 کشور جهان استفاده می شود. بسیاری از کشورهای توسعه یافته اکنون در حال انجام پروژه های هسته ای هستند. به عنوان مثال، فرانسه تا پایان این دهه 1 میلیارد یورو در صنعت سرمایه گذاری خواهد کرد.

با انتشار کربن صفر، حداقل هزینه های عملیاتی و نگهداری، حساسیت کمتر به نوسانات قیمت سوخت و هزینه های تولید برق کمتر، انرژی هسته ای برای بنگلادش به عنوان یک راه حل جایگزین برای کمبود انرژی جذاب است. P-NPP نه تنها بخش انرژی را اصلاح می کند، بلکه با ایجاد اشتغال و افزایش رقابت پذیری اقتصاد به توسعه اجتماعی-اقتصادی نیز کمک خواهد کرد. علاوه بر این، انرژی هسته ای به طور مستقیم به سه هدف توسعه پایدار (SDGs) کمک می کند: هدف 7، دسترسی به انرژی مقرون به صرفه و پاک. هدف 9، صنعت، نوآوری و زیرساخت، هدف 13، اقدام اقلیمی.

بحث سازنده باید بر این موضوع متمرکز شود که چگونه بنگلادش می تواند ایمنی نیروگاه هسته ای را در برابر خطرات احتمالی افزایش دهد، از اجرای به موقع آن اطمینان حاصل کند، افزایش هزینه ها را بررسی کند و با فساد مبارزه کند، نه اینکه چرا بنگلادش ابتکار عمل هسته ای را در دست گرفته است. در نهایت، سیاست انرژی بنگلادش بر لزوم تضمین امنیت انرژی با باز گذاشتن همه امکانات برای تولید برق تاکید دارد.